Είτε θα επέλεγε τον μαξιμαλισμό και τα αριστερά συνθήματα είτε θα έπρεπε να υιοθετήσει πιο συντηρητικές θέσεις. Αφήνοντας στην άκρη το μέχρι χθες «αδιαπραγμάτευτο» αίτημα για πρόωρες εκλογές και ζητώντας για πρώτη φορά δημοψήφισμα επί της όποιας συμφωνίας για το Brexit, ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος της Βρετανίας δείχνει ότι θα επιλέξει τον δεύτερο δρόμο.
Την πορεία μέχρι αυτό το σημείο δεν τη χάραξε ο ίδιος. Τυπικά η αρχή έγινε στις προηγούμενες ευρωεκλογές, το 2014, όταν το ξενοφοβικό κόμμα UKIP συγκέντρωσε το υψηλότατο για βρετανικά δεδομένα ποσοστό του 27,5%.
Για να αναχαιτίσει το εθνικιστικό ρεύμα που είχε δημιουργήσει ο τότε επικεφαλής του UKIP Νάιτζελ Φάρατζ, o τότε πρωθυπουργός και αρχηγός των Συντηρητικών Ντέιβιντ Κάμερον έκανε το λάθος της ζωής του: προκήρυξε δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι του Ηνωμένου Βασιλείου στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Από τότε, 23 Ιουνίου 2016, η χώρα ταλανίζεται ανάμεσα στον φανατισμό του «σκληρού Brexit» και τους μετριοπαθείς του «ήπιου Brexit», με τις τάσεις αυτές να διαπερνούν και να διχάζουν τα περισσότερα κόμματα. Πριν από μερικές μέρες το νεοσύστατο κόμμα Brexit (πάλι με ηγέτη τον Φάρατζ) κορφολόγησε ψηφοφόρους απ’ όλα τα πολιτικά στρατόπεδα και συγκέντρωσε 30,5%.
Στο κλίμα αυτό, και ενώ ο 70χρονος Κόρμπιν προσπαθεί να διατηρήσει ενωμένο το κόμμα και να μη χάσει την καρέκλα του, οι Εργατικοί καταγράφουν στις ευρωεκλογές ποσοστό 15%, το οποίο πολλοί αναλυτές θεωρούν χειρότερο, συγκριτικά, ακόμη και από το ταπεινωτικό 8,8% των Συντηρητικών της «πολιτικά νεκρής» Τερέζα Μέι.
«Πιστεύω ότι η κοινωνία του Ηνωμένου Βασιλείου θα οδηγηθεί σε “σκληρό Brexit” καθώς σε καμία βρετανική παράδοση δεν περιγράφεται πώς μια αυτοκρατορία, έστω ξεπεσμένη σήμερα, εγκαταλείπει μια ένωση στην οποία ίσως ποτέ δεν αισθάνθηκε ισότιμο μέλος» εκτιμά η πολιτική αναλύτρια Κάθριν Μάρσαλ.
Το όλο και πιθανότερο δεύτερο δημοψήφισμα, το οποίο τώρα ζητάει καταϊδρωμένος (και) ο Κόρμπιν, υιοθετούν οι δύο ανερχόμενες κεντρώες πολιτικές δυνάμεις: οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες («συναισθηματικοί νικητές» των ευρωεκλογών, στη δεύτερη θέση με 19,6%) και οι Βρετανοί Πράσινοι (11,8% από 8% το 2014).