Δυστυχώς η ιστορία έχει αποδείξει ότι η Γερμανία, για λόγους που αφορούν και την ίδια την εθνική τους νοοτροπία, δεν διδάσκεται από τα λάθη της και, επομένως, ξαναγυρίζει στον κύκλο των κρίσεων που την έχουν οδηγήσει ως και στην απαξίωση.
Εάν δεν αλλάξει νοοτροπία η Γερμανία σήμερα, το ίδιο θα συμβεί, με προεκτάσεις όμως που αφορούν τόσο την πορεία της ευρωζώνης όσο και την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και αυτό είναι που ενδιαφέρει περισσότερο, διότι δυστυχώς λόγω της απάθειας των λοιπών κρατών της ευρωζώνης η Γερμανία, λόγω του οικονομικού της όγκου και όχι μόνο, επηρεάζει ουσιωδώς την προοπτική της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα στοιχεία που παραθέτουμε αρκούν για να καταδείξουν πόσο σωστό είναι αυτό σαν συμπέρασμα.
Μολονότι έχει καλλιεργηθεί τεχνηέντως η εντύπωση ότι η γερμανική οικονομία αντέχει, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Και να γιατί:
Όλα αυτά τα χρόνια η Γερμανία προόδευε οικονομικώς μέσα από μία πολιτική Μερκαντιλισμού που της εξασφάλισε τεράστια πλεονάσματα. Πλεονάσματα που υπάρχουν βέβαια και σήμερα, πλην όμως σε ελάχιστο χρονικό διάστημα θα της είναι παντελώς ανώφελα.
Πριν απ’ όλα η εποχή των πλεονασμάτων για τη Γερμανία πλησιάζει ταχύτατα στο τέλος. Και τούτο διότι πρώτον, χάνει την αγορά της νοτιοανατολικής Ασίας, όπου λόγω παρουσίας πολλών άλλων επενδυτών το γερμανικό μερίδιο αγοράς συρρικνώνεται δραματικά.
Το ίδιο συμβαίνει και με την Αμερική και με την Λατινική Αμερική όπου εκεί ο Donald Trump επιβάλλει το δόγμα του America First. Με δεδομένο βέβαια ότι και η εσωτερική αγορά της Ευρωπαΐκής Ένωσης δεν αρκεί ούτε κατ’ ελάχιστον στη Γερμανία για να διατηρήσει τα πλεονάσματα της, η διεθνής της απομόνωση γίνεται εφιαλτική. Σε αυτό συμβάλλει ακόμα περισσότερο και το ενδεχόμενο – μάλλον βεβαιότητα – της εξόδου του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Σε αυτά πρέπει να προστεθεί η δραματική κατάσταση του γερμανικού τραπεζικού συστήματος. Το γερμανικό τραπεζικό σύστημα είναι στην κυριολεξία διάτρητο πριν απ’ όλα λόγω παραγώγων και, κάτι που είναι επίσης σημαντικό, λόγω κακών επενδύσεων όπως είναι ιδίως τα ναυτιλιακά δάνεια. Το ποια είναι η κατάσταση της Ντόιτσε Μπανκ και πως αυτό κρύβεται κάτω από το χαλί καθένας το γνωρίζει.
Πέραν τούτου το ίδιο διάτρητες είναι οι Landesbanken, πράγμα που εξηγεί γιατί η Γερμανία τις κρατά στο απυρόβλητο από τον έλεγχο της Ευρωπαΐκής Κεντρικής Τράπεζας.
Ο τρίτος εφιάλτης της Γερμανίας είναι οι κοινωνικές ανισότητες. Η Γερμανία είναι η πρώτη στην ευρωζώνη ως προς τις κοινωνικές ανισότητες καθώς επίσης έχει τεράστιο εσωτερικό πρόβλημα επειδή είναι η χώρα με τις μεγαλύτερες εσωτερικές κοινωνικές ανισότητες, όπως αποδεικνύει η διαφορά μεταξύ πρώην Δυτικής και Ανατολικής Γερμανίας.
Επιπλέον το πρόβλημα της υπογεννητικότητας στη Γερμανία δημιουργεί εφιαλτικές καταστάσεις αναφορικά με τον ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό κλάδο μέσα στην επόμενη δεκαετία. Για να καταλάβει κανείς πόσο εφιαλτικό είναι αυτό το σενάριο, αρκεί να αντιληφθεί ότι Γερμανία έχει φτάσει στο σημείο να αναζητεί αναπλήρωση θέσεων από μετανάστες και πρόσφυγες. Κάτι βεβαίως που δημιουργεί τεράστια εσωτερικά πολιτικά προβλήματα στη Γερμανία. Έτσι άλλωστε εξηγείται η πρωτοφανής άνοδος του AfD – Απόγονος των ναζί — κυρίως σε περιοχές με μεγάλες κοινωνικές ανισότητες, όπως είναι η τέως ανατολική Γερμανία.
Τώρα είναι η ώρα της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης να πειθαναγκάσουν τη Γερμανία σε αλλαγή αυτής της πολιτικής απομύζησης των κρατών της ευρωζώνης για την δημιουργία γερμανικών πλεονασμάτων. Ούτως ή άλλως η Γερμανία ξέρει ότι τα πλεονάσματα τελειώνουν. Γνωρίζει επίσης ότι αν δεν αλλάξει δραστικά την οικονομική πολιτική της θα ξαναγίνει πάλι ο οικονομικός ασθενής της Ευρώπης και θα ξαναγυρίσουν τα φαντάσματα του μεσοπολέμου στην Γερμανία. Τώρα επιβεβαιώνονται οι προβλέψεις που είχαν γίνει από κάθε εχέφρονα ευρωπαίο για τη Γερμανία και τώρα πρέπει να εκτιμήσουν ακόμη περισσότερο τις θέσεις που η χώρα μας είχε διατυπώσει μέσω του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου όσο και κυρίως τις θέσεις της Γαλλίας, όπως τις διατύπωσε ο ιδιαίτερα διορατικός Εμανουέλ Μακρόν αμέσως μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά του.
Με απλές λέξεις η Γερμανία πρέπει να συμβάλει ώστε μετά τις ευρωεκλογές του 2019 η Ευρωπαϊκή Ένωση και η ευρωζώνη να αλλάξουν ρότα. Αν δεν γίνει αυτό, το πρώτο θύμα θα είναι η ίδια η Γερμανία. Και φυσικά οι ευθύνες της κυρίας Μέρκελ θα είναι πολύ μεγαλύτερες από ότι κάποιοι φαντάζονται. Γιατί η κυρία Μέρκελ τότε θα ευθύνεται όχι μόνο για την καταστροφή της χώρας της αλλά και για την διάλυση της ευρωζώνης. Η κυρία Μέρκελ το ξέρει. Φυσικά φοβάται να το ομολογήσει. Κάποιοι πρέπει να την θέσουν όμως προ των ευθυνών της. Και ας είναι βέβαιοι ότι η κυρία Μέρκελ για λόγους αυτοσυντήρησης θα τις αναλάβει.