Ο Ερντογάν εναποθέτει τις ελπίδες του στον Θεό: «Οι δυτικοί έχουν όπλα, εμείς έχουμε πίστη»

Ότι έχουν παρανοήσει εντελώς στην Τουρκία δεν αποτελεί μυστικό. Όσο όμως σφίγγει ο κλοιός γύρω τους, τόσο η κατάσταση επιδεινώνεται και οι ατάκες που ακούγονται για να διαχειριστούν την απελπισία τους είναι χαρακτηριστικές.

Μιλώντας την Τρίτη στην κοινοβουλευτική ομάδα του ισλαμιστικού κόμματός του, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε ότι «μπορεί η Δύση να έχει προηγμένη τεχνολογία αλλά η Τουρκία έχει πίστη στον Θεό».

Ότι έχει αρχίσει να εναποθέτει στον Θεό τις… ελπίδες του, για να βγει από τον λάκκο που μόνος του έσκαψε, αποτελεί κραυγαλέα ομολογία ότι η ψυχούλα του νεο-οθωμανού σουλτανοπρόεδρου ταλανίζεται έντονα.

Διότι δεν είναι και λίγα αυτά που του συμβαίνουν. Ξεκίνησε στις 20 Ιανουαρίου να κατακτήσει τον κουρδικό θύλακα της Εφρίν, με οθωμανικά εμβατήρια και μεγαλοστομίες και οι δυνάμεις του βρέθηκαν μπροστά σε μανιώδη αντίσταση από τους ελαφρά οπλισμένους Κούρδους μαχητές, οι οποίοι εξευτελίζουν τον δήθεν μεγάλο στρατό του ΝΑΤΟ. Ποιον στρατό δηλαδή, το ανατολίτικο μπουνταλάδικο μπουλούκι.

Βρήκε τους Ιταλούς «εύκολους» στην κυπριακή ΑΟΖ και με συμπεριφορά πειρατή δεν τους επέτρεψε να κάνουν γεώτρηση στη «Σουπιά», τώρα όμως κατεβαίνει ολόκληρος ο αμερικανικός Έκτος Στόλος για να αναπτυχθεί απέναντι στα πειρατικά του, αφού απείλησε ότι θα βυθίσει και τα ερευνητικά πλοία της ExxonMobil.

Οι Άραβες τον αποκηρύσσουν σε κάθε ευκαιρία, με την Αίγυπτο να τον αποκαλεί ευθέως τρομοκράτη και τη Σαουδική Αραβία να συμφωνεί. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα του διαμήνυσαν ότι δεν θα τεθούν ποτέ ξανά υπό οθωμανική κυριαρχία. Προηγουμένως κατάφερε να θέσει τη χώρα σε εμπόλεμη κατάσταση και με την Αρμενία.

Και ενώ από παντού κυκλώνεται, αποφάσισε να προκαλέσει και στο Αιγαίο, λες και επιδιώκει να ανατινάξει την Τουρκία.

Εν τω μεταξύ τα επιχειρήματά του είναι αλλοπρόσαλλα και παιδαριώδη.

Για παράδειγμα, στην ίδια ομιλία του για να δικαιολογήσει τη στρατιωτική του αποτυχία στην Εφρίν, ισχυρίστηκε ότι οι Αμερικανοί πολεμάνε 17 χρόνια στο Αφγανιστάν, για να υπερασπιστούν την ασφάλειά τους και σε εκείνον ζητάνε να σταματήσει την εκστρατεία στην Εφρίν, που την ξεκίνησε μόλις στις 20 Ιανουαρίου.

Δεν ξέρουμε εάν αυτή η σύγκριση είχε σκοπό να… προετοιμάσει ψυχολογικά τους βουλευτές του ότι δεν πρόκειται να νικήσει στην Εφρίν (μεγέθους όσο η Αττική) ούτε σε 20 χρόνια, αλλά είναι χαρακτηριστική της μπουρδολογίας που κυριαρχεί στον πολιτικό λόγο της Τουρκίας.

Σε κάποια στιγμή το έπαιξε και φιλάνθρωπος, αναφέροντας ότι ενώ η Ευρώπη έκλεισε τα σύνορά της στους πρόσφυγες εκείνος τα άνοιξε και τους φιλοξένησε. Παρέλειψε όμως να πει ότι μεγάλο μερίδιο της ευθύνης του πολέμου στη Συρία είναι δικό του, που οραματίστηκε να την προσαρτήσει στη νεο-οθωμανική του φαντασίωση. Οι πρόσφυγες αυτοί είναι θύματα κυρίως της δικής του αναθεωρητικής και επεκτατικής πολιτικής.

Και ύστερα εναπόθεσε τη σωτηρία του στον Θεό:

«Οι δυτικές χώρες μπορεί να έχουν τανκς, πυραύλους και αυτοί να τους πηγαίνουν στο διάστημα. Ας είναι. Εμείς έχουμε πίστη στον Θεό. Θα πορευτούμε έτσι. Ο τρομοκρατικός διάδρομος [σ.σ. εννοεί τα κουρδικά εδάφη κατά μήκος των νότιων συνόρων της Τουρκίας με το Ιράκ και τη Συρία] που θέλουν να εγκαταστήσουν κατά μήκος των συνόρων της χώρας μας έχει μόνο ένα στόχο και αυτός είναι η Τουρκία», εννοώντας τον διαμελισμό της.

Πρόσθεσε τέλος ότι οι σύμμαχοι της Τουρκίας γύρισαν την πλάτη τους στη χώρα. Ότι εκείνος πήγε και συμμάχησε με τους Ρώσους και το Ιράν απέναντι στη Δύση είναι προφανώς… λεπτομέρεια.

Τώρα εδώ θα άξιζε να τον ρωτούσε κάποιος από το κοινό του, εάν το τολμούσε:

«Για πες μας Πρόεδρε, πώς καταφέραμε και από αγαπημένο παιδί της Δύσης, να μας έχουν γυρίσει τώρα όλοι τις πλάτες τους;».

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μόνος του έσκαψε τον λάκκο του, θεωρώντας ότι σε ένα «πολυπολικό κόσμο» θα γινόταν η Τουρκία ένας ακόμα πόλος.

Και μάλιστα όχι ένας απλά περιφερειακός πόλος, αλλά η ηγέτιδα δύναμη του μουσουλμανικού κόσμου, το νέο χαλιφάτο. Παγκόσμια υπερδύναμη.

Αυτή η τρέλα ήταν δεδομένο εξαρχής ότι θα αποτύγχανε.

Σε ό,τι αφορά τον διαμελισμό της Τουρκίας, που όλο τον αναφέρει ή υπονοεί, είναι και αυτό δικό του κατόρθωμα.

Διότι δίχασε τόσο βαθιά τον λαό του, μεταξύ κοσμικής και ισλαμικής Τουρκίας και μοίρασε τόσες δεκάδες χιλιάδες όπλα στους οπαδούς του, που πλέον φαντάζει απίθανο η Τουρκία να βγει από αυτή την κρίση δίχως εμφύλιο.

Και όταν αναφερόμαστε σε εμφύλιο δεν εννοούμε με τους Κούρδους της Τουρκίας, αυτοί θα αποκτήσουν το κράτος τους επίσης χάρη στον Ερντογάν. Εννοούμε μεταξύ εκείνων που αυτοπροσδιορίζονται ως Τούρκοι.