Την εκτίμηση ότι η Ελλάδα, ως η γη του μύθου και της σκέψης, έχει πολλά ακόμη να προσφέρει στην Ευρώπη των αριθμών και των τραπεζιτών, διατυπώνει, σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο Γάλλος διανοούμενος Μπερνάρ-Ανρί Λεβί (Bernard-Henry Lévy), συγγραφέας, ακτιβιστής και παραγωγός ταινιών, τονίζοντας ότι για αυτόν ακριβώς τον λόγο κι ο ίδιος είναι μαχητικός υπέρ της ενδυνάμωσης του ρόλου της χώρας μας στους κοινοτικούς θεσμούς. Ο Λεβί, γνωστός στη Γαλλία και με τα αρχικά BHL, εκ των εμπνευστών και ηγετών του κινήματος των Νέων Φιλοσόφων το 1976 και για ένα διάστημα μέλος του «συμβουλίου ειδικών» γύρω από τον Φρανσουά Μιτεράν, σημειώνει ακόμη ότι η Ελλάδα και οι ‘Ελληνες έδειξαν τεράστια δύναμη στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, ενώ προσθέτει ότι η Ευρώπη έχει πολιτικό χρέος έναντι της χώρας μας, ένα χρέος «ιστορικό» και «μνημειώδες», καθώς «χωρίς αυτή δεν θα υπήρχε».
Ο Γάλλος φιλόσοφος σημειώνει ακόμη ότι, εν όψει των Ευρωεκλογών του Μαΐου οι πολίτες καλούνται να συνειδητοποιήσουν ότι «είναι μεσάνυχτα παρά πέντε» στην ΕΕ και δηλώνει ότι είναι υπέρ μιας «πραγματικής πνευματικής επανίδρυσης της Ευρώπης». Επισημαίνει ότι είναι ηθικό καθήκον άνευ όρων η παροχή ασύλου από την Ευρώπη στους πολιτικούς πρόσφυγες, όσους δραπετεύουν από μια δικτατορία ή έναν πόλεμο, διευκρινίζοντας ότι στην περίπτωση των οικονομικών μεταναστών «φυσικά πρέπει να τεθούν όρια και να διατηρηθούν σύνορα».
Ο Λεβί μιλάει ακόμα για την άνοδο του εθνικισμού και του λαϊκισμού στην Ευρώπη, τους αυξανόμενους οπαδούς της εθνικής κυριαρχίας, αλλά και για τους τρόπους με τους οποίους καλείται να αλλάξει η Αριστερά στον δυτικό κόσμο. «Βλέπω ήδη μια αλλαγή στην Αριστερά και είναι μια αλλαγή προς το χειρότερο! Μια αλλαγή που φέρνει την Αριστερά του δυτικού κόσμου εγγύτερα στην ιδεολογία του Τζέρεμι Κόρμπιν. Σε ένα είδος δηλαδή αντι-παγκοσμισμού (antiglobalism), αναμεμειγμένου με αντισημιτισμό (…) Ο Κορμπινισμός είναι, φοβάμαι, κοινός πειρασμός για την ευρωπαϊκή Αριστερά, με μια μείζονα εξαίρεση. Κι αυτή η εξαίρεση είναι ο Τσίπρας, που βγάζοντας τα ακριβώς αντίθετα συμπεράσματα, έχει γίνει ένας από τους μεγάλους ηγέτες, ενδεχομένως ένας από τους τελευταίους μεγάλους ηγέτες της ευρωπαϊκής κοινωνικής δημοκρατικής αριστεράς. Κι αυτή είναι η Αριστερά του μέλλοντος, μια που το έφερε ο λόγος» υποστηρίζει.
Όσον αφορά την τέταρτη βιομηχανική επανάσταση, την πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας και τον άμεσο τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος μετατρέπεται τρόπον τινά σε «θεό», ων σε θέση να δημιουργήσει ακόμη και νέα ζωή στα εργαστήρια, ο Λεβί επισημαίνει ότι το να παίζεις τον Θεό είναι ξεκάθαρα ο πιο επικίνδυνος πειρασμός, παλιός όσο η ανθρωπότητα και ο Φάουστ. Κάνει ακόμη λόγο για τον εκπολιτιστικό ρόλο του χρήματος, σημειώνοντας ότι πριν από την ύπαρξή του, ο κόσμος ήταν ένα πλιάτσικο, ένας πόλεμος όλων εναντίον όλων.
Ο γεννηθείς το 1948 Μπερνάρ-Ανρί Λεβί, γνωστός για τον πολιτικό ακτιβισμό του, αλλά και τη μεγάλη οικονομική του επιφάνεια, έχει χαρακτηριστεί από τη Boston Globe «ως ο πλέον διακεκριμένος ίσως, διανοούμενος στη Γαλλία σήμερα». Εισήλθε το 1968 στην École Normale Supérieure, όπου σπούδασε υπό την ακαδημαϊκή καθοδήγηση των μεγάλων Ζακ Ντεριντά και Λουί Αλτουσέρ.
Ταυτόχρονα όμως, κατά πολλούς πρόκειται για αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, που μεταξύ άλλων έχει προκαλέσει σχόλια όπως αυτό του Κορνήλιου Καστοριάδη, ότι «αποτελεί μεγάλο σκάνδαλο σε μια χώρα τόσο υψηλού πολιτισμού, ένας “συγγραφέας” που γράφει ό,τι του κατέβει στο κεφάλι, ένα ρετάλι, να γίνεται της μόδας».
Πρόσφατα, ο Λεβί αποφάσισε να πραγματοποιήσει εκστρατεία ενημέρωσης σε 20 ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και ιστορικές πόλεις, θέλοντας να στείλει ένα μήνυμα αντίστασης ενάντια στον ολοκληρωτισμό και τον λαϊκισμό. Ανάμεσα στους σταθμούς του συμπεριλαμβάνεται και η Αθήνα, όπου θα παρουσιάσει στο Παλλάς τη θεατρική παράσταση «Αναζητώντας την Ευρώπη» («Looking for Europe») την 1η Απριλίου. Είναι ο βασικός συγγραφέας του Manifesto που συνυπέγραψε με σπουδαίες προσωπικότητες των γραμμάτων και των τεχνών, όπως οι Μίλαν Κούντερα, Ισμαήλ Κανταρέ, Ίαν ΜακΓιούαν, Ορχάν Παμούκ, Ελφρίντε Γέλινεκ, Χέρτα Μίλερ, Σαλμάν Ρουσντι και Βασίλης Αλεξάκης.
Κατά πολλούς αναλυτές, οι επερχόμενες ευρωεκλογές του Μαΐου ενδέχεται να σηματοδοτήσουν την εμφάνιση “τεράτων”, ενώ και εσείς έχετε δηλώσει ότι το ευρωπαϊκό σπίτι καίγεται. Δυστυχώς όμως, δεν απομένει πολύς χρόνος ως τις 26 Μαΐου. Υπάρχει κάτι που κατά την εκτίμησή σας θα μπορούσε να γίνει κατεπειγόντως στο δίμηνο που απομένει μέχρι τότε, ώστε η προοπτική των ευρωεκλογών να αλλάξει επί το θετικότερο;
‘Οχι, τίποτα δεν μπορεί να γίνει στη βάση του κατεπείγοντος.(Πηγή)