Ο Ερντογάν είναι «γυμνός» – Τουρκικό άρθρο αποκαλύπτει ότι καταρρέει

Ο Ερντογάν μέσα από τις κάμερες παρουσιάζεται να μιλά σε εκστασιασμένα πλήθη που κρέμονται από τα χείλη του.

Με ένα μικρόφωνο στο χέρι, να πηγαινοέρχεται στη σκηνή, να λέει ιστορίες, να «πουλά» μεγαλεία, να δοξάζει τον Αλλάχ και να βρίζει όποιον του πάει κόντρα.

Πόσο όμως αυτή η εικόνα του πανίσχυρου ηγέτη ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα;

Ένα ενδιαφέρον άρθρο που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα «Artı Gerçek» παρουσιάζει ένα εντελώς διαφορετικό ηγέτη, από αυτόν που εμείς εισπράττουμε μέσα από τα φίλτρα των σκηνοθετών του.

Επιχειρώντας να σκιαγραφήσει την προεκλογική τακτική του προέδρου Ερντογάν στις αυτοδιοικητικές εκλογές στην Τουρκία, γράφει ότι ο Τούρκος πρόεδρος έχει επιλέξει την οδό της οξείας φραστικής επίθεσης εναντίον των κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Έχει φτάσει στο σημείο να κατηγορεί όλα τα κόμματα -εκτός από το δικό του ισλαμικό AKP- για σχέσεις με την τρομοκρατία.

Γιατί επιλέγει αυτή τη δημαγωγία και πόλωση;

Το τουρκικό άρθρο είναι αποκαλυπτικό:

1. Λόγω της έλλειψης ενδιαφέροντος στις προεκλογικές ομιλίες του Ερντογάν.

2. Λόγω των χαμηλών επιδόσεων του ΑΚΡ στις δημοσκοπήσεις.

3. Λόγω της δημοσκοπικά καταγεγραμμένης, απροθυμίας των περισσότερων ψηφοφόρων του ακροδεξιού ΜΗΡ (Γκρίζοι Λύκοι) να στηρίξουν υποψηφίους του ισλαμικού ΑΚΡ.

4. Λόγω της δημοσκοπικά καταγεγραμμένης, πρόθεσης των περισσότερων ψηφοφόρων του σοσιαλιστικού φιλοκουρδικού HDP να στηρίξουν τους υποψηφίους του κόμματός τους.

Στο πλαίσιο αυτό, συνεχίζει το δημοσίευμα, ο Τούρκος πρόεδρος κινείται στην κατεύθυνση της πόλωσης και της στοχοποίησης όλων όσοι δεν τον υποστηρίζουν.

Υιοθετεί την ίδια συνταγή που εφάρμοσε στις προεδρικές και εθνικές εκλογές του περασμένου έτους, χωρίς ωστόσο να εξασφαλίζει τα επιθυμητά αποτελέσματα, τουλάχιστον σε επίπεδο δημοσκοπήσεων.

Στο άρθρο δίνεται ακόμα ένα ενδιαφέρον στοιχείο.

Οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδες έχουν χαμηλή αναγνωσιμότητα και τα φιλοκυβερνητικά κανάλια πέφτουν συνεχώς στην τηλεθέαση.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, τα παραπάνω αποτελούν ένδειξη της αυξανόμενης δυσφορίας της κοινής γνώμης για την κατάσταση της τουρκικής οικονομίας.