Ο διακεκριμένος ψυχολόγος Gunduz Vassaf σε μια μακροσκελή συνέντευξη του με την Pinar Tarcan, η οποία δημοσιεύτηκε στην Ιστοσελίδα Bianet σκιαγραφεί την ψυχολογία και το κοινωνικό προφίλ των Τούρκων.
Η συνέντευξη δόθηκε με αφορμή τις συγκρούσεις που σημειώνονται μεταξύ προσφύγων και Τούρκων πολιτών. Σε ολόκληρη την τουρκική επικράτεια αυξάνονται επικίνδυνα οι φωνές που δεν θέλουν τους Σύριους πρόσφυγες και ζητούν την επιστροφή τους στην κατεστραμμένη πατρίδα τους.
Επειδή όλα όσα αναφέρει ο ψυχολόγος είναι σημαντικά και αποκαλυπτικά, θα παραθέσουμε τα βασικά σημεία των θέσεων και των απόψεων του Vassaf.
“Ξεχνάμε κάτι πολύ σημαντικό. Και η δική μας ρίζα είναι ξένη. Έρευνες που έγιναν στο DNA μας, φανερώνουν ότι μόνο το 1% των ανθρώπων που ζουν στη χώρα μας είναι γνήσιοι Τούρκοι. Πρόγονοι μας είναι οι Χετταίοι, οι Πέρσες, οι Πόντιοι, οι Έλληνες και μια μικρή μειονότητα Τούρκων που ήρθαν στην Μικρά Ασία μετά τον πόλεμο του Ματζικέρτ. Ήρθαμε σαν ξένοι σε αυτά τα εδάφη. Πέρα από αυτό περιφρονήσαμε ως πρόσφυγες τους Οθωμανούς προγόνους μας που ήρθαν από τα Βαλκάνια και τον Καύκασο, μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η Ιστορία μας ,μας έκανε σκλάβους του ρατσισμού.
Η μάνα μου πρόσφυγας. Εγκαταστάθηκε στο Άκχισαρ μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους. Οι ντόπιοι την ρωτούσαν , αν είναι Μουσουλμάνα, γιατί ήταν προσφυγοπούλα.
Το γένος μας θα είχε εξαφανιστεί αν δεν υπήρχε η σεξουαλικότητα που απορρέει από την μετακίνηση πληθυσμών.
Εάν δεν υπήρχε η μετανάστευση, εάν δεν εξαπλωνόμασταν στον κόσμο και δεν είχαμε σεξουαλικές επαφές με άλλους ανθρώπους διαφορετικής καταγωγής , σήμερα δεν θα υπήρχαμε.
Αυτοί που καλλιεργούν την ιδέα “του άλλου” για να παραμείνουν στην εξουσία διαπράττουν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία από το να δημιουργείς “άλλους”.
Αντί να τραγουδάμε όλοι το τραγούδι Imagine του Λέννον , έχουμε τους εθνικούς μας ύμνους.
Μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο η Γερμανία χωρίστηκε στα δυο. Όταν τελείωσε ο Ψυχρός Πόλεμος κι ενώθηκαν οι δυο χώρες οι Δυτικογερμανοί υποτίμησαν τους Ανατολικογερμανούς.
Τα καθεστώτα διακυβέρνησης αποξενώνουν τον έναν από τον άλλο και αν ακόμα ανήκουν στο ίδιο γένος και μιλούν την ίδια γλώσσα.
Οι κυρίαρχες δυνάμεις , μας παγιδεύουν στο διαίρει και βασίλευε για να συνεχίσουν την εξουσία τους.
Η φύση υπάρχει χάρη στην διαφορετικότητα . Η προσπάθεια δημιουργίας ενός έθνους, μιας θρησκείας, ενός πολιτισμού προκαλεί πολέμους και καλλιεργεί την εχθρότητα.
Όποιος φωνάζει “είμαι Τούρκος”, το κάνει από σύμπλεγμα κατωτερότητας.
Ο ρατσισμός πηγάζει από το αίσθημα μειονεκτικότητας. Για παράδειγμα οι Γερμανοί ένιωσαν μειονεκτικοί έναντι των Εβραίων.
Οι Σύριοι πρόσφυγες , όπως συμβαίνει πάντα με όλους τους μετανάστες, είναι εργατικοί , γιατί έχουν μεγάλες ανάγκες. Άλλωστε, εμείς οι Τούρκοι δεν διακρινόμαστε για την εργατικότητα μας.
Καλλιεργούν τον εθνικισμό. Αυτό είναι το κύκνειο άσμα του εθνικισμού. Κλείνει η τελευταία αυλαία του εθνικισμού που έχει συμπληρώσει μια ιστορία διακοσίων χρόνων.
Η νέα γενιά δεν θέλει να υπηρετήσει στο Στρατό. Ο μιλιταρισμός είναι εθνικισμός, είναι ρατσισμός. Κανένας δεν θέλει να πάει φαντάρος.
Ακόμα και οι Τούρκοι ( μια τόσο μιλιταριστική χώρα) αναγκάζεται να αποκτήσει έμμισθο Στρατό.
Ο κόσμος ενώνεται, γίνεται κοσμοπολίτης. Η νέοι σήμερα υπερβαίνουν τα σύνορα.
Τα κράτη βρίσκονται αλλού και οι νέοι αλλού.”
Αναφερόμενος στην κοινωνική ψυχολογία λέει:
“Υπάρχει ένας εκνευρισμός στους ανθρώπους που οφείλεται στην ανελευθερία. Οι πολίτες δεν μπορούν να φωνάξουν ,όπως θέλουν εδώ και 10-15 χρόνια.
Υπάρχει φόβος. Οι φυλακές ξεχειλίζουν. Εάν η κοινωνία δεν μπορεί να εκφραστεί , δεν μπορεί να εκτονωθεί μέσω του λόγου και της τέχνης, τότε ξεσπά ο ένας εναντίον του άλλου.
Η κυβέρνηση θέλει να υποβάλει σε όλους την τουρκο-ισλαμική σύνθεση. Ο Νταβούτογλου παλαιότερα έλεγε “Όλοι στην Τουρκία μια μέρα θα ανήκουν στο ΑΚΡ, θα γίνουν ΑΚΡ”.
Μια πατρίδα, μια θρησκεία, μια σημαία. Οι άνθρωποι δεν θέλουν να είναι ενιαίοι.
Στην Τουρκία παρατηρείται μια πολιτιστική αλλαγή. Οι άνθρωποι που ήρθαν από τα βάθη της Ανατολίας στα παράλια του Αιγαίου, στα δυτικά της χώρας, μορφώθηκαν, άκουσαν διαφορετική μουσική, γνώρισαν άλλο κόσμο. Τώρα παρατηρείται ένα κύμα πολιτισμικής μετανάστευσης στην Ανατολία.
Αυτός ο νέος κόσμος είναι εντελώς διαφορετικός. Δεν μπαίνει στο καλούπι που θέλει να τους επιβάλει ένα κόμμα, αντιδρά.
Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να είναι απαισιόδοξος. Η απαισιοδοξία είναι η παραδοχή της ήττας. Η εξουσία καλλιεργεί την απαισιοδοξία. Οι απαισιόδοξοι γίνονται παθητικοί πολίτες.
Η ζωή αλλάζει, εμείς αλλάζουμε. Όταν πιέζονται οι άνθρωποι αναγκάζονται να κάνουν δικές τους επιλογές. Αυτό σημαίνει ότι τα άτομα απελευθερώνονται, ανεξαρτητοποιούνται και αποκτούν δημοκρατική συνείδηση.”
Ελπίζουμε μετά από αυτά που λέει να μην βρεθεί στο κελί 33…
Πηγή: Militaire