Μετά την εισβολή των ενόπλων της Χαμάς στο νότιο Ισραήλ, στις 7 Οκτωβρίου, που άφησε πίσω της περίπου 1.300 νεκρούς, από τους οποίους η συντριπτική πλειονότητα ήταν άμαχοι, γυναίκες και παιδιά, δημιουργήθηκε το αίσθημα της ήττας και της ταπείνωσης στο Ισραήλ, ενώ το μεγαλύτερο μέρος της κοινής γνώμης, ακόμα και ανάμεσα σε μουσουλμανικές χώρες, ήταν κατά της Χαμάς.
Αυτό, μετά το σοκ που προκάλεσε στον στρατό, στην κυβέρνηση, αλλά και στην κοινωνία του Ισραήλ, δημιούργησε συνθήκες που καθιστούσαν περίπου υποχρεωτική την εισβολή του ισραηλινού στρατού στη Γάζα, την εξόντωση της Χαμάς και την ολοκληρωτική εξάλειψη της απειλής από τη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή. Ταυτοχρόνως είδαμε σενάρια που μιλούσαν για εκτοπισμό των Παλαιστινίων από τη Γάζα στη Χερσόνησο του Σινά, κάτι που θα συνιστούσε «ξεκάθαρα» εθνοκάθαρση.
Ισως αυτό να περίμεναν η Χαμάς και οι υποστηρικτές της σε Ιράν, Τουρκία και σε όσες χώρες θα έβλεπαν με ευχαρίστηση την κατάρρευση των προσπαθειών της Ουάσινγκτον και του Τελ Αβίβ να οικοδομήσουν σχέσεις εμπιστοσύνης με τον αραβικό και τον μουσουλμανικό κόσμο.
Δηλαδή, να εισβάλει το Ισραήλ στη Γάζα, να χάσουν τη ζωή τους χιλιάδες άμαχοι και να ξεσηκωθεί ο αραβικός και ο μουσουλμανικός κόσμος εναντίον του Ισραήλ και των ΗΠΑ. Η κατάσταση αυτή θα δημιουργούσε τις κατάλληλες συνθήκες για να επέμβουν σε αυτόν τον πόλεμο οι δυνάμεις του «άξονα αντίστασης», σύμφωνα με το Ιράν και τους συμμάχους του, ή του «άξονα του κακού», σύμφωνα με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους. Μιλάμε για επέκταση του πολέμου, που κανείς δεν γνωρίζει πού θα μπορούσε ή μπορεί να οδηγήσει.
Ενώ ο ισραηλινός στρατός ετοιμάστηκε να εισβάλει, λαμβάνοντας ταυτοχρόνως μέτρα για την αντιμετώπιση της απειλής από τον Βορρά, από τη Χεζμπολάχ του Λιβάνου, άρχισαν να ακούγονται ισχυρές φωνές κυρίως από τις ΗΠΑ, που καλούσαν το Ισραήλ να μην πέσει στην παγίδα την οποία του έστησαν η Χαμάς και οι υποστηρικτές της.
Και ενώ οι φωνές αυτές φάνηκε να εισακούονται από μέρους του ισραηλινού συστήματος εξουσίας, μία ημέρα πριν από την άφιξη του προέδρου των ΗΠΑ στην περιοχή, όπου, εκτός από τις επαφές που θα έκανε στο Ισραήλ, είχε προγραμματίσει σύνοδο κορυφής στο Αμάν με τους ηγέτες της Ιορδανίας, της Αιγύπτου και της Παλαιστινιακής Αρχής, έγινε ό,τι έγινε στο νοσοκομείο των Βαπτιστών στη Γάζα.
Λέμε «έγινε ό,τι έγινε», γιατί δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς έγινε, ούτε ποιος είναι ο ακριβής αριθμός των θυμάτων. Και δεν είναι σίγουρο αν θα το μάθουμε ποτέ, γιατί κάθε πλευρά παρουσίαζε τη δική της εκδοχή και τα δικά της «στοιχεία». Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτό που έγινε στο νοσοκομείο της Γάζας προκάλεσε αυτό ακριβώς που η Χαμάς και οι υποστηρικτές της σχεδίαζαν να προκληθεί με την εισβολή του ισραηλινού στρατού στη Γάζα.
Ο αραβικός κόσμος και το σύνολο σχεδόν του μουσουλμανικού κόσμου ξεσηκώθηκαν, με τις διαδηλώσεις να εξαπλώνονται και να απειλούν διπλωματικές αντιπροσωπίες του Ισραήλ και των ΗΠΑ ακόμα και σε αυτή τη «σύμμαχο» Τουρκία.
Οι ΗΠΑ παρακολουθούν την κατάσταση, προσπαθώντας να συγκρατήσουν την κατάρρευση του «οικοδομήματος» που προσπαθούσαν χρόνια να χτίσουν στην περιοχή, ενώ το Ισραήλ αναζητεί τρόπους να εξουδετερώσει την απειλή στη Γάζα, στον νότιο Λίβανο και στη Δυτική Οχθη. Η κατάσταση είναι ρευστή και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει κλιμάκωση, που θα αποτελούσε παγκόσμια απειλή, η οποία θα έκανε τον πόλεμο που είναι σε εξέλιξη στην Ουκρανία να μοιάζει με… παιχνιδάκι.
Κάποια σημάδια επέκτασης των συγκρούσεων έχουμε στη Συρία και στο Ιράκ, με επιθέσεις σε αμερικανικούς στρατιωτικούς στόχους.
Ομως, την πιθανή μορφή που θα μπορούσαν να λάβουν η επέκταση των συγκρούσεων και η κλιμάκωση του πολέμου, με τα κράτη και τις δυνάμεις που είναι έτοιμα να εμπλακούν, καθώς και τον ρόλο που προσπαθεί να παίξει η Τουρκία θα τα εξετάσουμε στο άρθρο μας της Κυριακής.