Αμερικανοί αναλυτές πιστεύουν ότι η προοπτική μιας ανοιχτής σύγκρουσης μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Κίνας είναι πολύ πιθανή από σήμερα μέχρι το 2027. Για το Πεκίνο θα ήταν ένα εξαιρετικά επικίνδυνο ρίσκο χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η Αμερική μπορεί να πιστεύει στο αλάθητο της, γιατί ο νικητής μιας σύγκρουσης δεν είναι πάντα αυτός που επικρατεί στο πεδίο της μάχης.
Μία πύρρειος νίκη θα μπορούσε να την αποδυναμώσει μακροπρόθεσμα. Όλες οι εχθρικές προς τη Δύση δυνάμεις (Ρωσία, Ιράν, Βόρεια Κορέα κ.λπ.) θα μπορούσαν να επωφεληθούν από μια κινεζοαμερικανική σύρραξη για να προωθήσουν τις γεωπολιτικές τους βλέψεις και να αποσταθεροποιήσουν περαιτέρω την αμερικανική τάξη. Η Κίνα θα μπορεί να ανακάμψει γρηγορότερα από τις Ηνωμένες Πολιτείες από τις εκατόμβες των θυμάτων στον στρατό της.Το ναυτικό της Κίνας έγινε το μεγαλύτερο στον κόσμο στις αρχές της δεκαετίας του 2020.
Μια πρόσφατη έκθεση του Πενταγώνου εκτιμά ότι το Πεκίνο θα έχει 400 πλοία μέχρι το 2024 έναντι 300 για το Ναυτικό των ΗΠΑ. Επιπλέον η ικανότητά της για ανανέωση είναι πολύ μεγαλύτερη. Η Αμερική μπορεί να βασιστεί μόνο σε δύο ναυπηγεία για να ναυπηγήσει τα μεγαλύτερα πλοία της, σε σύγκριση με δεκαεννέα για την Κίνα, σύμφωνα με τον ερευνητή στο Ινστιτούτο Sagamore στης Ινδιανάπολη, Τζέρι Χέντριξ.
Η δυναμική βρίσκεται στην κινεζική πλευρά, εξ ου και το φαινομενικά αντιφατικό συμπέρασμα μιας έκθεσης που υποστηρίζει ότι η Αμερική δεν έχει κανένα συμφέρον να διεξάγει έναν πόλεμο, τον οποίο ωστόσο έχει όλες τις πιθανότητες να κερδίσει.
Πώς λοιπόν θα μπορούσαν οι Ηνωμένες Πολιτείες να εκμεταλλευτούν την δεσπόζουσα θέση τους χωρίς να χρειαστεί ποτέ να καταφύγουν στη βία ; Αυτό είναι το δίλημμα που αντιμετωπίζουν οι Αμερικανοί στρατηγοί στα στενά της Ταϊβάν και στο οποίο οι εκθέσεις δίνουν μια σαφή και ακριβή απάντηση : αποφασιστικότητα αποτροπής. Όπως η γαλλική πυρηνική δύναμη, η αποτροπή λειτουργεί μόνο εάν ο αντίπαλος πειστεί ότι τη μοιραία στιγμή το αντίπαλο χέρι δεν θα τρέμει. Αυτός είναι ο λόγος που ο Τζο Μπάιντεν επιδεικνύει μια ασυνήθιστη αποφασιστικότητα όταν ερωτάται για το θέμα.
Πώς λοιπόν θα μπορούσαν οι Ηνωμένες Πολιτείες να εκμεταλλευτούν την δεσπόζουσα θέση τους χωρίς να χρειαστεί ποτέ να καταφύγουν στη βία ; Αυτό είναι το δίλημμα που αντιμετωπίζουν οι Αμερικανοί στρατηγοί στα στενά της Ταϊβάν και στο οποίο οι εκθέσεις δίνουν μια σαφή και ακριβή απάντηση : αποφασιστικότητα αποτροπής. Όπως η γαλλική πυρηνική δύναμη, η αποτροπή λειτουργεί μόνο εάν ο αντίπαλος πειστεί ότι τη μοιραία στιγμή το αντίπαλο χέρι δεν θα τρέμει. Αυτός είναι ο λόγος που ο Τζο Μπάιντεν επιδεικνύει μια ασυνήθιστη αποφασιστικότητα όταν ερωτάται για το θέμα.
Η αποφασιστικότητά πρέπει να είναι αναμφισβήτητη. «Αυτή είναι η δέσμευση που λάβαμε» έχει δηλώσει αρκετές φορές, αναφερόμενος στην αμερικανική επέμβαση σε περίπτωση εκδήλωσης κινεζικής επιθετικότητας στην Ταϊβάν. Δηλώσεις που ξεπερνούν το επίσημο δόγμα και που κάθε φορά ωθούν έναν σύμβουλο να προβαίνει σε διευκρινίσεις για τις επίσημες θέσεις της αμερικανικής κυβέρνησης.
Ωστόσο τα μεγάλα ερωτήματα παραμένουν. Σε μια Αμερική που βιώνει ένα ασύνηθιστα πολωτικό πολιτικό κλίμα θα ακολουθήσουν οι πολίτες τον αρχιστράτηγο τους αν αποφασίσει να θυσιάσει μέρος του στρατού για να υπερασπιστεί ένα νησί που βρίσκεται στην άλλη άκρη του κόσμου; Το γενικό επιτελείο δεν θα υποχωρήσει όταν εξαπολύσει την επίθεση αλλά το ευρύ κοινό απέχει πολύ από το να είναι προετοιμασμένο για τέτοιο τραύμα.
Το πιο πιθανό σενάριο προβλέπει 140 Αμερικανούς στρατιώτες να σκοτώνονται κάθε μέρα, σε σύγκριση με τους 30 στο αποκορύφωμα του πολέμου του Βιετνάμ. Για να βρούμε μια τέτοια μακάβρια αναλογία, πρέπει να πάμε πίσω στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε κάθε περίπτωση η αμερικανική νίκη θα πρέπει να είναι πολύ γρήγορη για να αποτραπεί το ενδεχόμενο αντιστροφής του κλίματος στην κοινή γνώμη.
Le Point 25/5/23 απόδοση Babis Georges Petrakis (FB)