Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη
Ενώ είχαν, πρόσφατα, αρχίσει οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας διακόπηκαν, ωστόσο, με πρωτοβουλία της Ουκρανίας. Το τοπίο έτσι γίνεται ολοένα πιο γκρίζο, παραπέμποντας σε Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στο τελευταίο μου βιβλίο “Το τέλος της οικονομικής κυριαρχίας της Δύσης και η εισβολή της Ανατολής”, εξετάζω αυτή την τρομακτική πιθανότητα, προτάσσοντας ωστόσο την ελπίδα ότι τελικά θα αποφευχθεί.
Δεν το πιστεύω πια, αν ληφθεί επιπλέον υπόψη η ραγδαία επιτάχυνση της παρακμής της Δύσης, με σωρεία τρομακτικών ενδείξεων, καθώς και οι συζητήσεις προετοιμασίας, πρώτον, σχετικά με την κατάργηση του βέτο στα πλαίσια της ΕΕ, και δεύτερον σχετικά με τον νέο ρόλο του ΝΑΤΟ, που από όσο όλα δείχνουν, προετοιμάζεται για πόλεμο, με γέρας νίκης τη συνέχιση της πλανητικής ηγεσίας από τις ΗΠΑ. Το απώτερο σχέδιο είναι η εξασθένηση/καταστροφή της Ρωσίας, που υποτίθεται ότι είναι ο “κακός δαίμονας της υφηλίου”, και συνεπώς η εξαφάνισή της θα επαναφέρει δήθεν την παγκόσμια ομαλότητα.
Ωστόσο, είναι αρκετά ανεξήγητο το γεγονός, ότι από τη μανία αυτή που έχει καταλάβει τη Δύση, φαίνεται να διαφεύγουν δύο πολύ σημαντικά δεδομένα, αλλά και μια θανάσιμη απειλή για την υφήλιο. Πρόκειται πρώτον, για το γεγονός που δεν αμφισβητείται πια και από τη Δύση, ότι οι κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας έχουν, τελικώς, στραφεί εναντίον της Ευρώπης, αλλά βέβαια ενισχύουν τη θέση των ΗΠΑ. Δεύτερον, όπως το έχω ήδη υποστηρίξει, το πρόβλημα των ΗΠΑ δεν είναι η Ρωσία, αλλά η Κίνα και το σύνολο των χωρών πέριξ αυτής, που πλαισιώνει το δρόμο του μεταξιού.
Συνεπώς, η παγκόσμια ηγεμονία των ΗΠΑ δεν εξασφαλίζεται με την καταστροφή της Ρωσίας. Και, τέλος, πρόκειται για ένα παιχνίδι με τη φωτιά, καθώς, όπως ήδη το δήλωσε ο Πούτιν, “αν κινδυνεύσει” θα χρησιμοποιήσει τα πυρηνικά και όποιον πάρει ο Χάρος. Δεν θα ήταν στοιχειωδώς προτιμότερο, να υποχωρήσει εν προκειμένω, το πλανηταρχικό σύνδρομο χάριν της σωτηρίας του πλανήτη;