Θα ήθελα να είμαι ειλικρινής και εδώ: Αυτή είναι μία αλήθεια σκληρή και άβολη που δεν αφορά μόνο τους «δυτικούς εταίρους» μας, αλλά και εμάς τους ίδιους.
Ποιος έβλεπε αυτές τις δυσάρεστες σελίδες ειδήσεων ζωής και θανάτου; Εκτός από εκείνους τους ανταποκριτές πρώτης γραμμής και ερευνητές που είναι η δουλειά τους.
Φυσικά, πολλοί γνώριζαν για τη δολοφονία της νεαρής γυναίκας, με το όνομα Χριστίνα, που διαμελίστηκε και η φωτογραφία με το μωρό της οκτώ μηνών έκανε τον γύρο του διαδικτύου. Όπως και στην Οδησσό γνώριζαν για τα απανθρακωμένα και διαμελισμένα σώματα ανδρών και γυναικών.
Αλλά ποιος έλεγξε σοβαρά τις μαρτυρίες για τους νεκρούς ηλικιωμένους στα αναπηρικά καροτσάκια, τα βομβαρδισμένα αυτοκίνητα προσφύγων, τα φέρετρα ανήλικων παιδιών με τα αθώα πρόσωπα, τους ανοιχτούς και διαλυμένους τάφους, τα ουρλιαχτά των γυναικών;
Πώς είναι δυνατόν όλα αυτά να τα ζούμε στον 21ο αιώνα;! Οι καθημερινές εκτελέσεις στο Ντονμπάς όσων δεν δέχονταν να υποταχτούν στην ουκρανοποίηση γίνονταν για οκτώ χρόνια.
Τα βασανιστήρια αυτά δεν ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της πραγματικότητας στη ρωσική κοινωνία και πολύ περισσότερο στην ουκρανική.
«Τηγανιτό Κολοράντο», «καμένο βαμβάκι» αποκαλούσαν τους κατοίκους του Ντονμπάς οι Ουκρανοί εθνικιστές. Ενώ στη Ρωσία, αξίζει να αναφέρουμε, αμφισβητούσαν ότι οι Ρώσοι του Ντονμπάς είναι θύματα. Ρώσοι; Θύματα; Έλα! Όλα αυτά είναι προπαγάνδα και ψεύτικα. Ή για τα στοιχεία αυτά που έβγαιναν στην επιφάνεια, οι περισσότεροι υποστήριζαν ότι «αυτοί φταίνε» και «δεν έπρεπε να ανακατευτούν». Η Δύση δεν ενδιαφέρθηκε στο ελάχιστο για τα αδικοχαμένα παιδιά του Ντονμπάς.
Τώρα, όμως, οι ουκρανικές Αρχές άρχισαν να προωθούν το θέμα της γενοκτονίας με υπαιτιότητα της Ρωσίας. Ένα θέμα που θα σπεύσει να το προωθήσει και η λεγόμενη «προοδευτική κοινότητα», κάτι που κάνει ήδη αυτή τη στιγμή.
Για ορισμένους το Apple Pay ήταν πιο σημαντικό από τους αμάχους που εδώ και οχτώ χρόνια πεθαίνουν στο Ντονμπάς. Το ερώτημα που πλανάται δεν είναι καν για το κοινό αυτό, αλλά για εμάς τους ίδιους. Διότι εμείς οι ίδιοι δεν μιλούσαμε καθημερινά για αυτό σαν να μην ήταν ο προσωπικός μας πόνος. Εμείς, η πλειοψηφία των Ρώσων πολιτών. Για τον εαυτό μου γνωρίζω την απάντηση: Ήταν αδύνατο να κάνω οτιδήποτε για αυτό και να ζω κάθε μέρα σε μία τέτοια θανάσιμη φρίκη.
Η απόδειξη ότι η Ευρώπη γνώριζε
Όλο αυτό το διάστημα, η Ομάδα συμμετείχε σχεδόν σε κάθε εκδήλωση για τα ανθρώπινα δικαιώματα του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στις εργασίες της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, της Επιτροπής κατά των Βασανιστηρίων, της Επιτροπής κατά των Φυλετικών Διακρίσεων, της Επιτροπής Οικονομικών και Κοινωνικών Δικαιωμάτων, αλληλοεπιδρούσε με το Γραφείο του ΟΑΣΕ για τη δημοκρατία και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, στέλνοντας αναφορές και έγγραφα.
Οι ευρωπαϊκοί οργανισμοί θα μπορούσαν να συμπεριλάβουν επίσημα πληροφορίες για τα εγκλήματα στις εκθέσεις των επιτροπών και να απαιτήσουν από την Ουκρανία να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ωστόσο, όπως γνωρίζουμε, δεν έχει γίνει καμία προσπάθεια.
«Πιστεύω, ότι η αποστολή μας εκπληρώθηκε εν μέρει, τουλάχιστον καταφέραμε στις διεθνείς πλατφόρμες να μην ακούγεται μόνο μια αντιρωσική φωνή, ώστε αυτά τα θέματα τουλάχιστον να συζητούνται» λέει ο Βίλκοφ.
Τα έγγραφα που παρέχονται θα χρησιμεύσουν ως απόδειξη ότι η Ευρώπη γνώριζε τα πάντα. Ο κυνισμός σχετικά με τα εγκλήματα πολέμου και τα εγκλήματα γενοκτονίας στο Ντονμπάς έγκειται, επίσης, στο γεγονός ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν δεχόταν καμία αίτηση από τους πολίτες των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονμπάς, πιστεύοντας ότι οι δυνατότητες εθνικής δικαιοσύνης δεν έχουν εξαντληθεί.
Στην πράξη, αυτό σημαίνει τα εξής: Τα θύματα βασανιστηρίων, δολοφονιών και βομβαρδισμών έπρεπε να παραπονεθούν στην πλευρά που τα εκτελεί, στην Ουκρανία.
Στην Ουκρανία οι πολίτες του Ντονμπάς θεωρούνται αυτονομιστές, στους οποίους μπορούν να εφαρμοστούν οποιεσδήποτε μέθοδοι. Φαύλος κύκλος.
Αν και η πρακτική τής απευθείας αποδοχής αιτήσεων από πολίτες χωρών όπου κινδυνεύουν υπάρχει στο ΕΔΔΑ, καθώς υπήρξαν τέτοια προηγούμενα. Αλλά και πάλι, αυτό δεν ισχύει για τους κατοίκους του Ντονμπάς.