Ο Βλαντίμιρ Πούτιν ήταν κάποτε ένας αξιωματικός της KGB, που ζούσε άνετα με την οικογένειά του στην Ανατολική Γερμανία, όταν ξαφνικά ο κόσμος γύρω του, όπως τον γνώριζε, κατέρρευσε.
Καθώς το καθεστώς του έθνους που τον υποδέχθηκε, έπεσε τον Δεκέμβριο του 1989, ο Πούτιν παρακολουθούσε τα οργισμένα πλήθη που άρχισαν να εισβάλλουν στα κεντρικά γραφεία της μυστικής αστυνομίας και στο κοντινό γραφείο της KGB όπου ο ίδιος και οι σύντροφοί του διεξήγαγαν την κατασκοπεία τους.
Αναζήτησε προστασία από μια μονάδα αρμάτων μάχης του Κόκκινου Στρατού, αλλά ο διοικητής του απάντησε πως δεν θα τον βοηθούσε χωρίς την έγκριση της Μόσχας.
«Και η Μόσχα είναι σιωπηλή», είπε ο διοικητής. Είναι μια φράση που στοιχειώνει τον Πούτιν από τότε.
«Νομίζω ότι είναι το κλειδί για να κατανοήσει κανείς τον Πούτιν», δήλωσε στο BBC ο Γερμανός βιογράφος Μπόρις Ράιτσουστερ. «Θα είχαμε έναν άλλο Πούτιν και μια άλλη Ρωσία, αν δεν υπήρχε η περίοδος που πέρασε στην Ανατολική Γερμανία», ανέφερε.
ZUMAPRESS.com
Την ώρα που τα ρωσικά στρατεύματα εισβάλλουν στην Ουκρανία, παρατηρητές από ολόκληρο τον κόσμο προσπαθούν να καταλάβουν ποιο είναι το κίνητρο του Πούτιν. Για όσους τον έχουν μελετήσει, η απάντηση ξεκινά από εκείνη τη δραματική νύχτα στη Δρέσδη και την εμπειρία της παρακολούθησης της «εξουσίας του λαού» εν δράσει.
Η κατάρρευση της κομμουνιστικής τάξης πραγμάτων δίδαξε στον 69χρονο πλέον Ρώσο ηγέτη μαθήματα στα οποία βασίζεται ακόμη και σήμερα, καθώς οδηγεί την πατρίδα του στο μονοπάτι του πολέμου. Δηλαδή, πόσο εύκολα μπορούν να ανατραπούν οι πολιτικές ελίτ και πόσο σημαντικό είναι να οικοδομήσει τη δική του δύναμη.
Ο Πούτιν και η τότε σύζυγός του Λουντμίλα έφτασαν στη Δρέσδη στα μέσα της δεκαετίας του 1980, αφού ο μελλοντικός ηγέτης της Ρωσίας είχε εκπληρώσει το παιδικό του όνειρο να ενταχθεί στην KGB. Η Ανατολική Γερμανία είχε υψηλότερο βιοτικό επίπεδο από την ΕΣΣΔ και η οικογένεια του Πούτιν ήταν σε θέση να συναναστρέφεται με οικογένειες, που συνδέονται με την KGB και τη Στάζι, τη γερμανική μυστική αστυνομία.
Οι πολιτικές διαφορές ήταν αξιοσημείωτες για τον Πούτιν, καθώς η Ανατολική Γερμανία ήταν ένα κομμουνιστικό κράτος, αλλά, σε αντίθεση με τη Ρωσία, είχε πολλά πολιτικά κόμματα.
Το φθινόπωρο του 1989, οι άνθρωποι απαιτούσαν μια πιο υπεύθυνη κυβέρνηση. Στις 9 Νοεμβρίου, το Τείχος του Βερολίνου έπεσε και ο κόσμος έγινε ακόμη πιο θρασύς – τόσο ώστε να αντιμετωπίσει τη Στάζι και την KGB και να προκαλέσει την έκκληση του Πούτιν για προστασία.
Αλλά η ΕΣΣΔ υπό τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ δεν έδωσε καμία εντολή να αντεπιτεθούν στον λαό. Έτσι, αντί αυτού, ο Πούτιν και οι συνάδελφοί του στην KGB κατέστρεψαν μανιωδώς τα αποδεικτικά στοιχεία σχετικά με την κατασκοπική τους δράση.
«Προσωπικά έκαψα τεράστια ποσότητα υλικού», θυμήθηκε ο Πούτιν σε συνέντευξή του το 2000, λίγο μετά την άνοδό του στην εξουσία. «Κάψαμε τόσα πράγματα που έσκασε ο κλίβανος».
Δύο εβδομάδες μετά, η Καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας έφτασε στη Δρέσδη, κάνοντας μια ομιλία στην οποία εξέφραζε το όραμά της για την επανένωση της Γερμανίας. Λίγο αργότερα, μια από τις βασικές επαφές του Πούτιν στη Στάζι αυτοκτόνησε, αφού ταπεινώθηκε από διαδηλωτές.
Δεν πέρασε πολύς καιρός και οι Πούτιν επέστρεψαν στο Λένινγκραντ —τη σημερινή Αγία Πετρούπολη—για να ζήσουν σε ένα άλλο έθνος στα πρόθυρα της κατάρρευσης.
ΦΩTO:AP
«Βρέθηκε σε μια χώρα που είχε αλλάξει με τρόπο που δεν καταλάβαινε και δεν ήθελε να το αποδεχτεί», είπε στο BBC η Μάσα Γκέσεν, μια άλλη βιογράφος του Πούτιν.
Υπήρξε μια στιγμή που ο Πούτιν σκέφτηκε να γίνει οδηγός ταξί. Περιστασιακά φαίνεται να το έκανε για να αυξήσει το εισόδημά του. «Μερικές φορές έπρεπε να κερδίσω επιπλέον χρήματα. Είναι άβολο να μιλάω γι’ αυτό, για να είμαι ειλικρινής, αλλά δυστυχώς έγινε», έχει πει σε ντοκιμαντέρ του Channel One.
Τελικά, όμως, στηρίχτηκε στις παλιές επαφές και τους φίλους του και έμαθε να ευδοκιμεί στη νέα Ρωσία, καταφέρνοντας να αναρριχηθεί στις τάξεις της ανασυσταθείσας κυβέρνησης για να φτάσει να γίνει αναπληρωτής πρόεδρος όταν ο Μπόρις Γέλτσιν παραιτήθηκε αιφνιδίως το 1999.
(AFP)
Ο Πούτιν εδραίωσε τη δύναμή του τα επόμενα χρόνια και μερικοί από τους ίδιους ανθρώπους που συνάντησε στη Δρέσδη αποτέλεσαν τον πυρήνα της κυβέρνησής του.
Με την πάροδο των ετών, οι παρατηρητές του Πούτιν θεωρούν ότι τα εκτεταμένα κινήματα διαμαρτυρίας θα ξυπνούσαν τις κακές αναμνήσεις που έχει απ’ όσα συνέβησαν στην Ανατολική Γερμανία.
«Τώρα, όταν βλέπει πλήθη στο Κίεβο το 2004, στη Μόσχα το 2011 ή στο Κίεβο το 2013 και το 2014, νομίζω ότι θυμάται εκείνη την εποχή στη Δρέσδη», είπε ο Ράιτσχουσστερ. «Και όλοι αυτοί οι παλιοί φόβοι αναδύονται μέσα του».
Πηγή: nypost