Ώρα να “χτυπήσει” ο Τσίπρας -αφού τελειώσει με το δικό του τσίρκο
Του Γ. Λακόπουλου
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει κάποια ρεκόρ. Πήγε από την αντιπολίτευση στην κυβέρνηση νωρίτερα από κάθε άλλον πολιτικό αρχηγό στη Μεταπολίτευση. Και απέτυχε επίσης νωρίτερα από κάθε άλλον. Ουδείς απονομιμοποιήθηκε με την ταχύτητα που βλέπουμε αυτές τις μέρες για τον Πρωθυπουργό: η πολιτική του καταρρέει- σε όλα τα μέτωπα- και ο ίδιος δείχνει σε βέρτιγκο.
Ότι η αξιωματική αντιπολίτευση φροντίζει να μην είναι σε θεση να τον πιέσει και το μιντιακό σύστημα εξακολουθεί να τον ψιμυθιώνει -σε λίγο θα επιστρέψει και το ιππικό των δημοσκόπων- δεν αλλάζουν την εικόνα.
Η κοινωνία βράζει και οι πολίτες πνίγονται στην ανασφάλεια- για όσους δεν φορούν παρωπίδες- και στη ΝΔ διαμορφώνεται το πρόπλασμα της «μετά Κυριάκο εποχής».
Η πολυπληθής και ετερόκλητη κυβέρνηση Μητσοτάκη απέτυχε τόσο που δεν μπορεί ούτε καν να ανασχηματιστεί. Ενώ αυτοβαυκαλίζεται ως «επιτυχημένη», μεγαλώνει η λίστα των κατά γενική ομολογία αποτυχημένων υπουργών.
Ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι επιτυχημένοι υπουργοί -ή μάλλον οι… μη υπουργοί πλέον μετά τη αποψίλωση τους- οι Βρούτσης, Γεωργιάδης, Μηταράκης, Θεοχάρης, Βορίδης, Κικίλιας, Κεραμέως, Δένδιας, Παναγιωτόπουλος; Πώς γίνεται επιτυχημένη κυβέρνηση με αποτυχημένους υπουργούς;
Μετέωρος στο κενό…
Ο Πρωθυπουργός μετά από 14 μήνες θητείας δεν έχει να επιδείξει ούτε μια αξιόλογη πολιτική πρωτοβουλία. Ποια είναι η παρουσία Μητσοτάκη στη διεθνή σκηνή; Ποιος είναι ο ρόλος του στην κοινοτική Ευρώπη; Η Μέρκελ τον έχει στο περιθώριο, αλά Σαμαρά. Ο Μακρόν απλώς τον χρησιμοποιεί. Οι σύμμαχοι και εταίροι απλώς τον χτυπούν στην πλάτη και του συστήνουν…διάλογο με τον Ερντογάν που αποθρασύνεται.
Ακόμη και τον «θρίαμβο τού κορονοϊού» που υπερπρόβαλε την άνοιξη – όταν η Ελλάδα διασώθηκε γιατί δεν είχε επισκέπτες- τον εξανέμισε με το αλαλούμ που παρατηρούμε πλέον στον τουρισμό, την εκπαίδευση, την οικονομία.
Η πολυτραγουδισμένη «ηγετική γιγάντωση» του Κυριάκου ξεφούσκωσε και επανήλθε σε ό,τι ήταν: ένας κληρονόμος, μέτριων επιδόσεων, χωρίς ηγετική στόφα, που δεν μπορεί να αναμετρηθεί με τα μεγάλα προβλήματα και δεν υπάρχει στο δημόσιο χώρο χωρίς σκηνοθετική προστασία.
Προσπαθεί να διασωθεί επικοινωνιακά. Π.χ. αναλαμβάνοντας να ανακοινώσει ο… ίδιος ότι οι μάσκες θα είναι δωρεάν στα σχολεία. «Έχουμε υποχρέωση να τις προσφέρουμε δωρεάν σε μαθητές και εκπαιδευτικούς” δήλωσε ως κυβερνητικός εκπρόσωπος.
Τότε γιατί έβαλαν την ατυχή Κεραμέως να επιχειρηματολογεί για το αντίθετο; Πρωθυπουργός που αποψιλώνει και εξευτελίζει τους υπουργούς του δεν έχει πολύ δρόμο.
Οσο δείχνει ότι τα κάνει όλα μόνος του, τοσο απομονωμένος είναι στο μέγαρο Μαξίμου.
Κρίση εμπιστοσύνης
Στα ελληνοτουρκικά για πρώτη φορά επικεφαλής ισχυρής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας στη Βουλή βρίσκεται μετέωρος μετα την εμφανή διαφοροποίηση των -ισχυρών στο κόμμα και στην ΚΟ -προκατόχων του: ο Καραμανλής και ο Σαμαράς έχουν πάρει θέση κατά των χειρισμών Μητσοτάκη- από διαφορετική σκοπιά ο καθένας. Και δεν θα μείνουν θεατές, αν προχωρήσει στο δρόμο που τον οδηγούν κάποιες δυνάμεις.
Ακόμη και στον προνομιακό χώρο των ΜΜΕ που διαμόρφωσε με τις- θεμιτές και αθέμιτες- συμμαχίες του με μιντιάρχες και οικονομικούς παράγοντες, χρειάσθηκε ωμή εξαγορά με διανομή κρατικού χρήματος για να συνεχίσει να τον υποστηρίζει.
Οι αμφιβολίες έχουν ήδη εξανεμίσει την δυναμική της περσινής εκλογικής νίκης. Ποιος πιστεύει σήμερα ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης εγγυάται ως Πρωθυπουργός ασφαλή πορεία σε κρίσιμα θέματα; «Ο κόσμος λέει ότι ευτυχώς που κυβερνάει ο Μητσοτάκης. Φαντασθείτε να κυβερνούσε ο Τσίπρας» αναπαρήγαγε τον περασμένο Απρίλιο στη Βουλή το κεντρικό σλόγκαν των προπαγανδιστών του.
Ξέρει πολλούς σήμερα να αισθάνονται ευτυχείς που κυβερνάει; Ποιος εμπιστεύεται τη μεταφορά της άγαρμπης «χαρδαλοποίησης» στην επιδημία και στην εκπαίδευση, την ψυχαγωγία, τις μεταφορές,τον τουρισμό και την κοινωνική ζωή;
Ποιος αισθάνεται σιγουριά με την έλλειψη στρατηγικής στην εξωτερική πολιτική, τις ιδεοληπτικές επιδιώξεις στην οικονομία- που θα ενισχύουν την ανεργία, το κλείσιμο επιχειρήσεων – και τη χρεοκοπία του δόγματος «νόμος και τάξη»;
Ποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι έχουμε πλέον μη κυβέρνηση; Όσοι υπουργοί διασώθηκαν στον ανασχηματισμό που δεν έγινε, την επόμενη υποχρεώθηκαν να παραδώσουν τα κλειδιά στους υφισταμένους τους- και το έκαναν με δουλικότητα. Έχουμε πλέον κυβέρνηση… υφυπουργών. Τη διασώζει μόνο η αυτοκαταστροφική λειτουργία της αντιπολίτευσης…
Τα πήρε όλα, τα χάνει όλα
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε καριέρα με την -αμερικανόφερτη- μέθοδο αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση και το «όχι σε όλα». Με τυφλή επίθεση στην πολιτική Τσίπρα, παρότι ήταν αναγκαστική απόρροια των επιλογών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που οδήγησαν στη χρεοκοπία και τα μνημόνια.
Κέρδισε τις εκλογές με τον φανατισμό, το ψέμα, τις υποσχέσεις και την υποκατάσταση της πολιτικής από την επικοινωνία με τη συνδρομή των ΜΜΕ μιντιαρχών – χορηγών του.
Μεταξύ Μαΐου και Ιουνίου 2019 τα πήρε όλα. Σε ένα χρόνο έκτοτε τα χάνει όλα.
Η πολυδιαφημισμένη «προετοιμασία» του αποδεικνύεται κατασκεύασμα σε κάθε διαχείριση κρίσης. Μπροστά στα πραγματικά προβλήματα πελαγώνει. Καπηλεύτηκε εκ του ασφαλούς το Μάτι, αλλά μια απλή νεροποντή στην Εύβοια απέληξε σε τραγωδία.
Κέρδισε πόντους με τις Πρέσπες, αλλά η εθνικιστική και ακροδεξιά πτέρυγα της ΝΔ, που τον ακολουθούσε, ανήκει στον Σαμαρά – και τώρα την προθερμαίνει για να την στρέψει εναντίον του.
Το επικοινωνιακό το παραμύθι για το «επιτελικό κράτος» αποδείχθηκε μια φαύλη υδροκέφαλη κάστα ημετέρων, που χειραγωγούν την κυβέρνηση- ανεμομαζώματα.
Στη ΝΔ αναζητούν τον επόμενο
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποδεικνύεται θύμα της πρακτικής του και πληρώνει τις μεθόδους του. Πολλοί εκτιμούν ότι δεν θα φτάσει στα δυο χρόνια πρωθυπουργίας, που έφτασε ο -απολύτως όμοιός του- Γ. Παπανδρέου, καθώς στη ΝΔ αρχίζουν οι σκέψεις για την διαδοχή του.
Π.χ. από κάποιους διακινείται μια θεωρία: αφού ως παράταξη είμαστε ισχυροί και ως κόμμα έχουμε την πλειοψηφία στη Βουλή, γιατί να την διαχειρίζεται εν λευκώ το σύστημα Μητσοτάκη;
Η αλλαγή αναβάτη στη μέση του ποταμιού έχει πλέον προϊστορία στη χώρα- με όσα έγιναν στο ΠΑΣΟΚ το 2011. Ειδικά στη ΝΔ ο παραγκωνισμός των βουλευτών και του κόμματος υπέρ της «οικογενειακής» διακυβέρνησης με τρίτους, αποδεικνύεται αιτία πολέμου.
Ασφαλώς κανείς δεν θα ανατρέψει εν ψυχρώ, κάποιον που έχει την ιδιότητα του εκλεγμένου πρωθυπουργού, φορέα της λαϊκής εντολής. Απλώς αυτή η ιδιότητα γίνεται όλο και πιο βαριά για τον ίδιο και δεν μπορεί να τη διεκπεραιώσει. Θα τον καταπιεί απλώς η αποτυχία του…
Η ώρα του Τσίπρα
Αν η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν βρίσκεται στο έλεος της αντιπολίτευσης είναι γιατί η Δημοκρατική Παράταξη είναι καθηλωμένη στις αδυναμίες της.
Αν το υπόλειμμα του ΠΑΣΟΚ, που διοικεί η Φώφη, ταλανίζεται χωρίς πυξίδα, στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν υπάρχει δικαιολογία.
Πολλοί περιμένουν ο Τσίπρας να εγκαταλείψει το σύνδρομο Αννίβα-, που δεν κατάλαβε ότι η Ρώμη ήταν έτοιμη να πέσει στο πιάτο του. Να αφήσει την ήπια αντιπολίτευση και να «χτυπήσει στο ψαχνό» την κυβέρνηση -συσπειρώνοντας δίπλα του την πληγωμένη λαϊκή πλειοψηφία.
Ως προϋπόθεση θεωρούν να τελειώσει προηγουμένως με την «μπαχαλοποίηση» στο κόμμα του. Πρακτικά να απομονώσει τους ανεκδίκητους του μειοψηφικού ΣΥΡΙΖΑ που έχουν χάσει κάθε επαφή με τη χώρα και ξεκατινιάζονται….ιδεολογικά- μεταξύ τους και με την προκλητική «σημιτική» συνιστώσα.
Για πολλούς πολιτικούς παρατηρητές η σκληρή αντιπολίτευση υπέρ της κοινωνίας επιβάλλεται από τις συνθήκες και όχι το αντίθετο, όπως προπαγανδίζουν κάποιοι και μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ειδικά στην εξωτερική πολιτική.
Για τους αναλυτές το ζητούμενο είναι η συνειδητοποιήσει ο πρώην Πρωθυπουργός ότι υπάρχει πλέον εν δυνάμει αναντιστοιχία Βουλής και λαϊκής βούλησης -και η στρατολόγηση δημοσκόπων από το «Μητσοτακέικο» δεν το αλλάζει. Όποιος έχει μάτια βλέπει κι όποιος έχει αυτιά ακούει.
Συνεπώς για τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν υπάρχει πλέον τίποτε ποιο εύλογο από την άμεση κομματική ανασύνταξη και την διακήρυξη: όσο νωρίτερα φύγει αυτή η κυβέρνηση, τόσο το καλύτερο για την χώρα…