Η Ελλάδα είναι απ’ τις λίγες χώρες στην Ευρώπη που τη συντάραξαν και την συγκλόνισαν ως τις ρίζες της τόσοι πολλοί και τόσο μακροχρόνιοι εθνικοαπελευθερωτικοί πόλεμοι, που είχαν σαν αποτέλεσμα όχι μόνο να σταματήσουν βίαια το πλεόνασμα της πνευματικής της ζωής και της πολιτιστικής ικμάδας της (εκτός από ατομικές φωτεινές εξαιρέσεις), αλλά και να την οδηγήσουν σε πολύμορφο μαρασμό, ο οποίος στιγμάτισε σταδιακά την ψυχή και το πνεύμα των Ελλήνων.
Αυτός είναι και ο λόγος, άλλωστε, που κατατάσσονται οι τελευταίοι στους πιο φιλειρηνικούς λαούς. Στους λαούς που απεχθάνονται τον πόλεμο, γιατί κόντεψαν να χαθούν απ’ τον θανάσιμο εναγκαλισμό του. Στους λαούς που δεν επιλέγουν τη στρατιωτική κλιμάκωση ως τρόπο επίλυσης των διαφορών τους.
Υπό το πνεύμα αυτό είχε δημιουργηθεί από χρόνια – σ’ όλο το εύρος της διακομματικής εκπροσώπησης – το μέτωπο των φιλειρηνιστών στην Ελλάδα, που απέκλειε το ενδεχόμενο του πολέμου κατηγορηματικά και υιοθετούσε το σύνθημα της Αριστεράς για την απομάκρυνση των αμερικανικών βάσεων απ’ την Ελλάδα.
Ωστόσο έχει ο καιρός γυρίσματα και τα συνθήματα ξέβαψαν μαζί με τις ιδεολογίες. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι οι Έλληνες έγιναν φιλοπόλεμοι. Απλά, με την αποκαθήλωση της Αριστεράς απαξιώθηκε ο διεθνιστικός της λόγος και οι απαξιωτικές για το έθνος μας ιδεοληψίες της, συν το ότι άλλαξαν τα δεδομένα ζωής μετά την τραγωδία της Κύπρου, η οποία προκάλεσε όξυνση διαρκείας των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Όσο πλησιάζουμε μάλιστα στον καιρό μας και κλιμακώνονται οι προκλήσεις εξ Ανατολών σε βάρος της κυριαρχίας μας, έχουν πάψει να εισακούγονται και οι ”φωνές της ειρήνης” εκ μέρους της αθηναϊκής ελίτ και της τάξης των πανεπιστημιακών – διανοουμένων, που έχουν δώσει πολλά δικαιώματα με τις φιλοτουρκικές παρεμβάσεις τους.
Έτσι ο λόγος για την ειρήνη αντιμετωπίζεται μάλλον με σκεπτικισμό, καθώς ταυτίζεται με δυσοίωνα σύνδρομα όπως αυτό του ραγιαδισμού, που συνεπάγεται μόνιμες υποχωρήσεις έναντι της Τουρκίας, ο υπερεξοπλισμός και η επιθετικότητα της οποίας αναβιώνει τον αναθεωρητισμό και τον νεοοθωμανισμό και αλλάζει τα γεωπολιτικά δεδομένα της περιοχής μας.
Με δεδομένα αυτά μπαίνουμε όλο και πιο βαθιά στο σπιράλ έντασης, συμβιβασμών και εκβιασμών, που προετοιμάζει το έδαφος για θερμό επεισόδιο με τον θρασύτατο γείτονα, αφού στην υπάρχουσα επικαιρότητα των τουρκικών απειλών και προκλήσεων προστέθηκε ήδη νέα, ενώ τρέχουν παράλληλα και οι υπό εκκόλαψη εξελίξεις:
1. Οι υπερπτήσεις πάνω από νησιά του Αιγαίου
2. Η έκδοση antinavtex στις navtex μας
3. Το αίτημα αποστρατικοποίησης συγκεκριμένων νησιών μας
4. Η αναγγελία ερευνών μεταξύ Μεγίστης/Καστελόριζου και Κρήτης (με βάση την τουρκολιβυκή συμφωνία)
5. Η αμφισβήτηση της Ελληνικότητας μικρονήσων και βραχονησίδων με βάση τη ”θεωρία εγγύτητας”…
6. Η εκπεφρασμένη από Τούρκους αξιωματούχους πρόθεση της Τουρκίας να υπογράψει μια νέα συμφωνία με την Λιβύη με τη συμβολή των Ηνωμένων Εθνών και
7. Η επιδίωξη της Τουρκίας να δημιουργήσει βάσεις στη Λιβύη (τουρκική αερογέφυρα με C-130 στην αλ Ουατίγια), γεγονός απειλητικό για Ελλάδα και Κύπρο…
Το γαϊτανάκι της πεμπτουσίας μιας συμβιβαστικής λύσης με την Τουρκία άρχισε ήδη τον περασμένο Ιανουάριο δια στόματος Ντόρας Μπακογιάννη (”… ενδεχόμενη προσφυγή στη Χάγη μπορεί να σημαίνει την απώλεια της ΑΟΖ του Καστελόριζου, ωστόσο θα μπορούσε να κατοχυρώσει δικαιώματα άλλων νησιών μας, όπως της Ρόδου ή της Λέρου!..”), για να ακολουθήσουν και άλλοι στην ίδια γραμμή πλεύσης. Τη γραμμή του ”συμβιβασμού”, που οι πιο πολλοί Έλληνες την λένε μειοδοσία…
– … Και τι φρικτή η μέρα που ενέδωσε όλη αυτή η κάστα των ”προθύμων” σ’ αυτήν την γραμμή. Στην γραμμή ότι η Ελλάδα είναι αμπελοχώραφό της και μπορεί να εκποιήσει κατά το δοκούν – ως εκ τούτου – τα εθνικά κληροδοτήματα, για να παραφράσω τον Κωνσταντίνο Καβάφη προσαρμόζοντας τα δεδομένα της ”Σατραπείας” του στα δικά μας τραγικά δεδομένα…
Και είναι τραγικό δεδομένο το γεγονός ότι μερίδα Ελλήνων διανοούμενων, πολιτικών και δημοσιογράφων οδοιπορεί προς τα… Σούσα του ραγιαδισμού και της ασυνείδητης μειοδοσίας, υπό το κράτος του πανικού που ενσπείρει στο διάβα του ο εκφραστής του νεοοθωμανισμού εξ Ανατολών μας.
Είναι ακόμα πιο τραγικό όμως να λειτουργεί η μερίδα αυτή ενσυνείδητα ως ”εντολοδόχο όργανο” του ”Αρταξέρξη” και να αποδέχεται περιχαρής (και όχι ”με απελπισία, γιατί δεν τις θέλει”) τις”σατραπείες” των ”εύγε” ως δώρα της, που ενισχύουν με ζήλο την φαρέτρα των επιχειρημάτων του και προλειαίνουν το έδαφος στην Ελλάδα για αποδοχή της ”συνεκμετάλλευσης” στο Αιγαίο. Τουτέστιν, για τον εδαφικό ακρωτηριασμό της.
Το ακόμα πιο τραγικό είναι ότι υιοθετούν απροκάλυπτα την τουρκική προπαγάνδα κάποια φιλικά προς την κυβέρνηση ΜΜΕ (του στρατοπέδου του ”προοδευτισμού”), που δηλητηριάζουν την κοινή γνώμη με απόψεις του τύπου ότι η κατακραυγή των Ελλήνων στο ενδεχόμενο μιας υπέργειας και υποθαλάσσιας μοιρασιάς του Αιγαίου είναι προϊόν εθνικιστικής ή συναισθηματικής έξαρσης και παρόρμησης και όχι λογικής επεξεργασίας.
Ότι η συλλήβδην απόρριψη της ”συνεκμετάλλευσης” είναι θέμα εμμονής της ελληνικής κοινής γνώμης και των… λαϊκιστικών Μέσων που την επηρεάζουν. Κι ότι αν θέλουμε να διατηρήσουμε μακροχρόνια την ειρήνη, πρέπει να είμαστε πρόθυμοι και να ακρωτηριαστούμε ακόμα, στο πλαίσιο του συμβιβασμού…
Αφήστε που το έχουν παρακάνει σε σημείο… μειοδοτικό, λοιδορώντας καθ’ έξιν τους ”Πρεσπομάχους” στην προσπάθεια να στηρίξουν την κυβέρνηση εξ… αριστερών.
Και τη στηρίζουν βαφτίζοντας ”εθνικιστικό” (με την αρνητική σημασία του όρου, που παραπέμπει στον φασισμό) κάθε τι εθνικό, όπως η υπεράσπιση της ελληνικότητας του Αιγαίου ή του ονόματος της Μακεδονίας παλαιότερα, με τα συνακόλουθα ”δώρα θυσίας”.
Τη γλώσσα και την εθνότητα, δηλαδή, που παραδόθηκαν στα Σκόπια ”αναίμακτα” για να τελεσφορήσουν τα μελλοντικά σχέδια των ”Μεγάλων”. Σχέδια που εκτρέφουν στο έπακρο τις αλυτρωτικές προσδοκίες των Σκοπιανών και των ανθελλήνων χρηματοδοτών τους…
Στηρίζουν την κυβέρνηση και όχι την Ελλάδα, αναμφίβολα, τα Μέσα αυτά που θεωρούν πεμπτουσία της ειρηνικής επίλυσης των ελληνοτουρκικών διαφορών τον συμβιβασμό δια του ακρωτηριασμού μας. Τον συμβιβασμό δια του κατευνασμού και της εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων μας στον βουλιμικό γείτονα εξ Ανατολών μας, ο οποίος βρίσκεται σε αναθεωρητικό παροξυσμό διαρκείας και θέλει να μετατρέψει την Ελλάδα σε επαρχία της νεοοθωμανικής αυτοκρατορίας του…
Δεν υπάρχει τίποτε υπερβολικό, πομπώδες ή κινδυνολογικό σ’ αυτά που λέω, γιατί η Τουρκία έχει αποδείξει κατ’ επανάληψη ότι είναι αποφασισμένη να βάλει φωτιά στο Αιγαίο και την Μεσόγειο, προκειμένου να κάνει πράξη το όνειρο του Προέδρου της για την ”Γαλάζια Πατρίδα”.
Έσχατη απόδειξη των ισχυρισμών μου είναι η επιστολή του μόνιμου αντιπροσώπου της Τουρκίας στον ΟΗΕ στις αρχές Μαΐου και οι εκπεφρασμένες θέσεις του εκπροσώπου της τουρκικής προεδρίας Ιμπραήμ Καλίν για παράλογες απαιτήσεις της Άγκυρας σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας στο Αιγαίο και όχι μόνο…
Σημειωτέον ότι ο Καλίν εκπροσωπούσε τη χώρα του στην τριμερή συνάντηση του Βερολίνου, προ ολίγων ημερών, όπου – πλην της Τουρκίας – συμμετείχε η Ελλάδα (δια της διπλωματικής συμβούλου του πρωθυπουργού Ελένης Σουρανή) και η Γερμανία(δια του συμβούλου Εξωτερικής Πολιτικής της Άνγκελα Μέρκελ, Γιαν Χέκερ)…
Συνάντηση που δείχνει καταφανώς την πρόθεση της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη να αψηφίσει τις προειδοποιήσεις Σαμαρά τον Ιούνιο ότι ”η χώρα δεν πρέπει να κάνει διάλογο με ”πειρατές” που κοντεύουν να ”γκριζάρουν” το μισό Αιγαίο”.
Να τις αψηφίσει και να ενδώσει στις γερμανικές υποδείξεις που συνηγορούν υπέρ των ”μυστικών” συνομιλιών για τη ”συνεκμετάλλευση” του Αιγαίου, την ώρα που η Τουρκία – με βάση το τουρκολιβυκό μνημόνιο – ετοιμάζεται να κάνει έρευνες στη θαλάσσια περιοχή Νότια της Κρήτης, την οποία διεκδικεί για δικιά της.
Την ώρα που ”σβήνει” ελληνικά νησιά απ’ τον χάρτη και ”γκριζάρει” ακριτικά κατά παράβαση της Συνθήκης της Λωζάνης (1923), για να τα οικειοποιηθεί διαπραγματευτικά (μια και ”δε διαθέτουν υφαλοκρηπίδα και, κατά συνέπεια, ΑΟΖ”).
Την ώρα που προχωρεί ανοιχτά σε προβολή ισχύος απέναντι στην Ελλάδα (τη Δύση γενικότερα) μετατρέποντας της Αγια Σοφιά σε τζαμί. Γεγονός που όχι μόνο επιβεβαιώνει τον λόγο του Τούρκου ιστορικού Τανέρ Ακσάμ ότι ”Παρόλο που ζούμε τον 21ο αιώνα, η νοοτροπία ημών των Τούρκων είναι ακόμα εκείνη του 1453”, αλλά και αποκαλύπτει παγκοίνως αυτό που ομολόγησε η γερμανική Süddeutsche Zeitung σε σχόλιό της για τον ρόλο της ΕΕ στο διεθνές γίγνεσθαι:
Ότι, δηλαδή, ”Η ΕΕ είναι πολύ αδύναμη για να δώσει απαντήσεις σε επιθέσεις που πλήττουν τις αξίες της και το σύστημα δικαίου της. Έτσι ο χαρακτήρας της δέχεται όλο και μεγαλύτερα πλήγματα, η αξιοπιστία της φθείρεται και η ικανότητά της για πράξεις αποδυναμώνεται…”
Όπερ σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί παρά να στηριχθεί μόνο στον εαυτό της για να υπερασπιστεί τα απαράγραπτα εθνικά της δίκαια. Τα δίκαια που θεωρούν νόμιμο, ηθικό και ιστορικά διασφαλισμένο το να είναι το Αιγαίο ελληνική λίμνη κι όχι κοινή θάλασσα με τους ”βαρβάρους”, διχοτομημένη απ’ την ”Γαλάζια Πατρίδα”.
Να στηριχτεί μέχρι τέλους όμως στα δίκαιά της σημαίνει να επενδύσει εντατικά και αδιάλειπτα στην αποτρεπτική της στρατηγική, ώστε να προασπίσει με αυτοπεποίθηση και ψυχραιμία τον κάθε επιβουλέα που θα θελήσει να προσβάλει την εθνική της ακεραιότητα.
Να είναι αποφασισμένη να κρατήσει μέχρις εσχάτων το Αιγαίο ελληνικό σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη του, σε πείσμα των βαρβάρων απέναντι και των πανταχού ανθελλήνων (ημεδαπών και αλλοδαπών), οι οποίοι συνηγορούν μετά πάθους στην άποψη ότι είναι ετεροβαρές κάτι τέτοιο κι ότι το σωστό είναι να μοιραστούν Ελλάδα-Τουρκία τους υπέργειους και υποθαλάσσιους θησαυρούς του, μαζί με… την ιστορία του.
Θα πρέπει να μάθουν επιτέλους όλοι αυτοί που συμπεριφέρονται ως εντολοδόχοι ”αρχαιοκάπηλοι” της εθνικής κληρονομιάς μας ότι η Ελλάδα δεν χαρίζεται, δεν τεμαχίζεται και δεν κληροδοτείται σε βάρβαρους και μισέλληνες, παρά μόνο ”στα γνήσια τέκνα της” που είναι αποφασισμένα ”να φυλάττουν εις το διηνεκές” τις Θερμοπύλες των αξιών και των εδαφών της.
Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)