Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ από την εποχή – εδώ και περίπου οχτώ χρόνια – που είχε μπει σε τροχιά εξουσίας, αλλά και όταν τελικά ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας για περισσότερα από τέσσερα χρόνια, είχε να αντιμετωπίσει την πρωτοφανούς ισχύος δύναμη πυρός που διέθετε στα Media το κατεστημένο και το πολιτικο- εκδοτικό – επιχειρηματικό σύμπλεγμα της διαπλοκής.
Ούτε όταν το ΠΑΣΟΚ το 1981 έδινε τέλος στην 50χρονη κυριαρχία της Δεξιάς δεν είχε διαπιστωθεί τέτοιου μεγέθους ανισορροπία σε επίπεδο Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.
Η διαφορά του πάλαι ποτέ κραταιού κινήματος με το κομματίδιο που δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να αντιστοιχήσει την κομματική του με την εκλογική βάση είναι ότι σε μεγάλα χρονικά διαστήματα το ΠΑΣΟΚ αποτέλεσε το σημείο αναφοράς του λεγόμενου «Δημοκρατικού» ή «Προοδευτικού» Τύπου τον οποίο διατήρησε συσπειρωμένο γύρω του. Στην μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας υπήρξαν διακριτά τα στρατόπεδα. Σήμερα η μονοφωνία στον Τύπο και την τηλεόραση δεν είναι μόνο κουραστική, δεν είναι μόνο μονότονη, είναι και επικίνδυνη για τη Δημοκρατία. Το σκάνδαλο με το μοίρασμα της κρατικής διαφήμισης και της καμπάνιας για την πανδημία από τον Στέλιο Πέτσα είναι ενδεικτικό της αντίληψης που κυριαρχεί στην εξουσιαστική δομή του επιτελικού κράτους. (Εμείς, σε αντίθεση με άλλους που κλαψουρίζουν στα σκαλιά του Μαξίμου ή με απίθανους τύπους που τους κυνηγούσαν οι εργαζόμενοί τους για χρωστούμενα, σήμερα παριστάνουν τους ΣΥΡΙΖαίους και κλαίγονται αδυνατώντας να κατανοήσουν τους όρους του πολέμου, δεν λάβαμε ποτέ διαφήμιση από τράπεζες, όπως δεν λάβαμε ποτέ κρατική διαφήμιση, ούτε επί Σαμαρά, ούτε επί Τσίπρα, ούτε φυσικά επί Μητσοτάκη. Το κυριότερο; Δεν ζητήσαμε ποτέ κρατική διαφήμιση ή διαφήμιση από τράπεζες, ούτε τώρα, ούτε τότε, ούτε ποτέ).
Και ο ΣΥΡΙΖΑ; Τι κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ; Παραμένει παθητικός παρατηρητής των εξελίξεων και το χειρότερο είναι ότι δεν τροποποιεί και μεταβάλλει σε κανένα επίπεδο την στρατηγική του στα media.
Ναι, η διαπλοκή πολέμησε και πολεμά με λύσσα τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα. Ναι, δεν υπάρχει τηλεοπτικός σταθμός πανελλαδικής εμβέλειας που να στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα. Ναι, πλην της «Εφημερίδας των Συντακτών», δεν υπάρχει κάποια σοβαρή πολιτική εφημερίδα που να δύναται να ισορροπήσει την κατάσταση στα κοινά που εξακολουθούν στην εποχή του διαδικτύου να επιλέγουν τις έντυπες εκδόσεις για την ενημέρωσή τους.
Τι κάνει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ; Στα «τεθωρακισμένα» της μιντιακής «χούντας» αντιπαρατάσσει τα «λιανοντούφεκα». Κομματικές εφημερίδες που τις διαβάζουν μεταξύ τους οι εναπομείναντες του λεγόμενου «ΣΥΡΙΖΑ του 4%». Κομματικές ιστοσελίδες που δεν έχουν καμία παρέμβαση, καμία επιρροή στα κοινά πέραν του «ΣΥΡΙΖΑ του 4%». Κομματικά ραδιόφωνα που τα ακούνε πάλι μεταξύ τους κάποιοι ΣΥΡΙΖΑίοι. Στην τηλεόραση ο μοναδικός σταθμός που στηρίζει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι το τοπικής εμβέλειας κανάλι που διαδέχτηκε το «Κανάλι 29», στον Κυριακάτικο Τύπο υπάρχει το Documento που είναι μεν αποκαλυπτικό και μαχητικό, αλλά δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να σταθεί ως πολιτική εφημερίδα πρώτης γραμμής, ως έντυπο που θα παράξει πολιτική, που θα χαράξει στρατηγική και που θα καθορίσει μέρος των εξελίξεων απέναντι σε ιστορικούς τίτλους – ακόμη κι αν έχουν παρακμάσει – όπως οι εφημερίδες του πάλαι ποτέ ΔΟΛ ή η «Καθημερινή». Ακόμη και ένα φιλοΣΥΡΙΖΑ «Πρώτο Θέμα» ο ΣΥΡΙΖΑ στάθηκε ανίκανος να δημιουργήσει.
Τι κάνει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ; Δημιουργεί το «ΣΥΡΙΖΑ TV» για να το παρακολουθούν οι ελάχιστοι που διαβάζουν την «Αυγή», την «Εποχή» και ακούνε το «Στο Κόκκινο». Η κοινοβουλευτική του ομάδα στοιχίζεται πίσω από μία εφημερίδα για το θέμα της κρατικής διαφήμισης προκαλώντας αντιδράσεις ακόμη και εντός του ΣΥΡΙΖΑ και της ευρύτερης προοδευτικής παράταξης. Κάποιες σκόρπιες προσπάθειες στο διαδίκτυο, χωρίς να υπάρχει στρατηγικού χαρακτήρα συντονισμός είναι αδύνατον να αντιπαρατεθούν με τον «τακτικό στρατό» του μηχανισμού κυβερνητικής προπαγάνδας στην αχανή πεδιάδα των media. Δεν έχουν την κατάλληλη βοήθεια από τον ΣΥΡΙΖΑ και περιορίζονται στον «ανταρτοπόλεμο», σε ένα «πόλεμο φθοράς του εχθρού», που είναι αδύνατον να είναι νικηφόρος.
Τι άλλο κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ; Εκτός από τα κομματικά ΜΜΕ, κορυφαία στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, άλλοτε πανίσχυροι υπουργοί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, υλοποιούν προσωπικές στρατηγικές, ντιλάρουν στο παρασκήνιο με καναλάρχες και τάζουν θέση στα ψηφοδέλτια σε διευθυντές ειδήσεων για να μένουν οι ίδιοι, προσωπικά, στο απυρόβλητο των επιθέσεων (… και ο ΣΥΡΙΖΑ να πάει να…) και τελικά διαμορφώνουν το τέλειο περιβάλλον για την υπονόμευση του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα.
Τι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν κυβέρνηση; Η απάντηση είναι μία τρύπα στο νερό, που σημαίνει κάτι λίγο παραπάνω από το τίποτα. Η ευθύνη της αποτυχίας του κόμματος του Αλέξη Τσίπρα ανήκει σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Πρόσωπα που ήταν άσχετα με το αντικείμενο, πρόσωπα που παρασύρθηκαν από την αλαζονεία που τροφοδότησε το ουρανοκατέβατο υπουργιλίκι, πρόσωπα που πήγαν να αλλάξουν τον καταστατικό χάρτη στα media και κατάφεραν να δημιουργήσουν ακόμη πιο συμπαγές μέτωπο εχθρών, ακόμη πιο εχθρικό περιβάλλον για το ΣΥΡΙΖΑ.
Τι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ; Γκρουπούσκουλα, ομάδες, ομαδούλες, παρεάκια του κόμματος υπονόμευαν ακόμη και ΜΜΕ που στήριζαν τον ΣΥΡΙΖΑ με βάση το αριστερόμετρο. Απίστευτο κι όμως αληθινό.
Έχουν στοιχειώσει τους τοίχους του Μεγάρου Μαξίμου οι πολεμικές κραυγές πρώην υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ και οι ιαχές βεβαιότητας για τη δημιουργία «νέας κατάστασης στα media» με τον Καλογρίτσα.
Έχουν στοιχειώσει τους τοίχους διαμερισμάτων και γραφείων της λεωφόρου Συγγρού οι συνομιλίες και τα σούρτα φέρτα παρατρεχάμενων που όλο και κάποιο «φοβερό και τρομερό» σχέδιο για τα media κόμιζαν.
Έχουν στοιχειώσει τα όνειρα πρώην υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ οι συμφωνίες που χάλασαν με εφοπλιστές και επιχειρηματίες. Τα ντοκουμέντα βρίσκονται εκεί έξω για να θυμίζουν σε κάποιους πως σε μία νύχτα «άλλαξαν οι γραμμές» και δόθηκε το σύνθημα της αποδόμησης ή για να τους υπενθυμίζουν πως θα είναι πάντοτε όμηροι και εύκολοι στόχοι των δομημένων συμφερόντων.
Έχουν στοιχειώσει τους τοίχους υπουργείου οι κλαυθμοί και οι οδυρμοί πρώην πανίσχυρου υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ όταν είχε πέσει σε «κατάθλιψη» επειδή για ένα χρονικό διάστημα τον είχε βάλει στον «πάγο» ο Αλέξης Τσίπρας λόγω της αποτυχίας του να ελέγξει την κατάσταση στα ΜΜΕ. Προσέξτε, όχι να ελέγξει τα ΜΜΕ, αλλά να υλοποιήσει την κυβερνητική πολιτική που ο ίδιος είχε εισηγηθεί. Βέβαια ο πρώην πρωθυπουργός είχε δίκιο διότι ο υπουργός του τον είχε εκθέσει. Ο Αλέξης, όμως, είναι μεγαλόψυχος ακόμη και με εκείνους που είναι αποδεδειγμένα τοξικοί στο πεδίο της πολυτάραχης σχέσης του ΣΥΡΙΖΑ με τους επιχειρηματίες των ΜΜΕ, κοινώς με τους καναλάρχες και τους εκδότες.
Έχουν στοιχειώσει οι τηλεφωνικές γραμμές από το παραγοντιλίκι που «πωλούσαν» απίθανες ουρανοκατέβατες τηλεπερσόνες, οι οποίες παρέα με πρώην υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ ζητούσαν «διαφήμιση» για εφημερίδες που «στήριζαν τον ΣΥΡΙΖΑ».
Έχουν στοιχειώσει οι τηλεφωνικές γραμμές και έχουν γελάσει τα τσιμέντα του πρωθυπουργικού μεγάρου από την αφέλεια με την οποία οι ουρανοκατέβατες τηλεπερσόνες, ως παρατρεχάμενες υπάρξεις της νέας διακυβέρνησης, «πρόδιδαν» τους υπουργούς στους οποίους είχαν αδυναμία αποκαλύπτοντας, για παράδειγμα, τις «δουλειές» που έκανε πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ με καραδεξιό άνθρωπο των media, ο οποίος ήταν χυδαία επιθετικός έναντι της κυβέρνησης Τσίπρα. Ναι καλά διαβάσατε.
Έχουν στοιχειώσει τα τηλεφωνικά δίκτυα από τις κατηγορίες που εξαπολύονταν το βράδυ των ευρωεκλογών από το περιβάλλον πρώην υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ για δύο άλλους υπουργούς της κυβέρνησης Τσίπρα, ιδίως εναντίον ενός που έχοντας δει τα exit polls ξεροκατάπινε αμήχανα σε πανελλαδική τηλεοπτική μετάδοση.
Τα παραπάνω είναι ενδεικτικά παραδείγματα. Μπορεί κάποιος να γράψει τόμους.
Τι κάνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ; Τίποτα διαφορετικό από ότι έκανε τα προηγούμενα χρόνια. Καταγγέλλει τη διαπλοκή, καταγγέλλει το επιτελικό κράτος, κόπτεται προκλητικά για τη διαφήμιση συγκεκριμένων Μέσων, αμφισβητεί τις δημοσκοπήσεις (κι ας επιβεβαιώθηκαν στις τελευταίες εκλογικές μάχες), αλλά δεν αναλαμβάνει καμία πρωτοβουλία, δεν κάνει καμία αυτοκριτική, δεν ακολουθεί καμία στρατηγική για την αντιστροφή της δυσάρεστης και επικίνδυνης για τη Δημοκρατία πραγματικότητας στα media. Κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως ακριβώς αδυνατεί να μετασχηματιστεί ως κόμμα και να διευρύνει την κομματική βάση, έτσι αδυνατεί και δεν θέλει να διεισδύσει σε ευρύτερα αναγνωστικά, τηλεοπτικά κοινά και σε χρήστες του διαδικτύου πέραν του κομματικού μικρόκοσμου.
Στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν επιλέξει να μείνουν μεταξύ τους. Αυτοί, τα κομματικά ΜΜΕ, κανά δυο εφημερίδες μικρής κυκλοφορίας, κανά δυο δημοσιογράφοι που χρωστούν συγχρόνως ένα σκασμό λεφτά και αυτογελοιοποιούνται καθημερινά στα social media, μερικά τρολς της κακιάς ώρας, κάτι γερασμένα παλικάρια που έγιναν γνωστά από την ΕΡΤ (έτσι για το ψυχικό) και μέχρι εκεί. Αυτός είναι ο μιντιακός σχεδιασμός του ΣΥΡΙΖΑ.
Αν στην εξουσία δεν βρισκόταν η επικίνδυνη για το λαό και την πατρίδα κυβέρνηση Μητσοτάκη η κατάσταση που ορίζει τη σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με τα ΜΜΕ θα ήταν για γέλια. Δυστυχώς είναι για κλάματα.