Από τα αξιοσημείωτα της εβδομάδας που πέρασε ήταν η συζήτηση στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, για την έλλειψη πολυφωνίας στα ΜΜΕ. Είναι απόλυτα δικαιολογημένες οι αντιδράσεις σύσσωμης της αντιπολίτευσης για την πλήρη απουσία ελέγχου και παρεμβάσεων από το ΕΣΡ (Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης). Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει βρεθεί στη κυβέρνηση για 4,5 χρόνια και θα έπρεπε να είχε θωρακίσει θεσμικά και οργανωτικά το ΕΣΡ.
Να το είχε καταστήσει παράγοντα αναντικατάστατο στην κοινή γνώμη, αν η ΝΔ προσπαθούσε, με τον ερχομό της στην εξουσία, να περιορίσει τις αρμοδιότητές του ή να το ελέγξει, όπως έκανε με άλλες ανεξάρτητες αρχές. Ορθώς τώρα ο Α. Χαρίτσης καλεί τον Πρόεδρο του Συμβουλίου να παραιτηθεί. Αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει κανένα πολίτη, γιατί κανείς δεν ασχολείται με το ΕΣΡ. Είναι λίγο αργά.
Το ίδιο δικαιολογημένες είναι οι αντιδράσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης για την ασφυκτική λογοκρισία και το κατάντημα της ΕΡΤ. Ακόμη και φιλικά προσκείμενες παρουσιάστριες την έκαναν με πλάγια πηδηματάκια. Η εκπομπή δημοσιογράφου της ΕΡΤ-3, που ήταν μάλιστα υποψήφια βουλευτής με την ΝΔ «κόπηκε», επειδή – ως όφειλε – έκανε ερώτηση στον υφυπουργό Αθλητισμού για τον ΠΑΟΚ. Τις προάλλες, ο ιστότοπος της ΕΡΤ πέθανε τον Μίκη Θεοδωράκη και την Ειρήνη Παππά!
Όλα αυτά θα είχαν πιθανότατα αποφευχθεί, αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ψηφίσει ένα νέο νομοθετικό πλαίσιο που θα διασφάλιζε την ανεξαρτησία της ΕΡΤ από την εκάστοτε κυβέρνηση, στα πρότυπα της προηγμένων χωρών της Ευρώπης. Και επίσης αν είχε διασφαλίσει στην πράξη τη δυνατότητα των δημοσιογράφων να ασκούν κριτική προς όλες τις πλευρές και είχε αναδείξει τα κατάλληλα πρόσωπα στις θέσεις των παρουσιαστών και της διοίκησης, που θα ήταν δύσκολο να αντικατασταθούν από την ερχόμενη κυβέρνηση.
Αν είχε επίσης σεβαστεί την οικονομική αυτοτέλεια του δημόσιου φορέα ώστε να αξιοποιήσει τον σεβαστό προϋπολογισμό του για μεγάλες εγχώριες παραγωγές, αντί για την έμμεση χρηματοδότηση ομάδων Β και Γ Εθνικής. Ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε αντίθετα την παλαιοκομματική οδό. Και τώρα είναι αργά.
Απόλυτα ορθές ήταν οι προθέσεις της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ για τη ρύθμιση του τοπίου των ιδιωτικών ΜΜΕ, από εδώ άλλωστε ξεκίνησε ο ανελέητος πόλεμος που δέχθηκε τα επόμενα χρόνια. Όμως η κατάσταση θα ήταν πολύ καλύτερη αν δεν επέμενε στην καταστροφική ρύθμιση των τεσσάρων μόνο τηλεοπτικών αδειών, επιμονή για την οποία ευθύνεται σύσσωμη η ηγεσία της κυβέρνησης και όχι φυσικά 1-2 υπουργοί. Η σταλινική λογική «όσοι δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας» (αντί του σωστού «όσοι δεν είναι εναντίον μας είναι μαζί μας») δεν δημιούργησε παρά εχθρούς, με αποτέλεσμα την έλλειψη των παραμικρών, έστω και ασταθών συμμαχιών, και το σημερινό απόλυτα εχθρικό περιβάλλον για την αξιωματική αντιπολίτευση.
Το μονοπώλιο της Digea δεν «έσπασε», οι νέοι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σταθμών είναι χειρότεροι από τους παλιούς, η ΕΡΤ χειρότερη από την ΝΕΡΙΤ. Και το όλο τοπίο, συμπεριλαμβανομένου και του ραδιοφώνου, χειρότερο από το 2015. Το πιο σημαντικό, οι πολίτες δεν ενημερώνονται σωστά και παραπληροφορούνται και αυτό αποτελεί κίνδυνο όχι για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά για τη δημοκρατία.
Αλλά δεν είναι ποτέ πολύ αργά: ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, πρέπει να αξιοποιήσει τα λάθη και να εκπονήσει ένα πρόγραμμα πραγματικής, δημοκρατικής αλλαγής στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο και τα μέσα ενημέρωσης.