Λουκάς Καβακόπουλος
Η επιδημία είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για κάθε άνθρωπο, να αναλογιστεί ότι τα μεγάλα προβλήματα και τα μεγάλα έργα δεν λύνονται και δεν γίνονται με την (πολιτική ή οικονομική) φιλοσοφία του “ο καθένας για την πάρτη του”.
Είμαστε οπαδοί της ελεύθερης οικονομίας, αυτό εννοείται – ο καθένας έχει το δικαίωμα της προσωπικής προσπάθειας και της απολαβής και αυτοδιάθεσης των αγαθών που παράγει. Έτσι παράγεται ο πλούτος.
Όμως ένα βασικό επίπεδο κοινής συμμετοχής (δηλ φόροι, ανάλογα με τις δυνατότητες του καθενός, όχι βέβαια με το σημερινό παραλογισμό) θα πρέπει να υπάρχει, ώστε να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα μεγάλα προβλήματα που έχουμε μπροστά μας, και για να γίνουν κάποια μεγάλα έργα που είναι απαραίτητα για την επιβίωση της Ανθρωπότητας.
Σκεφτείτε ότι έχουμε μεγάλα ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ προβλήματα μπροστά μας. Ενδεικτικά:
– Το πρόβλημα της ενέργειας που τελειώνει (πετρέλαιο) και το σχετικό του, της μόλυνσης που παράγεται από αυτήν.
– Το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής, ακόμη και αν αυτό δεν συμβαίνει. Τι γίνεται όμως αν όντως συμβαίνει; Τι θα κάνουμε αν ξαφνικά ανέβει δύο μέτρα η στάθμη της θάλασσας; Μπορείτε να αναλογιστείτε την καταστροφή και τους θανάτους;
– Το πρόβλημα της μετανάστευσης και τη παγκόσμιας εξάπλωσης τρομοκρατικών και σκοταδιστικών φατριών. (Ξέρω ότι κάποιοι ενοχλούνται, αλλά είναι ένα πραγματικό πρόβλημα αν σε κάποιο επίπεδό του συμβαίνει οργανωμένα. Έχουμε εξάλλου μπροστά μας το παράδειγμα των Τζιχαντιστών και της καταστροφής της Συρίας που σχετίζεται σε αρκετά μεγάλο βαθμό με αυτούς, και δεν είναι ούτε παράνοια ούτε ρατσισμός.)
Από την άλλη, πρέπει η Ανθρωπότητα να συνεχίσει να παράγει μεγάλα έργα που θα τη βοηθήσουν να επιβιώσει και να αυξήσει το βιωτικό επίπεδο:
– Να φτιάξουμε ισχυρότερες δομές υγείας
– Να φτιάξουμε ισχυρότερες, προσιτότερες και λιγότερο “κεντρικά ελεγχόμενες” δομές επικοινωνίας, όπως μπορεί να είναι -και σχεδιάστηκε για να είναι- το Διαδίκτυο
– Να επεκτείνουμε την παραγωγική μας δραστηριότητα στους βυθούς της θάλασσας και στο διάστημα, κάτι που απαιτεί νέες τεράστιες υποδομές.
– Να συνεννοηθούμε από κοινού, ώστε να ελέγξουμε από τη μία τον υπερπληθυσμό και από την άλλη την υπογεννητικότητα, όχι με όρους όμως εξαθλίωσης και “χρήσης” των πολλών ως εργατικά χέρια, αλλά με παγκόσμια επιβολή της εκπαίδευσης και της ορθολογικής σκέψης.
Όλα τα παραπάνω δεν γίνονται με το “ο καθένας μόνος του”, αλλά απαιτούν συλλογικές δράσεις και συλλογική υπευθυνότητα. Όπως και η αντιμετώπιση του κορωνοϊού και κάθε κορωνοϊού.
Και φυσικά… εδώ ξαναγυρνάμε στην πολιτική, ένα λογικό και δίκαιο φορολογικό σύστημα. Ένα 10% στα καθαρά κέρδη ΟΛΩΝ (δεν χρειάζεται παραπάνω – αλλά ούτε και πονηριές ώστε μερικοί να το πηγαίνουν παρακάτω) και ένα 10% ΦΠΑ (το ΦΠΑ είναι ο δικαιότερος και πιο επιστημονικός φόρος).
Σίγουρα εκεί έξω υπάρχουν ομάδες εξουσίας που θέλουν να μας εκμεταλλευτούν και να μας εξολοθρεύσουν και να μας ξεπουλήσουν κλπ κλπ κλπ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και σοβαροί άνθρωποι, σοβαρές ομάδες, πραγματικά φωτισμένες, που σκέφτονται πραγματικά το Κοινό Καλό και ότι αυτό απαιτεί.
Που ζητούν “Περισσότερο Φως”, όπως ζήτησε και με την τελευταία του ανάσα ο Γκαίτε.
Ίσως στις τελευταίες πρέπει να σταθούμε δίπλα και όχι απέναντι.
Αυτές είναι οι πρωινές σκέψεις μου
Και ελπίζω να είστε πολλοί εκεί έξω, που κάνετε παρόμοιες.