Η εθνική μας κυριαρχία απειλείται. Πλέον όλοι ομολογούν ότι αυτό δε συνιστά κινδυνολογία, μα πραγματικότητα. Η Τουρκία με τον περίεργο σουλτάνο της δε σταματά να βρίσκει αφορμές να διεκδικεί, να αξιώνει και να παραβιάζει ελληνική γη, νερό και αέρα.
Πράξη πρώτη: Συμφωνία των Πρεσπών. Πολλοί τότε «πατριώτες» της Ν.Δ έσπευσαν να δώσουν το παρών στα συλλαλητήρια για την Μακεδονία μας, δείχνοντας την αντίδρασή τους στην κατάπτυστη συμφωνία. Μετά την 7η Ιουλίου όμως, ειπώθηκε δια στόματος Πρωθυπουργού το μεγαλειώδες «Το κράτος έχει συνέχεια», ματαιώνοντας την ελπίδα κάθε Έλληνα, κάθε Μακεδόνα, κάθε ευπατρίδη, για ακύρωση αυτής.
Πράξη δεύτερη: Σύμφωνο Τουρκίας – Λιβύης. Μπορεί η Νέα Δημοκρατία στο εσωτερικό της χώρας να δηλώνει από κάθε βήμα ότι η συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών είναι άκυρη, πλην όμως επισήμως, ουδέποτε προέβη σε καταγγελία αυτής στον ΟΗΕ, όπως προβλέπει η τυπική διαδικασία καταγγελίας αυτής. Η αντίθεση της ελληνικής πλευράς περιορίστηκε σε μια επιστολή προς τον ΟΗΕ, η οποία όμως ουδεμία αντίδρασή μας κατοχυρώνει, ουδεμία νομική ενέργεια φέρει, ουδέν έννομο αποτέλεσμα παράγει.
Πράξη τρίτη: Μη ψήφιση πρότασης νόμου Ελληνικής Λύσης για Κήρυξη Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης μονομερώς ελλείψει συμφωνίας με γειτονικά κράτη. To κόμμα του Κυριάκου Βελόπουλου κατέθεσε στο ελληνικό Κοινοβούλιο στις 15 Ιανουαρίου την παραπάνω πρόταση νόμου. Μέχρι σήμερα, αυτή η πρόταση αγνοείται επιδεκτικά. Η Κυβέρνηση δεν την εισάγει στην αρμόδια επιτροπή, αρνούμενη να εξασφαλίσει τα αυτονόητα κεκτημένα και δικαιώματά της.
Η παθητική, σχεδόν αδιάφορη στάση της Νέας Δημοκρατίας εγείρει αμφιβολίες για τις αγαθές προθέσεις της στα εθνικά μας θέματα, ειδικά αν λάβουμε υπόψιν κάποιες κυβερνητικές φωνές που στο πρόσφατο παρελθόν είχαν ταχθεί υπέρ της συνεκμετάλλευσης… Ελπίζουμε πάντως οι πράξεις αυτές να μην οδηγήσουν στην απόλυτη εθνική μας τραγωδία.
Της Γερασιμούλας Στάμου