H βόμβα στο κτίριο του Σκάι δεν θα έπρεπε να προκαλεί έκπληξη σε κανέναν. Ούτε να πέφτουμε από τα σύννεφα γιατί κάποιοι αποφάσισαν να βάλουν 5-6 κιλά εκρηκτικής ύλης και να προσπαθήσουν να ισοπεδώσουν ένα κτίριο τηλεοπτικού σταθμού που φιλοξενεί ένα ραδιόφωνο και μια από τις μεγαλύτερες εφημερίδες της χώρας.
Ως κλιμάκωση μιας βίας καθημερινής είναι αυτό το χτύπημα. Βίας που ξεκινά από μια μολότοφ ή μια λεκτική αντιπαράθεση και μια πολιτική πόλωση και φτάνει μέχρι μια βόμβα μεγάλης ισχύος που συναρμολογήθηκε και τοποθετήθηκε με… στρατιωτική ευλάβεια. Αλλωστε τις τελευταίες εβδομάδες είναι συχνές οι ειδήσεις για επιθέσεις ακόμη και στο κτίριο των ΜΑΤ στην Καισαριανή.
Εκεί καταντήσαμε. Να λέμε ότι οι δράστες είχαν ειδικές γνώσεις, στρατιωτικού τύπου, κι ότι μπράβο τους που τηλεφώνησαν 45 λεπτά νωρίτερα για να μην υπάρξουν θύματα.
Μια χώρα που υποτίθεται ότι έχει καταφέρει με αίμα να δημιουργήσει ένα περιβάλλον δημοκρατίας, ελευθεροτυπίας, κουλτούρας διαλόγου και αντιπαράθεσης σε λογικά πλαίσια να ασχολείται εν έτει 2018 με τρομοκράτες.
Και προσέξτε, όχι τρομοκράτες σαν κι αυτούς που συναντά κανείς σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Δεν είναι τζιχαντιστές, δεν είναι ακραίοι ισλαμιστές που έχουν ανοίξει έναν ιερό πόλεμο και χτυπούν έναν διαφορετικό τρόπο ζωής.
Η ελληνική τρομοκρατία είναι η μοναδική που έχει πολιτικά χαρακτηριστικά, κατάλοιπα μιας τρομοκρατίας της δεκαετίας του 70 και του 80 που έχει εκλείψει από όλες τις σοβαρές χώρες.
Ποιος έβαλε τη βόμβα στον Σκάι για την οποία όλοι οι πολιτικοί, και δη της κυβέρνησης, σήμερα κάνουν δηλώσεις θα το βρούμε στην πορεία, αν και η τρομοκρατία δεν πρόκειται να εκλείψει όσο η μήτρα της παραμένει αλώβητη.
Ποιος είναι ο ηθικός αυτουργός αυτής της κατάστασης πρέπει να δούμε. Μιας κατάστασης που δείχνει ότι μια χώρα η οποία επιζητά επενδυτές, που θέλει να αναδείξει το τουριστικό της πλεονέκτημα και να προσελκύσει λεφτά, είναι ταυτόχρονα και πρώτη είδηση στα ξένα πρακτορεία.
Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έσπασαν και το εμπάργκο που είχαν επιβάλει στον τηλεοπτικό σταθμό ως μια απόδειξη των… δημοκρατικών τους φρονημάτων. Κι έκαναν δηλώσεις οργής κατά των τρομοκρατών αλλά και σιγουριάς ότι η δημοκρατία δεν πλήττεται. Μάλιστα οι κ. Παππάς και Βούτσης ερωτώμενοι για το αν ο Σκάι έχει στοχοποιηθεί λόγω του εμπάργκο που έχει επιβάλλει η κυβέρνηση δεν θέλησαν να μπουν καν στη συζήτηση που εργαλειοποιεί μια τρομοκρατική ενέργεια.
Ομως, στην κυβέρνηση θα πρέπει να αναρωτηθούν αν είναι και οι ίδιοι μέρος των ηθικών αυτουργών για το τρομοκρατικό χάος στην Ελλάδα. Όταν η κυβέρνηση αποκλείει έναν σταθμό γιατί δεν της αρέσει η κριτική τότε στέλνει μηνύματα.
Όταν η επίσημη πολιτεία ανέχεται να απειλούνται δημοσιογράφοι, και να επιχαίρει μάλιστα γιατί κάποιοι κάφροι γράφουν απειλητικά μηνύματα ενάντιων αυτών και των οικογενειών τους, τότε θα πρέπει να αρχίσει να κάνει την αυτοκριτική της.
Τι περιμένουν άραγε στην κυβέρνηση και ειδικά στον ΣΥΡΙΖΑ όταν στοχοποιούν δημοσιογράφους, κανάλια και εφημερίδες; Όταν επίσημοι παράγοντες του Μεγάρου Μαξίμου χαρακτηρίζουν συγκεκριμένους δημοσιογράφους κι εκδοτικά συγκροτήματα «πόρνες», τι περιμένουν δηλαδή; Δεν δίνουν μηνύματα σε ημίτρελους που κινούνται μέσα ή στις παρυφές της τρομοκρατίας να χτυπήσουν;
Οποιος έχει αντίθετη άποψη με την κυβέρνηση στοχοποιείται, μπαίνει σε μαύρη λίστα, αποκλείεται από την επίσημη ενημέρωση, χτυπιέται αλύπητα από τα troll των 0,60 ευρώ, γίνεται βορά στα φιλικά ΜΜΕ. Ε λοιπόν, όλα αυτά προσκλητήριο τρομοκρατίας είναι.
Δε φταίει, όμως, μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί έχει… αλλεργία στην κριτική. Και η Νέα Δημοκρατία και άλλα κόμματα το ίδιο πάνω – κάτω κάνουν. Μήπως και στη ΝΔ δεν έχουν αποκλείσει την ΕΡΤ; Μήπως δεν έχουν βάλει στο στόχαστρο συγκεκριμένους δημοσιογράφους; Μήπως δεν δίνουν κι εκεί εντολές «δολοφονίας χαρακτήρων».
Το πολιτικό σύστημα νοσεί βαθιά και διαχέει την αρρώστια του σε όλη την κοινωνία. Το σκηνικό μίσους, το εμφυλιοπολεμικό κλίμα, η λεκτική βία, η καθημερινή καφρίλα αφήνουν ρωγμές στην ελληνική δημοκρατία. Ρωγμές τις οποίες εκμεταλλεύονται τρομοκράτες, ακροδεξιοί ή ακροαριστεροί, που πλήττουν βάναυσα τη χώρα.
Σ’ αυτό το ζοφερό, οργουελικό σκηνικό, πρέπει η απάντηση να είναι καθολική. Όλοι οι πολιτικοί αρχικά και οι πολίτες στη συνέχεια να αναλογιστούν τις ευθύνες τους. Ο πρωθυπουργός θα πρέπει να πάψει να καλλιεργεί ένα περιβάλλον μίσους που ξεκινά από το σύνθημα «ή θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν». Και να καταδικάζει κάθε προσπάθεια εθνικού διχασμού είτε αυτό είναι ένας… πολλακισμός τύπου «να τους πάμε φυλακή» είτε είναι το χάιδεμα των «παιδιών» του Ρουβίκωνα που κάνουν απλά… ακτιβιστικές ενέργειες.
Η αντιπολίτευση πρέπει να πάψει να παίζει το παιχνίδι των ακραίων χαρακτηρίζοντας προδότες όλους τους υπόλοιπους που…ξεπουλάνε…
Πηγή: https://www.in.gr