Του Δημήτρη Μπεκιάρη
Στην αρχή της δεκαετίας που φεύγει, η Ελλάδα βρέθηκε αντιμέτωπη με την παγκόσμια οικονομική – καπιταλιστική κρίση, την σφοδρή κρίση του δικού της χρέους που οδήγησε στις δαγκάνες του Διεθνούς Νομισματικού Χρέους, την πρωτοφανή για τα δεδομένα της μεταπολιτευτικής ιστορίας της χώρας πολιτική κρίση που σημαδεύτηκε από τον κατακερματισμό του πολιτικού συστήματος και τους νέους συσχετισμούς δυνάμεων στο πολιτικό σκηνικό, με την επιβολή νεοφιλελεύθερων – μνημονιακών στρατηγικών και δοτών πρωθυπουργών, με την απόπειρα της Δεξιάς και της ακροδεξιάς να πάρουν ρεβάνς έπειτα από δεκαετίες απομόνωσης και με τις πραξικοπηματικού χαρακτήρα απόπειρες παρέμβασης των ξενικών πολιτικών και οικονομικών κέντρων στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας.
Περίπου στα μισά της δεκαετίας που τελειώνει, το πλατύ κοινωνικό ρεύμα που διαμορφώθηκε μέσα στις παραπάνω συνθήκες, έφερε το 2015 τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα στην εξουσία.
Ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ κλήθηκαν μέσα σε συνθήκες οικονομικής ασφυξίας, έχοντας απέναντί τους τον γραφειοκρατικό μηχανισμό των Βρυξελλών και το οικονομικό ιερατείο της Φρανκφούρτης, έχοντας να αντιμετωπίσουν την ντόπια παρηκμασμένη ελίτ, τα πολιτικά τζάκια που λυμαίνονται τον τόπο τούτο, το παρασιτικό Κεφάλαιο, την ολιγαρχική δομή της ντόπιας οικονομικής εξουσίας, το μιντιακό κατεστημένο που ενεργοποίησε τον πιο ξεδιάντροπο μηχανισμό παραπληροφόρησης και προπαγάνδας και τους διασυνδεδεμένους με υπερεθνικά οικονομικά κέντρα εξουσίας θύλακες της εγχώριας τραπεζοκρατίας, να σώσουν τον ελληνικό λαό και να οδηγήσουν τη χώρα στην έξοδο από τα μνημόνια, στο ξέφωτο.
Οι ιστορικοί του μέλλοντος θα γράψουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχαν να σώσουν τη χώρα, έχοντας να πολεμήσουν με τους πάντες, μόνοι εναντίον όλων, μέσα και έξω από τη χώρα.
Η πορεία αυτή, από το 2015 μέχρι την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια το 2018 και μέχρι την εκλογική ήττα του 2019 είχε τις δύσκολες στιγμές και τις στιγμές μεγαλείου.
Είχε το πρώτο εξάμηνο και τη σκληρή διαπραγμάτευση, ενώ η προηγούμενη κυβέρνηση, η ακροδεξιά και ξενόδουλη κυβέρνηση Σαμαρά, είχε υπονομεύσει κάθε μελλοντική προσπάθεια.
Είχε το δημοψήφισμα του 2015, όταν η Πλατεία Συντάγματος συγκλονίστηκε από το μήνυμα αντίστασης που είχαν στείλει εκατοντάδες χιλιάδες λαού.
Είχε τον συμβιβασμό και στη συνέχεια την σκληρή μάχη με τα δομημένα συμφέροντα, τη διαπλοκή και τα τσιράκια της.
Είχε την λύση του «Μακεδονικού» και την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών, για την οποία ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του συγκρούστηκαν με τον άκρατο λαϊκισμό της ανεύθυνης και επικίνδυνης ακροδεξιάς παρέας του Μητσοτάκη, τους εξ αντανακλάσεως πατριώτες, τους ψευτο – Μακεδονομάχους και ξένα συμφέροντα που δεν ήθελαν τη λύση και την ειρήνη στην βαλκανική Χερσόνησο.
Ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του αποκατέστησαν το κύρος μίας χώρας πληγωμένης, λεηλατημένης από εκείνους που λύσσαξαν για να «φύγει ο Τσίπρας» και την κατέστησαν ξανά αξιόπιστη με ισχυρό λόγο στα διεθνή κέντρα πολιτικών και οικονομικών αποφάσεων, σε επίπεδο πολιτικό, οικονομικό και διπλωματικό.
Τώρα που οι «νόμιμοι ιδιοκτήτες» της χώρας επέστρεψαν, τώρα αποκαλύπτεται τι εννοούσαν ως «κανονικότητα». Εννοούσαν την εξαπάτηση του ελληνικού λαού με κούφιες προεκλογικές υποσχέσεις μόνο και μόνο για να υφαρπάξουν την ψήφο του, το πλιάτσικο στο δημόσιο από τις ορδές των γαλάζιων παιδιών, τους διορισμούς προσώπων χωρίς να διαθέτουν τα τυπικά προσόντα, την προετοιμασία της κοινής γνώμης για επερχόμενη εθνική ταπείνωση στα ελληνοτουρκικά, τις χάρες σε μεγαλοεπιχειρηματίες φίλους και κουμπάρους, ενώ στερούν το κοινωνικό μέρισμα, την κυνική παραδοχή ότι κορόιδεψαν τους ταλαίπωρους ψευτο – Μακεδονομάχους που έσπευσαν να ψηφίσουν τον Μητσοτάκη για να ακυρώσει, δήθεν, τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του έσωσαν τη χώρα. Το 2019 ο ελληνικός λαός αποφάσισε ότι έπρεπε να επιστρέψουν εκείνοι που την κατέστρεψαν. Έτσι κλείνει η δεκαετία που ξεκίνησε μέσα στον ζόφο, μέχρι που η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα άνοιξε τη χαραμάδα για το ξέφωτο. Ας ελπίσουμε αυτοί εδώ που κυβερνούν σήμερα να μην προλάβουν να καταστρέψουν ότι χτίστηκε με τους κόπους και τις θυσίες του ελληνικού λαού. Λογικά σε λιγότερο από τέσσερα χρόνια από σήμερα θα έχουν φύγει. Ας ελπίσουμε τότε να μην χρειαστεί η χώρα να σωθεί από την αρχή.