Του Γ. Λακόπουλου
Πρώτα μια συμβουλή. Όποιος είπε στον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι ηγέτης είναι αυτός που πάει στη Βουλή και χτυπιέται στο βήμα με τεχνητή εξαλλοσύνη είναι εχθρός του και πρέπει να τον διώξει από δίπλα του. Δεν είναι αυτό που του λείπει και λένε όλοι στη ΝΔ ότι «δεν τραβάει». Τον ηγέτη τον κάνει το υψηλό φρόνημα. Αν το είχε θα πετούσε αμέσως ο ίδιος έξω από τη Βουλή τον Άδωνι Γεωργιάδη για λόγους που ξέρει όλο το Κοινοβούλιο.
Αυτό που είδαν Έλληνες στο Ναό της Δημοκρατίας την Τρίτη με πρωταγωνιστή τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν πρέπει να ξανασυμβεί. Αν θέλει να μοιάσει στον αντιπρόεδρό του ας το κάνει. Αλλά όχι στη Βουλή, ρε γαμώ το…
Και πάμε στο θέμα: Το είπε πολύ καθαρά ο βουλευτής του Ποταμιού Σπύρος Δανέλλης στην ΕΡΤ: με τη Συμφωνία των Πρεσπών η Ελλάδα πέτυχε το στόχο που είχε στο Μακεδονικό από την εποχή του Σημίτη και επισημοποίησε με τον Καραμανλή το 2008 – και τη σύμφωνη γνώμη του τότε ΠΑΣΟΚ υπό τον Γ. Παπανδρέου: σύνθετη ονομασία -που θα αντικαταστήσει το σκέτο Μακεδονία που επικρατεί διεθνώς για το γειτονικό κράτος,- για όλες τις χρήσεις και απάλειψη του αλυτρωτισμού από το Σύνταγμα του και τα σύμβολα.
Αυτή είναι η πιο συνοπτική περιγραφή του θέματος. Και αυτά που ανακινεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι κατασκευές εκ του προχείρου. Ότι τάχα η κυβέρνηση παραχώρησε «μακεδονική εθνότητα» και «μακεδονική γλώσσα». Τίποτε από τα δυο δεν ισχύει.
Η εθνότητα δεν υπάρχει στη συμφωνία, -εκτός αν η ΝΔ προτίθεται να αμφισβητήσει το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού που κατοχυρώνει η ΔΑΣΕ. Και η συγκεκριμένη γλώσσα έχει αναγνωριστεί από τον ΟΗΕ από το 1977, σε μια διάσκεψη μάλιστα που έγινε στην Αθήνα. Με κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή -που δεν ήταν λιγότερο ευαίσθητος από τον Μητσοτάκη σ’ αυτό το θέμα.
Όποιες και αν είναι οι δηλώσεις Ζάεφ, που παίρνει πίσω άλλωστε, δεν είναι μέρος της Συμφωνίας των Πρεσπών. Η Ελλάδα διασφαλίζεται πλήρως με την ασφαλιστική δικλείδα ότι πρώτα θα ολοκληρωθεί στα Σκόπια ό,τι την αφορά και μετά θα έλθει προς κύρωση στο ελληνικό κοινοβούλιο η Συμφωνία.
Είναι η καλύτερη δυνατή λύση για να κλείσει ένα θέμα -που ταλανίζει την εξωτερική μας πολιτική για τρεις δεκαετίας εξ αιτίας του Σαμαρά -με τη συγκατάθεση του συνόλου της διεθνούς κοινότητας και των διεθνών οργανισμών. Γιατί, λοιπόν, ο πρόεδρος της ΝΔ προσπαθεί να αναδείξει την «υποχώρηση» της κυβέρνησης με το παράλογο επιχείρημα «έδωσε όσα δεν είχαν δώσει οι προηγούμενοι»;
Γιατί υιοθετεί πλέον ακραίους χαρακτηρισμούς προσφέροντας κάλυψη στους ωρυόμενους εθνοκάπηλους με τα περί «προδοσίας»; Γιατί αβαντάρει την Ακροδεξιά και τη μισαλλοδοξία; Γιατί ταυτίζεται με τους πιο αντιδραστικούς κύκλους και υιοθετεί πολιτική που τον εκθέτει στο διεθνή χώρο;
Διαφωνεί με τη λύση; Κατ’ ουσίαν όχι ακριβώς. Διαφωνεί με το ότι η λύση έχει την υπογραφή του Αλέξη Τσίπρα. Επειδή πιστεύει ότι είναι θέμα χρόνου να γίνει πρωθυπουργός, θα προτιμούσε να πιστωθεί αυτός μια τέτοια συμφωνία. Αυτό άλλωστε- σύμφωνα με τις πληροφορίες που διέρρευσαν τότε- διεμήνυσε δια της Μαρίας Σπυράκη στον Ζάεφ: να μην προχωρήσει με τον Τσίπρα γιατί είναι.. αναξιόπιστος και να τον περιμένει.
Το ίδιο άλλωστε δεν έκανε και με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο; Του συνέστησε να περιμένει για να συνάψουν μαζί τη συμφωνία που ανακοινώθηκε, γιατί ο Τσίπρας είναι… άθεος. Ωραίος τρόπος να πολιτεύεται κανείς. Η Συμφωνία των Πρεσπών προβάλλεται από τον Μητσοτάκη ως «κακή λύση» – μειοδοτική πλέον- και επιδιώκει να την αναδείξει σε πρόσταγμα των επομένων εκλογών για έναν λόγο που …δεν έχει σχέση με τη συμφωνία.
Είναι η ανάγκη να αντικατασταθεί με κάτι άλλο η χρεοκοπημένη ρητορική του για καταστροφές, νέα μνημόνια, νέες περικοπές σε συνδυασμό με τις υποσχέσεις που έδινε. Η κατάρρευση δεν ήλθε και η κυβέρνηση δίνει τώρα-με τη σύμφωνη γνώμη των δανειστών- όσα τάζει αυτός ότι θα δώσει σε… δυο χρόνια από τη στιγμή που θα γίνει πρωθυπουργός και εφόσον «αγοράσει εμπιστοσύνη» από τους εταίρους.
Αυτά πια δεν έχουν νόημα Δεν μπορεί να υποσχεθεί όσα παίρνουν ήδη οι πολίτες. Και επιπλέον βρίσκεται μπροστά σε ένα προσωπικό Βατερλό του από τη στιγμή που αναγκάζεται να τα…ψηφίσει και ο ίδιος στη Βουλή – μετατρέποντας την πολιτική του κόμματος του σε φαρσοκωμωδία.
Από τη στιγμή λοιπόν που δεν μπορεί να πάει στις εκλογές με όσα σχεδίαζε ως τώρα, πρέπει να τα αντικαταστήσει με κάτι άλλο. Και στην αναβροχιά καλό είναι και το χαλάζι: θα πάει με αιχμή το Σκοπιανό. Γι’ αυτό δαιμονοποιεί τη συμφωνία και όπου τον βγάλει.
Έτσι όμως δένεται χειροπόδαρα στο τρίγωνο Σαμαρά, Γεωργιάδη, Βορίδη και κάποιων σκοταδιστικών σοβινιστικών και παρεκκλησιαστικών κύκλων. Ταυτίζεται δηλαδή με μια ακραία μειοψηφία και αυτό δεν είναι και το καλύτερο άρμα για εκλογές.
Αν δεν βρεθούν κάποιοι μυαλωμένοι της ΝΔ να τον σταματήσουν και εμφανίσει ξανά το θέαμα της Τρίτης -με τις ακρότητες και τα χτυπήματα κάτω από τη μέση- μετεκλογικά θα κάνει παρέα στον Άδωνι να διαβάζουν αρχαία ελληνικά σε σκύλους.