Στη δημοκρατική Ελλάδα, η ιστορική μνήμη έχει μόνο μια θέση για τα ξερονήσια· τα αναμορφωτήρια για τους “αντιφρονούντες” της μετεμφυλιακής περιόδου και της χούντας των συνταγματαρχών.

Στην Ελλάδα της Νέας Δημοκρατίας, η ιστορική μνήμη δεν παίζει πρωτεύοντα πολιτικό ρόλο. Προέχει η εξαφάνιση των νέων “ανεπιθύμητων”. Με τον τρόπο που, κάθε ακροδεξιός νους που σέβεται την καταγωγή του, ξέρει καλά. Σαρώνοντάς τους κάτω από το χαλί.

Η αλήθεια είναι ότι μάλλον τους ξέφυγε. Πιθανόν να είχαν την πρόθεση να το ανακοινώσουν σε ύστερο χρόνο, αφού πρώτα ολοκλήρωναν την καμπάνια τους για τους “μετανάστες που αλλοιώνουν το πληθυσμιακό προφίλ” και “αποσταθεροποιούν τις τοπικές κοινωνίες”. Όμως, η μακέτα που παρουσίασαν χθες, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας μαζί με τον υφυπουργό άμυνας, ειδικό συντονιστή για το προσφυγικό, Αλκιβιάδη Στεφανή, η μακέτα που απεικονίζει την κάτοψη ενός κλειστού κέντρου κράτησης, έχει σχεδιαστεί πάνω στο ξερονήσι Λέβιθα, στη μέση του πουθενά, ανάμεσα στην Αμοργό, την Κάλυμνο και τη Λέρο.

Οχι στη Σάμο, την Κω ή τη Λέρο, όπως, δημοσίως ανακοινώνουν. Σε μια βραχονησίδα…

Τα κλειστά κέντρα κράτησης που οραματίζεται η Νέα Δημοκρατία, έχουν ήδη υποστεί δριμεία κριτική από διεθνείς οργανισμούς που παρακολουθούν στενά το προσφυγικό. Κατά το ισχύον πλαίσιο, η κράτηση – κάθε κράτηση – επιβάλλεται να είναι προσωποποιημένη και αιτιολογημένη. Μαζικές κρατήσεις “προληπτικού χαρακτήρα”, όχι μόνο δε συνάδουν με το προφίλ μιας δημοκρατικής χώρας αλλά είναι και νομικά κολάσιμες.

Το ξέρει αυτό η Νέα Δημοκρατία. Όπως ξέρει και τους φασιστικούς συνειρμούς που δημιουργεί η εμφάνιση μιας βραχονησίδας με το πνευματικό τέκνο του – γνωστού για τις ακροδεξιές απόψεις – κ. Στεφανή, τυπωμένο στο χάρτη της.

Ατυχής διαρροή; Δοκιμαστική πρόβα τζενεράλε; Τροχειοδεικτικά πυρά;

Ας μην περιμένουμε την απάντηση (που έχει ήδη, έτσι κι αλλιώς, αργήσει).

Αντ’ αυτού, ας κάνουμε άλλη μια απέλπιδα προσπάθεια να θυμίσουμε στην κυβέρνηση ότι οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί. Δεν είναι μάζα. Δεν είναι τσουνάμι (όλες εκφράσεις που βγήκαν από επίσημα χείλη και υποστηρικτές τους).

Και δεν είναι σκόνη, για να τη σαρώσεις κάτω από το χαλί, εν αναμονή της πεθεράς.

Είναι ικέτες, καταδιωγμένοι πολέμων που στηρίξαμε, ανεχτήκαμε ή κάναμε ότι δεν καταλάβαμε. Είναι οντότητες που προστατεύονται από διακρατικές συμβάσεις, διεθνείς συνθήκες και την πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας που θυμάται: και τα ξερονήσια και τις “αναμορφώσεις” και την “επιστροφή στον υγιή εθνικό κορμό”. Και γνωρίζει καλά, τους επιγόνους των εμπνευστών τους.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ετοιμάζεται να συστήσει ξανά τα ξερονήσια στην ελληνική κοινωνία. Μην ανησυχείτε, όμως. Δεν είναι για μας. Είναι για “τους άλλους”.

“Ό,τι του φανεί του κυρίου Στεφανή”…