1. Η παιδεία υπήρξε ανέκαθεν βασικό πεδίο παραγωγής και άσκησης Ιδεολογίας για την μεν αριστερά σε γενικά θέματα εθνικού χαρακτήρα (Κυπριακό, Δημοκρατία, αναμόρφωση και ενίσχυση παιδείας) για δε την δεξιά ως μηχανισμός νομής της εξουσίας, επαγγελματικής καταξίωσης και επιρροής στην κοινωνία.
Μετά την μεταπολίτευση παρουσιάστηκε σταδιακά πλήρης μεταστροφή εξαιτίας της δικτατορίας , της αποχουντοποιήσης και της ισχυρής επιρροής των κομμάτων του ΠΑΣΟΚ και της Αριστεράς στον χώρο της παιδείας όπου η ιδεολογία άρχισε να υπηρετεί τις συγκεκριμένες κομματικές επιδιώξεις πλέον και να αναδεικνύεται σε αυτόνομο ισχυρό πόλο πολιτικής επιρροής, επαγγελματικής ανόδου και καταξίωσης και ιδιαίτερης όσμωσης-διαπλοκής των ανθρώπων της παιδείας αλλά και των συνδικαλιστών φοιτητών με τα κόμματα, με σύνηθες αποτέλεσμα την μετάβαση στην πολιτική καριέρα, την κομματική γραφειοκρατία και τις υψηλές θέσεις στον κρατικό μηχανισμό. Ήταν η εποχή της ενσωμάτωσης.
2. Όχι μόνο το ΚΚΕ και η Ν.Δ αλλά και ο Συνασπισμός- ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ χρησιμοποίησαν το παραπάνω ανθρώπινο υλικό της παιδείας ως τροφοδότη και προνομιακό χώρο επιρροής τους.
Παρά το γεγονός ότι μαζί με τον συνδικαλισμό απομειώθηκε σταδιακά ο ρόλος και η πολιτική δυναμική του φοιτητικού κινήματος παρέμεινε μέχρι σήμερα ισχυρή η ιδεολογική σημειολογία και οι παραδοσιακοί συμβολισμοί της μεταπολίτευσης όπως λ.χ. όπως το Πολυτεχνείο, το Άσυλο, ο ρόλος των συνδικαλιστών φοιτητών στην διοίκηση των ΑΕΙ, η νομιμοποίηση –ανοχή της δράσης αριστερίστικων οργανώσεων κλπ. μέσα στα ΑΕΙ.
3. Τα τελευταία γεγονότα με τις μαθητικές κινητοποιήσεις και καταλήψεις αποτελούν την χαρά κάθε αναρχικού και συνιστούν την εκδίκηση της Ιστορίας για τα κόμματα στο χώρο της παιδείας.
Συγκεκριμένα:
– Η Ν.Δ δηλώνει ότι είναι εναντίον των καταλήψεων, οι οποίες γίνονται στο όνομα του κατεξοχήν εθνικού – ιδεολο9γικού της θέματος του Μακεδονικού.
– Ο ΣΥΡΙΖΑ με εμβληματικό πρόσωπο τον πρωτεργάτη των καταλήψεων τον Αλέξη Τσίπρα, με πολύχρονη παράδοση του κόμματος στις καταλήψεις για κάθε είδους ιδεολογικά και πολιτικά αιτήματα (κατά της Ευρώπης, της Ευρωζώνης, της Γερμανικής πολιτικής, του ιστορικού δικομματισμού Ν.Δ -ΠΑΣΟΚ ) ως κόμμα εξουσίας εκδηλώνει την αντίθεση του.
Ωστόσο τουλάχιστον δείχνει να ανέχεται το φαινόμενο των αντι-συγκεντρώσεων και αντι-διαδηλώσεων κατά των σημερινών καταληψιών, πρακτική η οποία θυμίζει τις ανάλογες επιλογές των κυβερνήσεων της Δεξιάς κατά την προδικτατορική περίοδο.
– Το ΠΑΣΟΚ δηλώνει σήμερα την γενική αντίθεση του στις καταλήψεις αλλά αποφεύγει τόσο να κάνει την δική του αυτοκριτική όσο και να καταδικάσει ως ακροδεξιούς και εθνικιστές τους καταληψίες σε εκατό σχολεία της Βορείου Ελλάδος.
– Το ΚΚΕ πάλι χωρίς δική του αυτοκριτική στο φοιτητικό και μαθητικό χώρο δεν καταδικάζει ευθέως τις καταλήψεις δεν τις προβάλλει παρά μόνο καταγγέλλει συνδυαστικά «έξω το ΝΑΤΟ από τα Βαλκάνια, έξω οι φασίστες από τα σχολεία».
– Τέλος η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ βλέπει να της αποδίδονται τεράστιες οργανωτικές δυνατότητες, με τις εύκολες καταγγελίες ότι οι καταλήψεις και κινητοποιήσεις στα μαθητικά σχολεία γίνονται αποκλειστικά και μόνο από ακροδεξιά και εθνικιστικά στοιχεία.
4. Μέσα στο κλίμα αυτό, μιας πολλαπλής διάσπασης και σκοπιμότητας, εύκολης ρητορείας φαίνεται να επικρατεί ένας πολιτικός παραλογισμός, διαιρετικός και πολωτικός, για το σημερινό φαινόμενο, που δεν έχει σχέση ούτε με τα προβλήματα της παιδείας ούτε με τα προβλήματα της Ελληνικής κοινωνία
…
Πηγή: https://www.zougla.gr