Στο https://www.athensvoice.gr διαβάσαμε:
Στο «Μεταρρυθμίσεων Ανάβασις. Ευρωπαίοι εξ ανάγκης ή εκ πεποιθήσεως;» ο Κωστής Χατζηδάκης θέτει αλλά και απαντά πάνω σε μια πολύ συγκεκριμένη ερώτηση. Είμαστε Ευρωπαίοι εξ ανάγκης ή εκ πεποιθήσεως; Για τον ίδιο ξέρουμε τη λύση που δίνει στον γρίφο, γιατί περί γρίφου πρόκειται, ειδικά αυτές τις μέρες. Και, βέβαια, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για όλη την ήπειρο. Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη, αυτό της διάλυσης, η υποψία πως η περιπόθητη ολοκλήρωση, κοντράρεται σθεναρά από τις αντίρροπες δυνάμεις ενός κόσμου που την αρνείται. Όπως γράφει και στο βιβλίο του, ο δρόμος των μεταρρυθμίσεων είναι ανηφορικός. Στη χώρα μας δε, τις καταπίνουμε σαν πικρό χάπι, καγχάζουμε πως μας τις επιβάλλουν οι ξένοι, μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας επιμένει να αντιστέκεται, η ερμηνεία των γεγονότων με τον ορθό λόγο, τα επιχειρήματα ή την πραγματικότητα, υποκαθίσταται από συναισθηματικές ερμηνείες περί προθέσεων.
Στο «Μεταρρυθμίσεων Ανάβασις» ο Κωστής Χατζηδάκης παίρνει ξεκάθαρη θέση. Ποτέ δεν έκρυψε πως είναι Ευρωπαίος εκ πεποιθήσεως. Όμως, καταφέρνει πέρα από «φιλολογικές» προσεγγίσεις και εύγλωττη απαρίθμηση περί του τι πρέπει να γίνει, αλλά και τι πραγματικά συνέβη σ’ αυτή τη χώρα, να μιλήσει με λογική και ευαισθησία. Ο λόγος του, από τη μια, είναι αναπόφευκτα τεχνοκρατικός, μα και την ίδια στιγμή, χάρη στο «λογική και ευαισθησία» γίνεται έξοχο εργαλείο σκέψης μιας new age πολιτικής, κοντράστ στα όσα εκτοξεύονται ως μομφή περί «ανάλγητων φιλελεύθερων κομπιούτερ που νοιάζονται για τους αριθμούς περισσότερο από τους ανθρώπους». Μιλήσαμε μαζί του για το βιβλίο, ζητώντας του, μάλιστα, να μας παραχωρήσει και κάποια αποσπάσματά του.
Τι βλέπετε από το προσωπικό σας «παρατηρητήριο μεταρρυθμίσεων»; Γιατί το βιβλίο σας μοιάζει με μια αποτίμηση συμμετοχής και μαρτυρίας, είτε ως ευρωβουλευτής κάποτε, είτε ως υπουργός στις κυβερνήσεις Καραμανλή και Σαμαρά παλαιότερα. Επ’ αυτού που λέγεται πορεία προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Που προϋποθέτει γενναίες μεταρρυθμίσεις και συνολική αλλαγή νοοτροπίας. Κάποιοι Ευρωπαίοι, δε, καγχάζουν για την προσπάθεια, μιας και η Ελλάδα -με το ένα πόδι στην Ανατολή και με το άλλο στη Δύση- παραμένει συνειδητά και πεισματικά «μετέωρη».
Η Ελλάδα έχει διακριτή πορεία σε σχέση με δυτικές χώρες της Ευρώπης και αυτό αντανακλάται σχεδόν συνεχώς στην καθημερινότητά μας. Δεν απαξιώνω βέβαια την καθ’ ημάς Ανατολή, ούτε απαξιώνω την ελληνική φιλοξενία, το φιλότιμο, την αξία της οικογένειας. Θεωρώ όμως ότι εκ των πραγμάτων δικό μας όραμα δεν μπορεί να είναι κατά βάση οι χώρες στα ανατολικά μας, αλλά οι χώρες στα δυτικά μας. Επειδή η προσπάθεια να γίνουμε Ευρώπη δεν προχώρησε πάντα με τον σωστό τρόπο, οδηγηθήκαμε στην κρίση, στα μνημόνια και τελικά στον ΣΥΡΙΖΑ. Το ζήτημα είναι να πείσει κανείς πως αξίζει να συνεχιστεί η προσπάθεια, ειδικά τώρα που απαλλαγήκαμε από το απωθημένο της Αριστεράς. Ειδικά τώρα που ζήσαμε τον λαϊκισμό και την αερολογία στην πράξη. Αλλά για να το πετύχουμε δεν φτάνει να μιλήσουμε με λογική, αλλά και ευαισθησία. Δεν πρέπει μόνο να εξηγήσουμε, αλλά και να εμπνεύσουμε. Να κερδίσουμε παράλληλα και τις καρδιές των Ελλήνων.
Για ποια πράγματα – έργο που κάνατε, νιώθετε όχι ακριβώς περήφανος που δώσατε μάχη και τα καταφέρατε, αλλά θεωρείτε πως βάλατε μια σωστή και γερή βάση ώστε να επέλθει η «ανάβαση», επίσης κομβική λέξη – κλειδί στον τίτλο του βιβλίου σας.
Αναφέρομαι σ’ όλα αυτά στο βιβλίο. Αναφέρομαι στην Ολυμπιακή, στον ΟΣΕ, στην περίφημη εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ, σε όλα αυτά με τα οποία ταυτίστηκα. Ξέρετε, ξεκαθάρισα από την αρχή, όταν γύρισα από την Ευρωβουλή, ότι δεν θέλω να είμαι πολιτικός των δημοσίων σχέσεων, των γάμων και των μνημοσυνών. Αλλά πολιτικός των έργων. Και δεν ντράπηκα ποτέ να πω πως δικός μου δρόμος ήταν η Ευρώπη. Πάντα πίστευα ότι αυτό που πέτυχε σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες μπορεί να δοκιμαστεί και να πετύχει και στην Ελλάδα. Σήμερα, παρά τις δυσκολίες, μπορώ να ισχυριστώ πως, αν λύθηκε το θέμα της Ολυμπιακής, αν ιδιωτικοποιήθηκε τελικά η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, αν απελευθερώθηκαν ορισμένες αγορές προϊόντων προς όφελος του καταναλωτή, οφείλεται και στη δική μου συμμετοχή.
Σχετικα
Κωστής ΧατζηδάκηςΚωστής Χατζηδάκης
Όμως και στις δυο κυβερνήσεις όπου συμμετείχατε, υπήρχαν συνοδοιπόροι σας που συνειδητά αντιστάθηκαν στις μεταρρυθμίσεις, ειδικά σε ό,τι είχε να κάνει με τον έλεγχο της γιγάντωσης του κράτους. Αλλά και με θέματα που άπτονται του κοινωνικού πεδίου, θέματα λυμένα χρόνια τώρα από τους Ευρωπαίους φιλελεύθερους: γάμοι ομοφυλοφίλων, σύμφωνο(Πηγή)