Είναι Μάιος του 2011 και το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδικάζει την Ελλάδα, για παραβίαση του τεκμηρίου αθωότητας, στην περίπτωση του πρώην πρέσβη, υπουργού Τύπου και καθηγητή της Παντείου Δημήτρη Κώνστα, ο οποίος καταδικάσθηκε πρωτόδικα, από το Κακουργοδικείο Αθηνών, σε φυλάκιση 14 ετών για υπεξαίρεση δημοσίου χρήματος, στην υπόθεση της “Παντείου”, αλλά η υπόθεσή του τότε εκκρεμούσε προς εκδίκαση στο Εφετείο.
Στην ομόφωνη και καταδικαστική, για την Ελλάδα, απόφασή του, το Δικαστήριο εστιάζεται, κυρίως, στις δημόσιες δηλώσεις, περί αναμφισβήτητης ενοχής του κ. Κώνστα στην υπόθεση της “Παντείου”, που έγιναν από τον πρώην πρωθυπουργό κ. Κ. Καραμανλή και τους υπουργούς της τότε κυβέρνησης Σωτήρη Χατζηγάκη (Δικαιοσύνης) και Πέτρου Δούκα (Οικονομικών) χωρίς, όπως υπογραμμίζεται, να υπάρξει σεβασμός του τεκμηρίου αθωότητας του κατηγορουμένου.
Υποχρεώνοντας την Ελλάδα να καταβάλλει στον κ. Κώνστα αποζημίωση 12.000 ευρώ για ηθική βλάβη και να πληρώσει και 10.000 ευρώ για δικαστικά έξοδα, το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι, κυρίως οι εκπρόσωποι του κράτους οφείλουν να σέβονται το τεκμήριο αθωότητας των κατηγορουμένων και να μην προβαίνουν σε δημόσιες δηλώσεις, που προεξοφλούν την ενοχή τους, προτού υπάρξουν τελεσίδικες αποφάσεις των δικαστηρίων. Διασυρμός ενός πρωθυπουργού
Η παραπάνω υπόθεση έρχεται στο προσκήνιο με αφορμή την παρουσία του Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή και την καταδίκη του ενεχειροδανειστή Ριχάρδου πριν καν υπάρξει ανακριτική διαδικασία. Ο πρωθυπουργός έσπευσε να καρπωθεί τα μικροπολιτικά και πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη ανακοινώνοντας την «καταδίκη» κάποιων παρά το γεγονός ότι εκείνη την ώρα υπήρχε ένα απλό διαβιβαστικό προς τον ανακριτή.
Η εξέλιξη της υπόθεσης και η επί της ουσίας ακύρωση του κατηγορητηρίου, τουλάχιστον ως προς το σκέλος της λαθρεμπορίας χρυσού, αποτέλεσε ένα αστυνομικό και δικαστικό φιάσκο που δεν έχει προηγούμενο. Διέσυρε, όμως, και τον ίδιο τον πρωθυπουργό ο οποίος σε ρόλο εισαγγελέα μόνο τις ποινές δεν ανακοίνωσε από τη Βουλή.
Βεβαίως, στην υπόθεση αυτή παρασύρθηκαν οι πάντες. Κι άλλοι πολιτικοί, δημοσιογράφοι, δημοσιολογούντες, όμως, είναι τουλάχιστον ανεπίτρεπτο ένας πρωθυπουργός να σπεύδει να προκαταβάλει την ανακριτική διαδικασία.
Πληροφορίες που δεν επιβεβαιώνονται λένε ότι ο κ. Τσίπρας εκτέθηκε επειδή τον εξέθεσαν οι συνεργάτες του οι οποίοι τον προέτρεψαν να αναφέρει την υπόθεση του Ριχάρδου ως παράδειγμα για το πώς η κυβέρνηση της Αριστεράς καταπολεμά τη διαφθορά και τη διαπλοκή.
Είναι όμως αυτό δικαιολογία για έναν πρωθυπουργό ο οποίος καταπατά το βασικό τεκμήριο της αθωότητας; Ειδικά όταν αγνοεί μια βασική αρχή της ποινικής δικονομίας που λέει ότι «η προανακριτική διαδικασία πρέπει να είναι κρυφή και η δίκη δημόσια».Δεν είναι στιγμιαίο λάθος
Θα μπορούσε να απαντήσει κανείς ότι ήταν ένα… στιγμιαίο λάθος του κ. Τσίπρα, ότι δεν τον ενημέρωσαν σωστά, ότι βιάστηκε κι ότι με ένα mea culpa θα μπορούσε να διασώσει το κύρος του.
Αλλά αυτή η απάντηση δεν θα ήταν αρκετή διότι τόσο ο κ. Τσίπρας όσο και υπουργοί του έχουν υποπέσει πολλές φορές σε τέτοια ατοπήματα. Τα τελευταία χρόνια έχουν στήσει κατά καιρούς τηλεδίκες στο όνομα της «διαφάνειας» καταπατώντας όλους τους δικονομικούς κανόνες. Και οι ίδιοι προκειμένου να καρπωθούν πρόσκαιρα οφέλη, έχουν αναφερθεί δημόσια σε δικαστικές υποθέσεις που βρίσκονται στο στάδιο της έρευνας και δεν έχουν δικαίωμα να είναι γνώστες της δικογραφίας ή να προκαταλαμβάνουν αποφάσεις.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι ανοικτές ακροάσεις των προανακριτικών επιτροπών στη Βουλή. Κι αν υποθέσουμε ότι για τα πολιτικά πρόσωπα είναι θεμιτό να βλέπει όλη η Ελλάδα τη συνεδρίαση (αν και είναι στο στάδιο της προανάκρισης και μάλιστα όχι από δικαστές αλλά από βουλευτές) για τους υπόλοιπους, απλούς πολίτες που καλούνται να καταθέσεις τι είναι; Ανθρωποι που δεν έχουν καμιά εμπλοκή με τη Δικαιοσύνη ή που δικαιώνονται στην πορεία, γίνονται βορά στα αδηφάγα μάτια του κοινού που έχει εκπαιδευτεί από την κυβέρνηση να ζητά «αίμα».
Ο ΣΥΡΙΖΑ, με την πλειοψηφία που έχει στις επιτροπές καταφέρνει να στήσει επικοινωνιακά σόου προκειμένου να εμφανίσει τους «άλλους» ως διαπλεκόμενους, διεφθαρμένους, παλιό πολιτικό σύστημα, σε αντίθεση με τους ίδιους που εμφανίζονται τιμητές της κάθαρσης.
Αυτό πάντως δεν εμπόδισε το κυβερνών κόμμα να στήσει προανακριτικές π.χ. για την Υγεία μόνο μέχρι το 2014 γιατί από τότε και ύστερα κυβερνούν «λευκές περιστέρες». Εβγαλε από το κάδρο τον Π. Κουρουμπλή, κωφεύει στο πόρισμα της ΝΔ για τα έργα και ημέρες του Πολάκη στο υπουργείο, αρνείται ακόμη και…
Πηγή: https://www.in.gr