Εδώ και δέκα χρόνια έχουν κατατεθεί ουκ ολίγες ερμηνευτικές προσεγγίσεις για τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008. Η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ήταν η αφορμή για να εκδηλωθεί η μαζικότερη και εντονότερη χρονικά και συγκρουσιακά εξέγερση των τελευταίων ετών στη χώρα μας. Μια εξέγερση με πρωτοφανή μαζικότητα και γεωγραφική έκταση από βορρά σε νότο.
Στις παρυφές της οικονομικής κρίσης, οι νέοι και τα κινήματα αλλά και οι αναρχικές ομάδες βγήκαν στους δρόμους και διαδήλωσαν αρχικά κατά της αστυνομικής βίας αλλά και κατά της συστημικής, κυρίαρχης πολιτικής που μετέπειτα και σταδιακά, οδήγησε στα μνημόνια. Σαν να ήταν ο παγιδευμένος καπνός ενός καζανιού που σιγοέβραζε και έψαχνε μια μεγάλη σπίθα για να εκραγεί. Τι έμεινε όμως από εκείνη τη “φωτιά”; Ήταν η όλη εξέγερση ένα κίνημα που είχε βάθος χρόνου και έφτασε μέχρι την ολική αμφισβήτηση του παλαιοκομματικού συστήματος όπως αυτό αμφισβητήθηκε στις κάλπες το 2015, ή ήταν μια οργή που εκφράστηκε απότομα και χάθηκε στον χρόνο;
Τα χαρακτηριστικά της κινητοποίησης 
Στιγμιότυπο απο την ανάρτηση πλακέτας του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στο σημείο που δολοφονήθηκε EUROKINISSI
Για τον πολιτικό αναλυτή και επικοινωνιολόγο-συντονιστή του Ευρωπαϊκού Προοδευτικού Φόρουμ, Δημήτρη Ραπίδη, ο Δεκέμβρης ήταν μια “πολιτική εκπροσώπηση με ατελείς πολιτικές διεκδικήσεις”. Όπως αναφέρει ο ίδιος στο News 24/7, “η δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια από αστυνομικούς αποτέλεσε το έναυσμα, την αφορμή για το ξέσπασμα ενός πρωτόγνωρου κύματος μαζικής βίας και πολιτικής ανυπακοής που επηρέασε σημαντικά τη διαμόρφωση του κινήματος των Αγανακτισμένων το επόμενο διάστημα.
Είναι πολλά εκείνα τα στοιχεία που συνέβαλαν στην εξωτερίκευση μιας συσσωρευμένης απογοήτευσης ενός μεγάλου τμήματος τους εκλογικού σώματος από το πολιτικό σύστημα και οδήγησαν στη ριζοσπαστικοποίηση των πολιτικών επιλογών, στην ενδυνάμωση της αριστεράς μέσω κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ, στην εκλογική καταβαράθρωση του ΠΑΣΟΚ, που ολοκληρώθηκε στις αναμετρήσεις του 2012 και 2015, και στη σταδιακή ιδεολογική μετατόπιση της ΝΔ προς τα δεξιότερα.
Δύο από τα βασικά χαρακτηριστικά αυτής της μαζικής κινητοποίησης ήταν, πρώτον, η κορύφωση της απογοήτευσης απέναντι στο πολιτικό σύστημα της εποχής και σε όσα πρέσβευε, και δεύτερον, η ανάγκη ενός μεγάλου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας που ένιωθε αποκλεισμένη ή αδικημένη από τις οικονομικές εξελίξεις, να ορθώσει ανάστημα και να αποκτήσει πολιτική θέαση. Αυτό το κοινωνικό σύνολο, με ένα μεγάλο τμήμα του να είναι νέοι σε ηλικία άνθρωποι, ένιωθε εγκλωβισμένο σε ένα καλά θωρακισμένο σύστημα αναπαραγωγής μιας μεγάλης καπιταλιστικής «φούσκας», που έσκασε στις πλάτες της κοινωνικής πλειοψηφίας σε διάφορες χρονικές φάσεις: από το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου και τις υποθέσεις διαφθοράς των κυβερνήσεων Σημίτη, μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τις ατελείς δημοσιονομικές προσαρμογές της κυβέρνησης Καραμανλή και την έντονη ανησυχία που είχε προκαλέσει το φθινόπωρο του 2008 η τεράστια στεγαστική κρίση στις ΗΠΑ, με τις γνωστές παγκόσμιες συνέπειες.
Η ανυπακοή είναι αρετή, ένα από τα συνθήματα της περιόδου
«Η ανυπακοή είναι αρετή», ήταν ένα από τα πολλά συνθήματα εκείνης της περιόδου, που αποτύπωνε μια συγκεκριμένη πρόσληψη της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας εκείνων των ημερών. Δεν υπήρχε εξ’αρχής μια συγκεκριμένη συλλογική διεκδίκηση, αλλά μια σειρά εξατομικευμένων προσταγμάτων που κινούνταν γύρω από την απέχθεια απέναντι σε ένα απαξιωμένο σύστημα πολιτικής ηθικής. Υπήρχε δηλαδή μια συλλογική ατομικότητα, που σταδιακά έθετε τις βάσεις για την ανατροπή των πολιτικών ισορροπιών και του τότε κραταιού δικομματισμού.
Σταδιακά, και έχοντας πλέον μπει σε μια νέα επώδυνη φάση που ξεκίνησε με τη κυβέρνηση Παπαδήμου και το πρώτο μνημόνιο, η ανατροπή των πολιτικών ισορροπιών έλαβε πιο διακριτά χαρακτηριστικά. Από η μία είχαμε την ανάδυση του ΣΥΡΙΖΑ ως διεκδικητή της πολιτικής εξουσίας, καλύπτοντας σημαντικά τον πολιτικό και εκλογικό «χώρο» που άφησε το ΠΑΣΟΚ, και από την άλλη την είσοδο της Χρυσής Αυγής στην Βουλή, που απορρόφησε ένα ετερογενές μείγμα πρώην ψηφοφόρων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Δέκα χρόνια μετά τις εξεγέρσεις πολλά από αυτά τα εξατομικευμένα αιτήματα δεν έχουν βρει ακόμη πολιτική εκπροσώπηση
Σε αυτή τη νέα πραγματικότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να αποτελέσει τον πυλώνα γύρω από τον οποίο συγκεντρώθηκε πλήθος εξατομικευμένων προσταγμάτων, όπως σημειώσαμε πιο πριν, που στη συνέχεια διαμορφώθηκαν ως μια διακριτή συλλογική διεκδίκηση. Η διεκδίκηση αυτή αφορούσε στην ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών, όπως εκφράστηκε στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, και συνολικότερα στην ανατροπή του παλαιού πολιτικού κατεστημένου, όπως εκ…
Πηγή: https://www.news247.gr