Στο https://www.documentonews.gr διαβάσαμε:
Η έκθεση περιλαμβάνει περιλήψεις από τις καταθέσεις 14 μαρτύρων (όλοι τους υψηλόβαθμα στελέχη της Siemens) και αναφορές σε ακόμη 24 πρόσωπα για επτά διαφορετικές υποθέσεις προμηθειών που αφορούν τη Siemens Hellas. Τα πρότζεκτ προμηθειών ξεκινούν από την περίπτωση του ΟΤΕ, διαπερνούν το επίκαιρο C4I και καταλήγουν στο πυραυλικό σύστημα Patriot και στα συστήματα συγκοινωνιών.
Στην έκθεση ξεδιπλώνεται με ανατριχιαστική κυνικότητα ο μηχανισμός μέσω του οποίου η Siemens Hellas –έπειτα από έγκριση της μητρικής εταιρείας– χρημάτιζε στελέχη οργανισμών και εταιρειών, κόμματα και υπουργεία, προκειμένου να διασφαλιστεί η κερδοφόρα δραστηριότητα της εταιρείας στην Ελλάδα. Το σχήμα ήταν απλό στη σύλληψη και ταυτόχρονα πολύπλοκο στην εκτέλεσή του. Συγκεκριμένα στελέχη της θυγατρικής εταιρείας στην Ελλάδα, έχοντας πρώτα κάνει τις ανάλογες επαφές κυρίως ως προς τα επίπεδα της μίζας επί του έργου, επικοινωνούσαν με τον εκάστοτε επικεφαλής του αρμόδιου τμήματος της μητρικής προκειμένου να λάβουν την άνωθεν έγκριση. Εκτός από τους αποδέκτες, αυτό που άλλαζε ανά έργο ήταν ο τρόπος καταβολής της προμήθειας. Τράπεζες σε Αυστρία, Μονακό και Γενεύη, σε συνδυασμό με ενδιάμεσα πρόσωπα σε ρόλο μεταφορέων της μίζας ή εικονικά τιμολόγια για προχρονολογημένες συμβάσεις με εταιρείες-βιτρίνα χρησιμοποιούνταν για να φτάνουν οι προμήθειες στον τελικό τους προορισμό.
Κάποιες περιγραφές θα μπορούσαν να αποτελούν σελίδες σε μπεστ σέλερ ή σκηνές χολιγουντιανής ταινίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η κατάθεση του Ράινερ Νιντλ, πρωτοκλασάτου στελέχους της Siemens AG, στην οποία αφηγείται τον τρόπο που παραδόθηκαν στον Μ. Ψαρρό (στέλεχος της Siemens Hellas) περί τα 20 εκατ. γερμανικά μάρκα στο αεροδρόμιο της Ζυρίχης για να «διεκπεραιωθεί» το έργο του πυραυλικού συστήματος Patriot. «Και στις δύο περιπτώσεις, πρώτα έλαβε τα μετρητά από τον Aμινι (σ.σ.: χρηματοδότης και διαχειριστής με βάση στο Ντουμπάι) σε μια πύλη και έπειτα τα έδωσε στον Ψαρρό σε άλλη πύλη. Ο Νιντλ ανέφερε ότι οι μεταβιβάσεις ενδεχομένως να είχαν κανονιστεί με αυτόν τον τρόπο ώστε να αποφευχθεί τυχόν συνάντηση του Aμινι με τους παραλήπτες από τις τοπικές εταιρείες, όπως ο Ψαρρός» σημειώνεται στην έκθεση, με τον Νιντλ να υποθέτει πως οι εν λόγω προμήθειες κατέληξαν σε «υπουργούς της κυβέρνησης στο υπουργείο Αμύνης ή σε αξιωματικούς του ελληνικού στρατού».
Οσον αφορά τη θεσμική σήψη και την εκτεταμένη διαφθορά που συνέδεαν το πολιτικό προσωπικό της χώρας με τη γερμανική εταιρεία, ενδεικτικό είναι ότι εκτός από τις καταθέσεις που αφορούν χρηματισμούς σε υπουργεία ή στα δύο πρώην κυβερνητικά κόμματα για την υλοποίηση της προεκλογικής καμπάνιας του 2004, η Siemens Τηλεβιομηχανική ΑΕ είχε ανοίξει ειδικό λογαριασμό με σκοπό τη χρηματοδότηση τοπικών ρουσφετιών στη Θεσσαλονίκη, όπως η αγορά χριστουγεννιάτικων δώρων σε πολιτικούς!
Συμφωνία για προμήθειες 8%
Σύμφωνα με την επισκόπηση της έκθεσης, υπήρξε συμφωνία ανάμεσα στη Siemens AG (ειδικότερα, του ICN και μετέπειτα του ομίλου COM) και της Siemens AE κατά την οποία κεφάλαια ίσα με το 8% του τζίρου των πωλήσεων από την επιχειρηματική δραστηριότητα της Siemens Ελλάδος με τον ΟΤΕ διατίθεντο για την καταβολή προμηθειών.
Οπως φαίνεται όμως από τις καταθέσεις, υπήρχαν περιπτώσεις που το όριο του 8% ξεπεράστηκε κατά πολύ. Ο Μίχαελ Μπάιερ, business administrator πωλήσεων τηλεπικοινωνιακών φορέων του ICN για τη νότια Ευρώπη, καταθέτει ότι σύμφωνα με έγγραφη λογιστική αποτύπωση των πωλήσεων της Siemens Hellas σε σχέση με τον ΟΤΕ για την περίοδο 2000-2001 το κόστος των προμηθειών ξεπερνούσε τα 20 εκατ. ευρώ, ενώ ο τζίρος ανέρχονταν στα 54,585 εκατ. ευρώ. Δηλαδή, οι προμήθειες αντί για το 8% πλησίαζαν το 40% του τζίρου. Το χειρότερο ήταν, σύμφωνα με την κατάθεση του business administrator διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων & ρευστών διαθεσίμων των ÖN και ICN στη Siemens AG επί μία δεκαετία Βόλφγκανγκ Ρούντολφ, ότι το κόστος της καταβολής προμηθειών στην Ελλάδα μετακυλίετο στους πελάτες της εταιρείας, δηλαδή στους καταναλωτές. Εν ολίγοις πληρώναμε τις μίζες.
Μίζες και πριν από τη σύμβαση-πλαίσιο με τον ΟΤΕ
Σύμφωνα με τον Ράινερ Νιντλ, κεφάλαια ίσα με το 8% των πωλήσεων της Siemens ΑΕ στον ΟΤΕ καταβάλλονταν από τη μητρική εταιρεία με τη μορφή προμηθειών στο πλαίσιο συμφωνίας που υπήρχε πολύ πριν από την υπογραφή της σύμβασης-πλαίσιο για τα έτη 1997–2002 μεταξύ Siemens και ΟΤΕ.
Σε σχέση με τις προμήθειες που καταβάλλονταν με βάση τις προβλέψεις της σύμβασης-πλαίσιο, ο Νιντλ υποστήριξε ότι αυτές περιγράφονταν από ένα έγγραφο προσανατολισμού (Grundsatzpapier) που συντάχθηκε τον Ιανουάριο του 1998 από τον Χρ. Καραβέλλα και εγκρίθηκε από τον ίδιο και ένα ακόμη υψηλά ιστάμενο στέλεχος της εταιρείας.
Κατά τον Νιντλ,(Πηγή)