Στις αρχές του μήνα ο Κυριάκος Μητσοτάκης έλεγε στους νέους βουλευτές της ΝΔ: «Η συνοχή της Κ.Ο. πρέπει να είναι αρραγής». Μέσα σε 15 μέρες η αρραγής ομαδα έγινε κομμάτια και θρύψαλα.
Στην ορατή δια γυμνού οφθαλμού τομή που δημιουργεί εξ αρχής η ομάδα Σαμαρά προστέθηκαν και οι «έξι» που -κινούμενοι στον αντίποδά της- καταψήφισαν την παραπομπή Παπαγγελοπούλου.
Ακολούθησε τραγέλαφος. Στην αρχή από το Μέγαρο Μαξίμου προσπάθησαν να τα ρίξουν στο Κινάλ. Το σενάριο δεν έδενε και κλήθηκε η γνωστή μιντιακή ορχήστρα να αλλάξει το ρυθμό: «Είναι καραμανλικοί – σαν τον Παπαγγελόπουλο».
Έτσι το έκαναν χειρότερα: αν οι Καραμανλικοί κινητοποιούνται για έναν πρώην υπουργό του Τσίπρα, τι θα κάνουν αν ο Μητσοτάκης κόψει τον Προκόπη Παυλόπουλο;
Η κοινή λογική λέει ότι είναι άνθρωποι με στοιχειώδη συναίσθηση του ρόλου τους και πέντε γραμμάρια μυαλό στο κεφάλι τους. Προσπαθούν να προειδοποιήσουν τον Μητσοτάκη για το στραβό δρόμο που πήρε.
Ο Γ. Γεραπετρίτης και ο Στ. Πέτσας, άπειροι και οι δυο από τέτοιες καταστάσεις, ανέλαβαν να μπαλώσουν την κοινοβουλευτική εικόνα της ΝΔ και πέτυχαν το αντίθετο με τις… αντιφάσεις τους.
Ο υπουργός Επικρατείας διαπίστωσε ότι η ΚΟ… «είναι συμπαγής» και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος επικαλέστηκε ότι δεν υπήρχε κομματική πειθαρχία-αν είναι δυνατόν να υπάρχει σε μυστική ψηφοφορία- και άρα «δεν υπάρχει πολιτικό συμπέρασμα».
Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση μοιάζει πλέον με βάρκα που μπάζει νερά και η κοινοβουλευτική της στήριξη ακόμη περισσότερο. Μόλις τρεις μήνες μετά τις εκλογές τα προβλήματα στον κυβερνητικό σχηματισμό δεν κρύβονται πίσω από την επίμονη επικοινωνιακή καμπάνια για το «καλό ξεκίνημα».
Ήδη είναι προφανές ότι πολλά μέλη του υπουργικού συμβούλιου αδυνατούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις του χαρτοφυλακίου τους, με πρωταγωνιστές τους υπουργούς Γεωργίας, Παιδείας, Τουρισμού και Υγείας. Σε άλλα υπουργεία –Εξωτερικών, Άμυνας, Μεταφορών, Πολιτισμού, Ψηφιακής Πολιτικής -περιμένουν άβουλοι υποδείξεις από το «κέντρο» για όλα: από απλούς χειρισμούς και….προσλήψεις συνεργατών τους, μέχρι νομοθετικές πρωτοβουλίες.
Σ’ αυτό το κλίμα σύγχυσης μεμονωμένοι υπουργοί αυτοσχεδιάζουν. Ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης ανοικοδομεί το προφίλ του: από εραστής της «μιας νέας Αριστεράς που χρειάζεται» το 2016, μετατρέπεται σε αγκιτάτορα της συντηρητικής παράταξης.
Ο Βρούτσης υλοποιεί σκληρή κοινωνική ατζέντα που προκαλεί ήδη κύμα κινητοποιήσεων. Και ο Άδωνις Γεωργιάδης σπεύδει να καταλάβει τα κενά που δημιουργούνται προκαλώντας εσωτερικές προστριβές. Παράλληλα με την ακατάσχετη ρητορεία του για τις «επενδύσεις» που δεν έρχονται αναλαμβάνει να συμμαζέψει το μαγαζί και καθημερινά πλέον δίνει γραμμή στην υπόλοιπη κυβέρνηση.
Επιβάλλει σκληρή γραμμή στο μεταναστευτικό, υμνεί την ωμή αμερικανική παρέμβαση και παίρνει πάνω του τον χειρισμό της προανακριτικής για τη Νοβάρτις. Τώρα δεν βρίσκει «αρχισκευωρό» τον Τσίπρα και δεν «θα διαθέσει την υπόλοιπη ζωή για να το αποδείξει», όπως έλεγε.
Ο υπουργός Ανάπτυξης ξαναβρίσκει μέσα του τον υπερ-αντιπρόεδρο της ΝΔ και προεξοφλεί αποφάσεις που ανήκουν στον Πρωθυπουργό, όταν δεν τον εκθέτει- όπως στην υπόθεση του βρέφους με την ανίατη ασθένεια.
Ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης παρά την υπερσυγκέντωση εξουσιών και την ισχυρή επικοινωνιακή του υποστήριξη που τον εμφανίζει πανταχού παρόντα και βιονικό, αρχίζει να χάνει τον έλεγχο και η έλλειψη ηγετικών προσόντων είναι οφθαλμοφανής.
Οι αποφάσεις του για τη Νοβάρτις είναι κωμικοτραγικές: πήρε από τη Βουλή το … υπουργικό συμβούλιο και άφησε την Κ.Ο. να μιλάει για κάποιον που «οργάνωσε τη σκευωρία» της Νοβάρτις, δίπλα σε έναν πρώην υπουργό του οποίου μόλις προχθές ήραν τη ασυλία προκειμένου να δικαστεί για δωροδοκία από τη Νοβάρτις. Και δυο ακόμη για τους οποίους συνεχίζεται η εισαγγελική έρευνα.
Στην εξωτερική πολιτική αποδείχθηκε ήδη αναποτελεσματικός, όπως έδειξε η ευρωπαϊκή έξοδος και το ταξίδι στις ΗΠΑ. Οι τοποθετήσεις του για όσα συμβαίνουν στη περιοχή είναι αμήχανες ή… θεωρητικές και αποπνέουν υπερατλαντική υπόδειξη.
Χρειάσθηκε δυο μέρες και αφού τον ξεφώνισε ο Τσίπρας για να καταδικάσει την επέμβαση Ερντογάν στη Συρία. Η κατευναστική πολιτική του απέναντι στην Τουρκία λέγεται ότι τον έχει φέρει σε διάσταση με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκο Αναστασιάδη.
Επιπλέον με όσα είπε στο πλαίσιο των εργασιών του Athens Democracy Forum ο Πρωθυπουργός έδειξε να μην έχει καν γνώση των δυσχερειών στη διαμόρφωση του προϋπολογισμού και προέβη σε ανυπόστατες διαπιστώσεις όπως: «Όταν αναλάβαμε τη διακυβέρνηση υπήρχε δημοσιονομικό κενό για το 2019, τώρα είναι πιθανό να υπάρξει επιπλέον πλεόνασμα».
Αμέσως τον πήρε καροτσάκι ο Τσακαλώτος: πώς χωρίς καμία παρέμβαση στα έσοδα ή τα έξοδα, έκανε το έλλειμμα -που δεν υπήρχε- πλεόνασμα- που υπήρχε;
Όσο πλησιάζει η ολοκλήρωση του προϋπολογισμού της κυβέρνησης Τσίπρα που εκτελεί και κάνει το κομμάτι του -όπως με τον ΕΝΦΙΑ, τις ενισχύσεις των αδυνάμων, το πετρέλαιο θέρμανσης κ.λ.π.- ο Κυριάκος Μητσοτάκης δείχνει έλλειψη συνέχειας στο αφήγημά του, που ήδη κουτσουρεύτηκε.
Οι επενδυτές δεν πλάκωσαν, η πρόβλεψη για το ΑΕΠ δεν είναι 4% αλλά υπεραισιόδοξα 2,8% , τα οκτώ δισεκ. του Ελληνικού έγιναν μόλις δύο και από αυτά τα μισά με τραπεζικά δάνεια.
Οι φοροαπαλλαγές ή αναβάλλονται ή θα τις παίρνει όποιος… δεν τις χρειάζεται και αφού περάσει κάποια τεστ. Η μείωση φόρων γίνεται κυρίως σε όσους δεν πλήρωναν φόρο -ως το όριο του αφορολογήτου.
Οι αγρότες θα φορολογούνται εφεξής, τα Ταμεία χάνουν ασφαλισμένους στους οποίους δίνονται κίνητρα για να πάνε σε ιδιώτες, όπως συμβαίνει και με τους πελάτες της ΔΕΗ. Οι «καλοπληρωμένες δουλειές» είναι το βόλεμα ημετέρων κα μετακλητών, η διαφάνεια είναι η συσκότιση της μετοχικής σύνθεσης των ΜΜΕ.
Σ’ αυτό το σκηνικό αποσύνθεσης της εικόνας του και ανατροπής της προπαγάνδας που τον ανέδειξε- Πρέσπες μεταναστευτικό, ασφάλεια, απασχόληση κ.λ.π.- ο Πρωθυπουργός αναζητά διεξόδους. Η πρώτη που βρήκε προκαλεί μειδιάματα: «Στην Ελλάδα δεν έχουμε «πράσινο κόμμα», ως πολιτικός σκοπεύω να εκφράσω το χώρο της οικολογίας».
Δεν είπε όμως πώς σκοπεύει να απαντήσει στην καταγγελία της πρωτοβουλίας ανοιχτής διακυβέρνησης Vouliwatch ότι η ΝΔ χρησιμοποίησε παράνομα το ένα εκατομμύριο της κρατικής ενίσχυσης για «ερευνητικούς σκοπούς» για να πληρώσει τα χρέη της.
Ο Γιώργος Παπανδρέου βγήκε θριαμβευτής από τις εκλογές του 2009. Αλλά σε δυο χρόνια έχασε την πρωθυπουργία χωρίς καν το κόμμα του να χάσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Το ερώτημα είναι πότε θα τη χάσει ο Μητσοτάκης και αν θα αφήσει πίσω του έρεβος σαν τον έτερο κληρονόμο. Με τον οποίο μοιάζουν και ως Πρωθυπουργοί σαν δυο σταγόνες νερό.