Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Η Αμερική εισέρχεται σε μία περίοδο παρατεταμένης κρίσης (ίσως και ακυβερνησίας), η οποία θα επηρεάσει την ίδια τη χώρα στο εσωτερικό, αλλά και άλλα κράτη, όχι μόνο την Ουκρανία, καθώς θα ερευνηθούν -στο πλαίσιο της διαδικασίας για την καθαίρεση του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ- και άλλες συνομιλίες του με ξένους ηγέτες.
- Και ας μην ξεχνάμε, ότι το χουντικό πραξικόπημα και η τουρκική εισβολή στην Κύπρο έγιναν όταν έβραζε η Αμερική με το σκάνδαλο Γουότεργκέιτ και η χώρα ήταν ένα ακυβέρνητο καράβι, όπου έκανε ότι ήθελε ο τότε υπουργός Εξωτερικών, Χένρι Κίσιγκερ. Ο τότε πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον βαλλόταν από παντού και για το τελευταίο πράγμα που ασχολείτο εκείνες τις μέρες ήταν ο Μακάριος και η ελληνική χούντα. Παραιτήθηκε μετά την πρώτη εισβολή και ο Τζέραλντ Φόρντ που τον αντικατέστησε ήταν υποχείριο του Κίσιγκερ.
Βέβαια τώρα βρισκόμαστε όχι στο 1974, αλλά στο 2019, όπου τα πράγματα γίνονται με διαφορετικό τρόπο. Αλλά πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί… Η Τουρκία είναι έντονα επιθετική και ο πρόεδρος της διάγει μία σχιζοφρενική κατάσταση…
Ήδη το Κρεμλίνο εξέφρασε ανησυχία για την πιθανότητα να δημοσιοποιηθούν συνομιλίες του προέδρου Τραμπ με το Ρώσο ομόλογό του, Βλάντιμίρ Πούτιν. Θα είχε ενδιαφέρον, βεβαίως, να διαβάζαμε τους διαλόγους. Ίσως να λύνονταν πολλές από τις απορίες μας, ιδιαίτερα για τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές και την απρόβλεπτη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ…
Βρισκόμαστε στο αρχικό στάδιο της έρευνας και των αποκαλύψεων και ήδη επικρατεί αυτή η αίσθηση ότι ο κ. Τραμπ έσφαλλε και παραβίασε τους νόμους, όταν εκβίασε τον Ουκρανό πρόεδρο να ξεκινήσει έρευνα εναντίον ενός πολιτικού του αντιπάλου, του πρώην αντιπροέδρου Τζόζεφ Μπάιντεν, για τις σχέσεις του υιού του με ολιγάρχη, ο οποίος είχε ενεργειακά συμφέροντα, που προφανώς απαιτούσαν και τη βοήθεια της Ουάσιγκτον. Όταν ο πατέρας του οποιουδήποτε, είναι αντιπρόεδρος της Αμερικής, μοιραίο είναι να επιλεγεί από τον κάθε επιχειρηματία και ολιγάρχη, που πιστεύει πως με τον τρόπο αυτό θα αγοράσει προστασία. Ο κ. Μπάιντεν έπρεπε να απαγορεύσει στον γιό του να αναμειχθεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο με τις ουκρανικές υποθέσεις, καθώς ο ίδιος είχε ανάμειξη διπλωματικά και πολιτικά.
- Ο πρόεδρος Τραμπ είναι ένας αλλοπρόσαλλος άνθρωπος και σαν πρόεδρος της υπερδύναμης πιστεύει πως είναι «ο εις και μόνος», που αποφασίζει και διατάζει παραβιάζοντας και τους νόμους. Αυτό που δεν μπορεί να αντιληφθεί, αν και είναι ήδη τρία χρόνια πρόεδρος της Αμερικής, είναι το αυτονόητο: ότι οι θεσμοί λειτουργούν ακόμα στη χώρα του και ότι οι δημοσιογράφοι δεν εξαγοράζονται και παραμένουν ανεξάρτητοι, άσχετα από τις κατηγορίες που εκτοξεύει για “fake news”. Η δημοσιογραφία στις ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια βρίσκεται στην καλύτερη της στιγμή.
Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι από τις περιπτώσεις των ανθρώπων, που κυριαρχούνται από τα αυτοκαταστροφικά σύνδρομά τους, διότι στην πραγματικότητα είναι αυταρχικοί. Και ο τελευταίος ψυχολόγος θα σας πει ότι ο θαυμασμός του για τον Βλαντιμίρ Πούτιν, τον Ταγίπ Ερντογάν και άλλους παρόμοιους ηγέτες είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. Έλκεται από τον αυταρχισμό τους, από την «μη κανονικότητα» που επικρατεί σε αυτά τα καθεστώτα, όπου ο πρόεδρος αποφασίζει χωρίς να υπολογίζει κανένα θεσμό, και αγνοώντας τη Δικαιοσύνη.
Αυτή η τάση του προς τον αυταρχισμό, είναι που τον ωθεί να παραβιάζει τους νόμους και να χρησιμοποιεί τον θεσμό του προέδρου για να εκβιάζει. Διότι στην περίπτωση του προέδρου της Ουκρανίας, αυτό εντόπισε ο υπάλληλος της CIA που μελέτησε τα στοιχεία και άκουσε από άλλους συναδέλφους του στο Λευκό Οίκο τα γεγονότα γύρω από το τηλεφώνημα.
- Η ενοχή του προέδρου Τραμπ για τον εκβιασμό ενός ξένου ηγέτη, αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι καθυστέρησε την εγκεκριμένη αμερικανική βοήθεια προς την Ουκρανία, εκβιάζοντας έτσι τον πρόεδρο της χώρας να διατάξει έρευνα εναντίον του υιού του κ. Μπάιντεν.
Εάν οι Δημοκρατικοί θέλουν πραγματικά να καθαρίσουν τον «στάβλο» του κ. Τραμπ, πρέπει να ερευνήσουν και τις σχέσεις του με ηγέτες, όπως ο Ταγίπ Ερντογάν. Διότι εδώ οι ρόλοι είναι ανάποδα. Ο εκβιαστής είναι ο πρόεδρος της Τουρκίας και ο εκβιαζόμενος είναι ο Αμερικανός Πλανητάρχης.
Πρέπει να ζητηθούν τα πρακτικά των συνομιλιών τους, ιδιαίτερα αυτές που αφορούν τις σχέσεις του Ερντογάν με τη Ρωσία. Ένα πιθανό ερώτημα είναι αυτό: Μήπως ο Τούρκος πρόεδρος έλαβε το πράσινο φως από τον Τραμπ για να προχωρήσει στην εμβάθυνση των σχέσεων του με τον Πούτιν… Όλα, στην περίπτωση του Αμερικανού προέδρου, είναι πλέον πιθανά.