Η Συμφωνία των Πρεσπών αποτέλεσε, όπως θυμάστε, αιχμή του δόρατος του προεκλογικού αγώνα της Νέας Δημοκρατίας.
Πέρα από τις δημόσιες τοποθετήσεις, αρκετά «γαλάζια» στελέχη και μάλιστα «πρώτης γραμμής» συμμετείχαν στα συλλαλητήρια που έγιναν τον περασμένο χειμώνα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Μετά τη νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη, όμως, στις εκλογές της 7ης Ιουλίου παρατηρήσαμε μια στροφή σχεδόν 180 μοιρών από τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας σχετικά με το ζήτημα.
Την αρχή έκανε ο νέος υπουργός Άμυνας, Νίκος Παναγιωτόπουλος, ο οποίος είπε ότι «η Συμφωνία επιτεύχθηκε για καλό σκοπό, για να ενισχύσει τη σταθερότητα στην περιοχή, για να ενισχύσει τις γεωπολιτικές σταθερές της περιοχής, έτσι ώστε να μην υπάρξουν ανατροπές» και τη «σκυτάλη» πήρε ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, ο οποίος με τα φτωχά αγγλικά του τόνισε πως τα πολιτικά ζητήματα επιλύθηκαν σε μεγάλο βαθμό με τις Πρέσπες.
Ακολούθησαν κι άλλοι, ενώ ο Μητσοτάκης από το «ανταλλάξατε τις συντάξεις με το Μακεδονικό» πήγε στο «Θα κάνουμε τα πάντα για την απαρέγκλιτη τήρηση των όρων της Συμφωνίας».
Η παραδειγματική κυβίστηση της Νέας Δημοκρατίας στο ζήτημα προκάλεσε την αντίδραση των διοργανωτών των συλλαλητηρίων, οι οποίοι – αφού έβγαλαν αφίσες κατά του Μητσοτάκη – αποφάσισαν να διοργανώσουν νέο συλλαλητήριο στην Αθήνα.
Λογάριαζαν χωρίς τον Μπακογιάννη, όμως, ο οποίος τους είπε ένα μεγάλο «όχι», επικαλούμενος αδυναμία παροχής ηλεκτρικού ρεύματος.
Όταν, δε, οι διοργανωτές του ζήτησαν ν’ αναλάβουν οι ίδιοι την ηλεκτροδότηση, πήραν την απάντηση ότι δεν μπορεί να δοθεί άδεια «για τεχνικούς και για λόγους ασφάλειας, καθώς η περίμετρος του χώρου της συγκέντρωσης ήταν μικρή και υπήρχε κίνδυνος για την ασφάλεια των συμμετεχόντων».
Μήπως τελικά η απαγόρευση της πορείας έγινε για να μην εκτεθούν οι υπουργοί της νέας Δημοκρατίας οι οποίοι δεν θα πήγαιναν στο συλλαλητήριο;
Γιατί ο Αντώνης Σαμαράς είναι σίγουρο ότι θα πήγαινε.
Ισχύει όμως το ίδιο και για τους μέχρι πρότινος Μακεδονομάχους, Άδωνη, Βορίδη και Πλεύρη;
Θα πήγαιναν άραγε αυτοί ή όχι; Όλοι τους πήγαν στα προηγούμενα συλλαλητήρια. Σ’ αυτό;
Μήπως δηλαδή η άρνηση του Κώστα Μπακογιάννη ουσιαστικά είναι μια εξυπηρέτηση του κόμματος;
Δεν είναι μια αθώα απόφαση αυτή, είναι η πρώτη κομματική κίνηση που έκανε ο Μπακογιάννης ως δήμαρχος της Αθήνας. Και ως τέτοια καταγράφεται.
Και τέλος τι θα έκανε ο ΣΚΑΪ που στα προηγούμενα συλλαλητήρια έκανε 10ωρα LIVE με τους δημοσιογράφους του να ουρλιάζουν;
Τώρα θα έδειχνε το συλλαλητήριο ή θα επέλεγε να προωθήσει το νέο ψυχαγωγικό του πρόγραμμα;
Κοινοποιήστε:
- Πατήστε για κοινοποίηση στο Facebook(Ανοίγει σε νέο παράθυρο)
- Κλικ για κοινοποίηση στο Twitter(Ανοίγει σε νέο παράθυρο)
- Κλικ για κοινοποίηση στο LinkedIn(Ανοίγει σε νέο παράθυρο)
- Πατήστε για να μοιραστείτε στο WhatsApp(Ανοίγει σε νέο παράθυρο)
- Κλικ για κοινοποίηση στο Pocket(Ανοίγει σε νέο παράθυρο)
- Κλικ για εκτύπωση(Ανοίγει σε νέο παράθυρο)
- Κλικ για κοινοποίηση στο Pinterest(Ανοίγει σε νέο παράθυρο)
- Κλικ για κοινοποίηση στο Reddit(Ανοίγει σε νέο παράθυρο)
- Κλικ για κοινοποίηση στο Tumblr(Ανοίγει σε νέο παράθυρο)
- Πατήστε για να μοιραστείτε στο Telegram(Ανοίγει σε νέο παράθυρο)
- Κλικ για αποστολή ενός συνδέσμου μέσω email σε έναν/μία φίλο/η(Ανοίγει σε νέο παράθυρο)