Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Είναι χωρίς αμφιβολία, μία «ιδιαίτερη» περίπτωση ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Αρκεί να ρίξει κανείς μία ματιά στα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης.
Και δεν αναφέρομαι μόνο στις έγκυρες εφημερίδες New York Times και Washington Post, που θεωρούνται εχθρικές προς τον Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος και τις κατηγορεί ασύστολα, ενώ γνωρίζει πως τιμούν όλους τους δημοσιογραφικούς κανόνες.
- Αναφέρομαι και στα «δικά» του ΜΜΕ, που στήριξαν (και μερικά συνεχίζουν και στηρίζουν) πράξεις του, οι οποίες είναι επικίνδυνες για την Αμερική. Αρχίζουν και δεν τον αντέχουν και καλά κάνουν, διότι ο τρόπος που κυβερνά είναι επικίνδυνος. Οι ιδέες του δεν είναι μόνο αναχρονιστικές, αλλά συγκρούονται και με τα στρατηγικά συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών.
Όταν ανακοινώνει την πρόσληψη των συνεργατών του, τα λόγια του είναι ασυνάρτητα μεν, αλλά θερμά και «παχιά». Και όταν τους διώχνει, επειδή ο ίδιος δεν καταλαβαίνει τις συμβουλές τους, είναι οι χειρότεροι άνθρωποι στον κόσμο.
Να θυμίσουμε ότι από τους ανθρώπους που τον εξέλεξαν πρόεδρο της Αμερικής, δεν υπάρχει κανείς μαζί του εκτός των μελών της οικογένειάς του. Όλους τους έδιωξε ως αποτυχημένους με πρώτο εκείνο τον Ελληνοαμερικανό τον μέγα αντικομμουνιστή, τον Ρέινς Πρίνμπους, ο οποίος έβαλε το κεφάλι του στον κορβά για τον κ. Τραμπ, και ποια ήταν η επιβράβευση. Τον εξευτέλισε φέρνοντας στον Λευκό Οίκο, για μία εβδομάδα, τον ειδικού «σκοπού» ‘Άντονι Σκαραμούτσι, για να τον ¨καθαρίσει». Ναι, τον ίδιο Σκαραμούτσι, που τώρα περιλούζει με όλα τα «κοσμητικά» επίθετα που περιέχει η αγγλική γλώσσα.
- Ήταν βέβαιο πως η απόλυση-παραίτηση του Τζον Μπόλτον, δεν θα αποτελούσε εξαίρεση. Για μεγάλο διάστημα ήταν ο …Θεός. Ότι έλεγε ο πρώην σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας ήταν ευαγγέλιο για τον Ντόναλντ Τραμπ. Μέχρι που διέπραξε το λάθος και έθιξε τους αγαπημένους φίλους του Αμερικανού προέδρου. Τους «ξένους δικτάτορες», όπως τους λένε στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας.
- Και η αναφορά βεβαίως γίνεται για τους ηγέτες του Ιράν, της Βόρειας Κορέας, της Ρωσίας βεβαίως, αλλά και της Τουρκίας. Προς το παρόν, ο Ταγίπ Ερντογάν χαρακτηρίζεται αυταρχικός ηγέτης, άρα στον κατάλογο είναι κάτω από τους δικτάτορες! Έθιξε λοιπόν τους αξιότιμους φίλους του κ. Τραμπ. Στενοχωρήθηκε ο Κιμ Γιονγκ Ουν! Αυτός ο μεγάλος δημοκρατικός ηγέτης… Εκνευρίστηκε ο κ. Ερντογάν και ο Πούτιν. Οπότε έπρεπε να φύγει ο Μπόλτον… Η λογική του κ. Τραμπ είναι για τα κάγκελα.
Το τηλεοπτικό δίκτυο CNN αναφέρθηκε στο θέμα που φαίνεται πως γνώριζαν όλοι στην Ουάσιγκτον. Ο Μπόλτον είχε συγκρουστεί με όλους τους ηγέτες που θεωρούσε ότι βρίσκονται απέναντι στα συμφέροντα της Αμερικής, χωρίς προφανώς να αντιληφθεί έγκαιρα ότι όλους αυτούς τους θαυμάζει ο κ. Τραμπ. Και εδώ έγκειται η τραγωδία της αμερικανικής υπερδύναμης. Ότι ο πρόεδρος της έλκεται από τον κάθε Πούτιν και τον κάθε Ερντογάν, επειδή αποφασίζουν και διατάζουν, κάτι που ακόμα δεν μπορεί να κάνει ο ίδιος, αν και αυτό επιθυμεί και δεν το κρύβει. Φανταστείτε εάν κερδίσει τις προεδρικές εκλογές του 2020, που δεν θα έχει τον φόβο της επανεκλογής, πως θα κυβερνήσει. Και εάν οι συνέπειες θα αφορούσαν μόνο τον ίδιο και την Αμερική, θα το προσπερνούσαμε. Αλλά οι αποφάσεις του επηρεάζουν όλο τον κόσμο. Ή, για να μην είμαστε υπερβολικοί, πολλές χώρες και λαούς…
Το τελευταίο διάστημα οι Αμερικανοί διπλωμάτες στο εξωτερικό βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα μεγάλο δίλημμα. Πως θα εξηγήσουν το αυτονόητο πιά: ότι οι ίδιοι και οι άλλοι αξιωματούχοι προχωρούν σε συμφωνίες με κυβερνήσεις, τις οποίες θα μπορούσε να ανατρέψει με ένα …tweet ο κ. Τραμπ. Το πρόβλημα διογκώνεται καθώς η εμπιστοσύνη διαλύεται με την αλλοπρόσαλλη στάση του Αμερικανού προέδρου.
Φανταστείτε, μετά την καλή δουλειά των διπλωματών στην Ουάσιγκτον και την Αθήνα, να κλείσουν οι στρατιωτικές συμφωνίες και να έρθει εκ των υστέρων ο κ. Τραμπ και να τις ανατρέψει… Θα έχουμε διπλωματικές …αυτοκτονίες κ. Πρέσβη! Αλλά αυτή είναι η κατάσταση και είναι εξαιρετικά δυσάρεστη.
Ο κ. Μπόλτον είναι ένα «γεράκι» και το γνωρίζουμε όλοι. Έλαβε αποφάσεις που επηρέασαν λαούς. Αλλά δεν μπορεί κανείς να τον κατηγορήσει ότι με τα δεδομένα της Αμερικής, δεν είναι πατριώτης. Για την πατρίδα του βρέθηκε πάντα στην πρώτη γραμμή. Ανεξάρτητα αν συμφωνούσε κανείς ή όχι μαζί του -και δεν μπορούσαμε να συμφωνήσουμε σε όλα όσα έλεγε. Αλλά να τον ισοπεδώνει ο κ. Τραμπ, επειδή βρέθηκε απέναντι στους φίλους του τους δικτάτορες, πάει πολύ…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Από δημοσιογραφικό ένστικτο και μόνο, είμαι σχεδόν βέβαιος ότι σε αυτή την ιστορία της απόλυσης-παραίτησης του Τζον Μπόλτον, έχει αναμειχθεί και ο Ταγίπ Ερντογάν. Ο πρώην σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας ήταν αυτός που σταμάτησε την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από τη Συρία και αυτός ο οποίος πίστευε ότι η Τουρκία πρέπει να τιμωρηθεί για την αντιαμερικανική πράξη της αγοράς των S-400.