Είναι εντυπωσιακό. Ισως πρώτη φορά στην ιστορία της Μεταπολίτευσης μιας απερχόμενη κυβέρνηση δεν έχει καταλάβει γιατί ηττήθηκε. Κι ενώ έχουν καταλάβει οι ψηφοφόροι της –τουλάχιστον οι περισσότεροι- τα αίτια μιας οδυνηρής ήττας, η ηγεσία του κόμματος, βασικά στελέχη, και κυρίως ο επικεφαλής, βρίσκεται ακόμη σε περιδίνηση.
Ή στο πρώτο στάδιο του πένθους, δηλαδή στην άρνηση. Θα πρέπει βεβαίως να περιμένουμε το θυμό, τη διαπραγμάτευση, την κατάθλιψη και τελικά την αποδοχή.
Ο λόγος φυσικά για τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Αλέξη Τσίπρα και την σκληρή ομάδα στελεχών που τον έχουν πλαισιώσει τώρα που βρίσκονται στα έδρανα της αντιπολίτευσης.
Δύο μήνες μετά την ήττα στις εθνικές εκλογές και περισσότερο από τρεις μήνες από τη διπλή ήττα σε ευρωεκλογές και δημοτικές – περιφερειακές εκλογές, στον ΣΥΡΙΖΑ ακόμη δεν έχουν αποδεχθεί το αποτέλεσμα.
Σχεδόν τα βάζουν ακόμη με τους πολίτες που δεν τους «κατάλαβαν». Σχεδόν συμπεριφέρονται σαν κακομαθημένα παιδιά που δεν τους έκανε το χατίρι ο λαός και που ψήφισε Μητσοτάκη και Νέα Δημοκρατία, παρά το γεγονός ότι είναι «ακραίοι νεοφιλελέδες, θα σαρώσουν τους μισθούς και τις συντάξεις, θα κόψουν τα επιδόματα, θα τσακίσουν και τον κόσμο στα Εξάρχεια».
Οι όποιες – ελάχιστες είναι η αλήθεια- παρεμβάσεις του ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν ότι ουδέποτε κατάλαβαν τι ακριβώς έγινε τη νύχτα της 7ης Ιουλίου. Κυρίως δεν έχουν αντιληφθεί τα λάθη που έκαναν επί 4,5 χρόνια έτσι ώστε να γίνουν οι καλύτεροι «χορηγοί» της Νέας Δημοκρατίας.
Αλαζονεία και άρνηση
Ολες οι παρεμβάσεις τους διαπνέονται από μια αλαζονεία και κυρίως από την άρνηση της πραγματικότητας. Αυτής που λέει ότι έχασαν στις εκλογές γιατί ο λαός ήθελε διαφορετικό «αφήγημα». Καλό ή κακό θα κριθεί πολύ σύντομα, αλλά ο κόσμος ήθελε αλλαγή πορείας.
Στον ΣΥΡΙΖΑ βγάζουν ανακοινώσεις για να πουν ότι όλα τα έκαναν τέλεια. Τους ακούς στις κοινωνικές εκδηλώσεις και στα πηγαδάκια να τα βάζουν με τον κόσμο που δεν τους κατάλαβε και που έκανε «μεγάλο λάθος» να ψηφίσει Μητσοτάκη.
Ενας πρώην υπουργός έλεγε χαρακτηριστικά ότι «φταίνε τα ΜΜΕ που μας πολέμησαν άγρια και που έπαιξαν την προπαγάνδα της ΝΔ».
Ενας άλλος τόνιζε ότι «εμείς δώσαμε επιδόματα και 13η σύνταξη, εμείς αποφασίσαμε περικοπή του ΕΝΦΙΑ, αλλά ο κόσμος ψήφισε με άλλα κριτήρια».
Τυφλωμένοι αφενός από την πίκρα της ήττας (το πρώτο στάδιο της θλίψης) αλλά και από το 31% που πήραν (και που πραγματικά είναι εντυπωσιακό), στον ΣΥΡΙΖΑ ακόμη δεν μπορούν να χαράξουν μια ουσιαστική αντιπολιτευτική στρατηγική. Εχουν τέσσερα χρόνια μπροστά τους να κάνουν το 31%… 45% αλλά ακόμη και τώρα δεν μπορούν να καταλάβουν που έκαναν λάθος.
Δημοσκόπηση – κόλαφος
Η δημοσκόπηση της Opinion Poll που δημοσιεύτηκε την Πέμπτη, είναι κόλαφος για τον ΣΥΡΙΖΑ και για την ηγετική ομάδα.
Κι επειδή δεν έχουν εμπιστοσύνη στην Κουμουνδούρου στα γκάλοπ, μάλλον δεν θα την μελετήσουν.
Συγκεκριμένα, σε ορισμένα βασικά ερωτήματα που έκριναν και τις εκλογές και ήταν η πολιτική ατζέντα που κατέθεσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχουμε τα εξής:
Περισσότερο από 7 στους 10 πολίτες ή το 74,1% είναι υπέρ της κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου.
Εννέα στους 10 ή 88,5% συμφωνεί με τη μείωση του ΕΝΦΙΑ ενώ 88,3% είναι υπέρ των επιχειρήσεων της Αστυνομίας για να λυθεί το θέμα των καταλήψεων κτιρίων δημόσιων και ιδιωτικών. Είτε στα Εξάρχεια είτε αλλού.
Αλλά τα εντυπωσιακά στοιχεία είναι αλλού, στο τι επιλέγουν οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, αυτοί δηλαδή που του έδωσαν 31% τον Ιούλιο και που τον κατέστησαν ισχυρότατο πόλο εξουσίας.
Το 75% των Συριζαίων ψηφοφόρων έχει θετική ή μάλλον θετική άποψη για το πρώτο νομοσχέδιο της ΝΔ που μείωσε τον ΕΝΦΙΑ από φέτος.
Επίσης, οι μισοί ψηφοφόροι ή σχεδόν 49% κρίνει ότι η κατάργηση του ασύλου για να αντιμετωπιστούν οι παραβατικές συμπεριφορές στα Πανεπιστήμια είναι σωστή επιλογή.
Τέλος, πάνω από 70% έχει θετική άποψη για τις επιχειρήσεις της Αστυνομίας για ανακατάληψη κτιρίων.
Είναι φανερό λοιπόν από τα ευρήματα αυτά ότι η Νέα Δημοκρατία είχε σωστό προεκλογικό σχέδιο που υλοποιεί άμεσα ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ περί άλλων ετύρβαζε.
Του κλέβει την ατζέντα
Και ο Μητσοτάκης κλέβει την ατζέντα του Αλέξη Τσίπρα –μειώνοντας άμεσα τους φόρους- αλλά και υλοποιώντας αυτά που θέλει ο κόσμος αλλά ποτέ δεν κατάλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή την αποκατάσταση της τάξης στην καθημερινότητα.
Τώρα, αν έχουν γίνει λάθη όπως αυτό με τους πρόσφυγες στα Εξάρχεια είναι θέμα υπό συζήτηση. Οι πολίτες ζητούν να τηρούνται οι νόμοι, να μπορούν να κυκλοφορούν χωρίς φόβο, να εκλείψουν τα επεισόδια, να γίνει η περιοχή του κέντρου προσβάσιμη όλες τις ώρες της ημέρας.
Ασφαλώς και δε ζητούν αστυνομοκρατία, ξυλοδαρμούς πολιτών, επικίνδυνες εφόδους σε κλειστούς χώρους (π.χ. στο ΒΟΞ). Αλλά θέλουν κανονικότητα, θέλουν ηρεμία, να σταματήσει η «μπαχαλοποίηση» της καθημερινής ζωής, στα Εξάρχεια ή αλλού.
Αυτή η ατζέντα κέρδισε στις εκλογές της 7ης Ιουλίου και από αυτήν θα κριθεί η επιτυχία ή αποτυχία της σημερινής κυβέρνησης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη τι έκανε:
Ένα αριστερό, προοδευτικό κόμμα όπως θέλει να αυτοπροσδιορίζεται, άρχισε να δίνει «φιλοδωρήματα» και να υπόσχεται μειώσεις φόρων όταν κατάλαβε ότι καταρρέουν τα ποσοστά του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε ότι θα μειώσει τον ΕΝΦΙΑ, αλλά ο Μητσοτάκης το εφάρμοσε. Ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε φοροελαφρύνσεις αλλά η ΝΔ έρχεται τώρα να τις ανακοινώσει.
Με απλά λόγια ο Μητσοτάκης έκλεψε μια ατζέντα που θα έπρεπε να έχει ο Τσίπρας εδώ και πάρα πολλούς μήνες. Και ταυτόχρονα ο πρωθυπουργός τηρεί τα συμπεφωνημένα με τον ελληνικό λαό. Δηλαδή την τήρηση των νόμων, την αποτελεσματικότητα, την άμεση κινητοποίηση για τα μικρά ή τα μεγάλα θέματα.
Τι έκαναν σε δύο μήνες
Ας δούμε τι έγινε μέσα στο καλοκαίρι:
Κινητοποιήθηκαν οι πάντες για να ξεμπλοκάρει η επένδυση στο Ελληνικό. Ένα έργο πολύπλοκο και με τεράστια εμπόδια δείχνει να παίρνει το δρόμο του.
Προχώρησε άμεσα το νομοσχέδιο για το Μάτι και κυρίως καθάρισε το οικόπεδο του τρόμου το οποίο επί ένα χρόνο είχε 20.000 τόνους αποκαϊδια.
Ξεκίνησαν – έστω και λανθασμένα- τις επιχειρήσεις στα Εξάρχεια αλλά δείχνουν μια αποφασιστικότητα να εφαρμόσουν τους νόμους.
Μειώνουν τους φόρους κι ετοιμάζεται από τη ΔΕΘ ο Μητσοτάκης να ανακοινώσει κι άλλα μέτρα ελάφρυνσης κυρίως της μεσαίας τάξης.
Το κυριότερο: Υπάρχει η αίσθηση ότι μπορεί η χώρα να ξαναγίνει κανονική σε πολλούς τομείς και ειδικά στην οικονομία να ξανασταθεί στα πόδια της.
Ασφαλώς δεν είναι κάποιο μαγικό ραβδάκι που τα διόρθωσε όλα σε δύο μήνες. Υπήρξε προεργασία σε ορισμένα θέματα και από την προηγούμενη κυβέρνηση.
Όμως, όσο ο ΣΥΡΙΖΑ ασχολούταν με το πώς θα διώξει τον Πάνο Καμμένο ή πώς θα περάσει μια συμφωνία για το Μακεδονικό που δεν ήθελε ο κόσμος, στην καθημερινότητα γινόταν χαμός.
Δεν κατάλαβε ότι ο κόσμος στέναζε από τους φόρους.
Δεν κατάλαβε ότι οι πολίτες ήταν έξαλλοι με την «μπαχαλοποίηση» της χώρας.
Δεν κατάλαβε ότι η έλλειψη πολιτικής βούλησης σε θέματα ασφάλειας, εφαρμογής των νόμων, είναι μείζον για το λαό.
Δεν κατάλαβε προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας, ένας αριστερός πολιτικός που ήρθε υποσχόμενος την ελπίδα, ότι η ελπίδα ξεπουλήθηκε στα υπόγεια του Μαξίμου και στους διαδρόμους των υπουργείων.
Δεν κατάλαβαν ούτε μια στιγμή στην προηγούμενη κυβέρνηση ότι οι πολίτες ήθελαν αποτελεσματική και στιβαρή διοίκηση. Κι όχι πρωθυπουργό και υπουργούς να κρύβονται μετά τις τραγωδίες στο Μάτι και τη Μάνδρα.
Δεν κατάλαβαν και δεν έκαναν τίποτε για το προσφυγικό, για τη Μόρια, για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης για τις οποίες τους κατακεραύνωσε ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης.
Αυτοεπιβεβαίωση
Το χειρότερο για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι βρίσκονται ακόμη σε… μια διαρκή προσπάθεια να αυτοεπιβεβαιωθούν.
Ότι τα έκαναν όλα καλά. Ότι ήταν άψογοι σε όλα, ότι αυτοί είναι οι «πούροι» αριστεροί και οι υπόλοιποι είναι «νεοφιλελέδες», «μενουμευρωπαίοι», «ξεπουλημένοι στο σύστημα», «τσιράκια των επιχειρηματιών» κι άλλες τέτοιες ανοησίες που ξεφουρνίζουν ακόμη τα troll του διαδικτύου.
Τα οποία συνεχίζουν από εκεί όπου είχαν τελειώσει: Στοχοποίηση, ύβρεις, απειλές στην αντίθετη άποψη. Φαίνεται ότι ακόμη δεν έχουν καταλάβει ότι συγκεκριμένοι υπουργοί που τους «καθοδηγούσαν» είναι πλέον αδύναμοι, αποσυνάγωγοι και «τελειωμένοι».
Ο Αλέξης Τσίπρας είναι έξυπνος πολιτικός. Αν θέλει να κυριαρχήσει στην κεντροαριστερά πρέπει να καταλάβει και τι έγινε τα προηγούμενα 4,5 χρόνια. Και κυρίως πρέπει να διώξει από δίπλα τους αλαζόνες, τους αυλοκόλακες και τους διαστρεβλωτές της πραγματικότητας