Του Γ. Λακόπουλου
Το ξέρουν και οι πέτρες: η Φώφη Γεννηματά βρίσκεται σε δύσκολη θέση, για συγκεκριμένους λόγους. Πρώτον, το μόρφωμα που εμφάνισε ως κόμμα, μετά την εύλογη αποχώρηση του Σταύρου Θεοδωράκη, δεν έχει μέλλον: μπαίνει – δεν μπαίνει τη Βουλή.
Δεύτερο, για την δυσοίωνη προοπτική όλοι δείχνουν την ίδια καθώς δεν έχει προϋποθέσεις για επικεφαλής. Τρίτον, στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα της έχουν δώσει να καταλάβει ότι θα της δείξουν την πόρτα, αν συνεχίσει να λειτουργεί ως παρακολούθημα της Δεξιάς, προσυπογράφοντας τις επιλογές της.
Σε απόγνωση όμως βρίσκονται και όσοι, προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ, έχουν μείνει σ’ αυτό το χώρο. Βλέπουν ότι δεν τραβάει, και τραβάνε τα μαλλιά τους. Θα είχαν μετακομίσει ήδη στον ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν υπήρχε το εμπόδιο Καμμένου. Αντί να τους θεωρεί η Φώφη σαν προίκα της στο συνοικέσιο με τον Νεομητσοτακισμό.
Η δημόσια παρουσία της επικεφαλής του λεγόμενου Κινάλ, επιδεινώνεται τελευταία καθώς η συνήθης αλαζονεία και ο μικρομεγαλισμός που εξέπεμπε ο λόγος της, μετεξελίσσονται σε ιλαροτραγωδία με νευρικότητα, κραυγές, προκλητικούς αντιπερισπασμούς και όλα μαζί σε ένα είδος «υστερικής αντιπολίτευσης» που προκαλεί εντύπωση για την αντικυβερνητική όξυνση, ειδικά τις τελευταίες ημέρες.
Ξεκίνησε από την έπαρση ότι «είναι ο διαμορφωτής των εξελίξεων» -με κάτι σούργελα δίπλα της -που έλεγαν ότι πάνε για δεύτερο κόμμα- και χοντράδες του τύπου «ο Τσίπρας μας αλυσόδεσε στα Μνημόνια» προχώρησε σε κουταμάρες όπως «ο Τσίπρας είναι βαρίδι για την Αριστερά» και πάει στο χειρότερο. Κουβέντες στον άερα. Αλλά μετα την πρόσφατη εμφάνισή της στη Βουλή ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.
Στην τελευταία συνέντευξή της στο OPEN, οι απαντήσεις που έδινε στις εύστοχες ερωτήσεις της έμπειρης Έλλης Στάη, έδειχναν ότι οδηγείται στην ακραία παραδοξολογία. Χάνει σταδιακά την αίσθηση της πραγματικότητας; Δεν έχει προσωπικούς φραγμούς; Η υπάρχει κάποια εξέλιξη με πλευρές που δεν διακρίνουμε που των ωθεί στην εξαλλοσύνη; .
«Υπάρχουν συμμαχίες της κυβέρνησης για να εξοντώσουν πολιτικούς αντιπάλους» είπε. Όλοι ψάχνονται. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει καμία «εξόντωση» κανενός «πολιτικού αντίπαλου». Αν εννοεί τον Γιάννο Παπαντωνίου, ώρες είναι να μας τον βγάλει θύμα πολιτικής δίωξης.
Όσο για την τυπική δικαστική έρευνα που, συμπεριλαμβάνει και τον Σημίτη, μόνο σαν πολιτικό αντίπαλο δεν μπορεί να τον υπολογίζει η κυβέρνηση. Σύμμαχο ίσως. Η σύγκριση με τον Ανδρέα Παπανδρέου και το «βρόμικο 89»- όταν όλοι ξέρουν με ποια πλευρά ήταν τότε Σημίτης- είναι ανιστόρητη, αν όχι γελοία.
«Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί στελέχη καραμανλικά για να χτυπηθεί το ΠΑΣΟΚ». Εδώ γελάνε. Αν έχει χτυπήσει κάποιος το ΠΑΣΟΚ είναι η ίδια. Το διέλυσε και το εξαφάνισε από τον χάρτη μαζί με τις ιδέες, τα σύμβολα και τον ιδρυτή του.
Στην επικαιρότητα βρίσκονται οι έρευνες της Δικαιοσύνης για υποθέσεις όπως η Novartis, το πάρτι στην Υγεία, η υπόθεση του Ντυνάν,-που φιλοξενούσε άπορους πολιτικούς και μισθοδοτούσε αργόμισθους γιατρούς-, και τώρα το σύστημα ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων. Τι από όλα αυτά υπερασπίζεται η κυρία; Ποιά ακριβώς έρευνα την ενοχλεί ιδιαίτερα; Και τι ακριβώς ζητάει: να σταματήσει ; Να κλείσει τα μάτια η Δικαιοσύνη; Να αποσιωποιηθούν καταθέσεις και άλλα ευρήματα, που ασφαλώς δεν ενοχοποιούν κανέναν. Αλλα δεν πρέπει να εξεταστούν; Οι πολιτικοί θα ορίσουν το είδος και το εύρος της προανάκρισης;
Στα όρια του παραλογισμού κινούνται όσα λέει και για την πρωτοβουλία -που από ότι φαίνεται ήταν διατεταγμένη υπηρεσία.- μιας ομάδας δευτεροκλασάτων βουλευτών της να στραφούν και του προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, παραποιώντας τα γεγονότα, τα πραγματικά δεδομένα , τη λογική και το … ημερολόγιο. Αντί να το μαζέψει το… χρέωσε στην κυβέρνηση.
« Το θεσμικό ατόπημα το διέπραξε η κυβέρνηση, εμείς δεν θα δεχθούμε κανένα παραθεσμικό σύστημα. Όποιος έχει βάλει το δάχτυλο στο μέλι θα πληρώσει». Καταλαβαίνει τι λέει;
Όχι, δεν διόρθωσε την αντιθεσμική εκτροπή, αλλά το κάνει χειρότερο. Πού το είδε ότι «η κυβέρνηση βάζει στα παιχνίδια της τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας»; Κυβερνητικοί βουλευτές έκαναν παράσταση στον Άρειο Πάγο εναντίον του;
Από εκεί και πέρα δεν μπορεί να την παρακολουθήσει κανείς. «Υπάρχει θέμα δημοκρατίας στον τόπο». «Αυτό που έκανε ο Τσίπρας είναι να συνεταιριστεί με την Εκκλησία». «Δεν θέλω τη χειραφέτηση της διοικούσας Εκκλησίας με χρήματα του φορολογούμενου πολίτη». «Ο Τσίπρας ανοίγει τα μεγάλα θέματα της χώρας και τα αφήνει ορθάνοιχτα» και το απίστευτο. «Είμαστε οι μόνοι που έχουμε ολοκληρωμένο σχέδιο, αυτό που θέλουμε είναι να το εφαρμόσουμε». Όλα αυτά και άλλα παρόμοια και διασκεδαστικά σε μια μόνο συνέντευξη.
Συμπέρασμα: Κακό χωριό τα λίγα σπίτια. Η Γεννηματά χάνει διαρκώς το μέτρο και ρίχνει το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Κομπορρημονεί υπερφίαλα, ξεφεύγει, ταυτίζεται με τον Γεωργιάδη κατά της Αριστεράς, αντιστρέφει τις πάγιες θέσεις της δημοκρατικής παράταξης. Αν δεν σταματήσει την αντιπολίτευση αυτής της ποιότητας, θα τους πάρει όλους στο λαιμό της.