Κορυφώνεται η πολιτική κρίση στην Ιταλία.
Παραιτήθηκε ο πρωθυπουργός Κόντε και μένει να δούμε εάν θα πάμε σε νέες εκλογές ή εάν θα σχηματιστεί νέα κυβέρνηση.
Την όλη κατάσταση τη μεθόδευσε ο Ματέο Σαλβίνι, ο ηγέτης της ακροδεξιάς Λέγκας, ο οποίος ήθελε να απαλλαγεί από τους περιορισμούς της συγκυβέρνησης με το Κίνημα των 5 Αστεριών, ιδίως από τη στιγμή που η Λέγκα πήγε καλά στις Ευρωεκλογές και στις δημοσκοπήσεις είναι με τρόπο καθαρό το πρώτο κόμμα.
Γι’ αυτό και ήθελε να ρίξει την κυβέρνηση και να πάει η Ιταλία στις εκλογές.
Φαίνεται ότι θα προσπαθήσουν να καθυστερήσουν κάπως τα σχέδιά του.
Με βάση το ιταλικό Σύνταγμα, αλλά και τους συσχετισμούς στην ιταλική Βουλή, είναι εφικτό να σχηματιστεί άλλη κυβέρνηση και ο Σαλβίνι να βρεθεί στη θέση της αντιπολίτευσης.
Όμως, ακόμη και μια τέτοια λύση, δεν είναι βέβαιο ότι θα μακροημερεύσει, ενώ μάλλον δεν θα ανακόψει την ανοδική πορεία του Σαλβίνι.
Γιατί το πρόβλημα είναι πιο βαθύ και αφορά την ίδια την πολιτική κρίση στην Ιταλία.
Γιατί η ακροδεξιά και ο Σαλβίνι, που δεν αφήνει μετανάστες που κόντεψαν να θαλασσοπνιγούν να πατήσουν πόδι σε ιταλικό έδαφος, δεν ήρθαν από το πουθενά.
Ήρθαν μέσα από την αποτυχία των άλλων κομμάτων να προσφέρουν μια διέξοδο από την κρίση και τη λιτότητα και να αντιστρέψουν τη διάχυτη αίσθηση ότι μέσα στην ΕΕ η λαϊκή κυριαρχία διαρκώς εξευτελίζεται και τον πρώτο λόγο τον έχουν οι αγορές.
Εδώ ο υποτίθεται «κεντροαριστερός» Ρέντσι ήθελε να ακυρώσει τα όποια προοδευτικά στοιχεία υπήρχαν στο Ιταλικό Σύνταγμα!
Σε αυτό το έδαφος ήταν που εμφανίστηκε το Κίνημα των 5 Αστεριών που όμως απέτυχε να εξελιχτεί σε μια αποτελεσματική προοδευτική δύναμη.
Και σε αυτό το έδαφος ήταν που βρήκε χώρο να μεγαλώσει ακόμη περισσότερο η Λέγκα, σχηματισμός εξαρχής ακροδεξιός.
Ήταν η κυβερνητική συνεργασία του Κινήματος των 5 Αστεριών με τον Σαλβίνι, που έδωσε τη δυνατότητα στην ακροδεξιά να διεκδικήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Και τώρα ακόμη και εάν πάνε να φτιάξουν οι υπόλοιποι έναν ετερόκλητο «αντι-Σαλβίνι» συνασπισμό, στην πραγματικότητα θα καταλήξουν με μια ακόμη κυβέρνηση που θα παίρνει εύσημα από τις Βρυξέλλες, αλλά θα αντιμετωπίζεται με δυσπιστία από την κοινωνία.
Φυσικά, ο Σαλβίνι θα εκμεταλλευτεί μια τέτοια κατάσταση για να αυτοπροβληθεί ως η «εναλλακτική λύση».
Η Ιταλία στέλνει μηνύματα σημαντικά και επείγοντα σε όλη την Ευρώπη.
Όσο δεν εμφανίζονται πραγματικά προοδευτικά κόμματα, ικανά να δώσουν στην κοινωνία το αναγκαίο αίσθημα δημοκρατίας, δικαιοσύνης και ασφάλεια και όσο η Ευρωπαϊκή Ένωση παραμένει ταυτισμένη με τη λιτότητα, τη «δημοσιονομική πειθαρχία» και την περιφρόνηση προς τη βούληση των πολιτών, τόσο η Ακροδεξιά θα μπορεί να εκμεταλλεύεται τη δυσαρέσκεια και να παρουσιάζεται ακόμη και ως «αντισυστημική» δύναμη.
Και αυτό μόνο προβλήματα σημαίνει…