Του Θανάση Καρτερού
Εν αρχή ην ο λόγος -λέει το Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο, αν θυμάμαι καλά. Η λογική, εννοεί, λένε οι έγκριτοι μεταφραστές. Αλλά ο Κυριάκος, αν και απόφοιτος του Χάρβαρντ, επικουρούμενος από τη γνωστή ακροδεξιά σέχτα και κάποιους απόφοιτους της ΚΝΕ και νυν καθηγητές τού “ναι-πασά μου-ναι”, το έχουν παρεξηγήσει το πράγμα.
Εν αρχή είναι ο λόγος και γι’ αυτούς, αλλά εννοούν τα λόγια, οι λέξεις, η πάρλα, οι ανακοινώσεις, οι καταγγελίες. Από το γραφείο Τύπου, το Twitter, το Facebook, εφημερίδες, ραδιόφωνα, τηλεοράσεις -μετά εικόνας. Από troll και ομάδες αλήθειας. Και όχι μόνο εν αρχή, αλλά και εν τέλει, και εν μέση, και εν πυρκαγιά, και εν διαπραγματεύσει, και εν αγοραίς, ο λόγος τους μας δίνει και καταλαβαίνουμε.
Τι καταλαβαίνουμε; Μα, ότι τα λογάκια τους παράγονται, συσκευάζονται και διανέμονται για να κρύβουν τα έργα τους. Και τα έργα των δικών μας. Και τον λόγο επίσης -τη λογική, την κριτική σκέψη, την ανάλυση, την ψύχραιμη εκτίμηση και αποτίμηση. Θέλετε παραδείγματα; Δεν νομίζω άνθρωποι με το ανθρώπινο χάρισμα του λόγου να αναζητούν λόγους για να καταλάβουν για ποιο λόγο οι σημερινοί αναβάτες της Δεξιάς χρησιμοποιούν την επιδερμίδα του λόγου για να σκεπάσουν, να κρύψουν, να ντύσουν κάπως τους μακάβριους σκελετούς τους. Για ποιο λόγο χρησιμοποιούν λέξεις λαμπερές, σκοτεινές, αιχμηρές, πονηρές, επιβλητικές, εμπρηστικές, όπως ακριβώς οι πολιτικοί τους πρόγονοι χρησιμοποιούσαν σφαίρες.
Ιδού ένας μικρός κατάλογος σύγχρονου δεξιού λόγου, αφού επιμένετε. Ψεύτες, κωλοτούμπες, απατεώνες, εξουσιομανείς, καρεκλομανείς, κυνικοί, γραφικοί, άφαντοι, τυχοδιώκτες, μαδουρικοί, τσογλάνια. Αλλά μην τους αδικήσουμε. Αυτός ο λόγος είναι για τους αριστερούς που πεισματικώς αρνούνται να δουν τον λόγο για τον οποίο θα έπρεπε να είναι παρένθεση.
Έχουν και ωραιότερο, έως ωραιότατο, λόγο για τον εαυτό τους, τους συγγενείς και τους φίλους τους. Δημοκράτες, φιλελεύθεροι, ελεύθεροι, πολύ ελεύθεροι, μεταρρυθμιστές, δίκαιοι, αληθινοί, πολύ αληθινοί, αριστείς, πολύ αριστείς, ωραίοι, πολύ ωραίοι, χριστιανοί, πατριώτες, οικογενειάρχες. Κι έτσι η αντίθεση συμπυκνώνεται σε λέξεις που δεν σημαίνουν τίποτε, αλλά σημαίνουν τα πάντα.
Ποια πάντα; Μα, καθώς οι λέξεις είναι οχήματα ιδεών, καταλαβαίνει κανείς από όσα λένε ποιες ιδέες περιέχει το κεφάλι τους. Και άρα ποιες πολιτικές θα εφαρμόσουν, αν τους δοθεί η ευκαιρία. Τους δοκιμάσαμε, θα πείτε, και τον μεταρρυθμιστή Κυριάκο, και τον χριστιανό Άδωνι, και τον πολύ πατριώτη Βορίδη. Σύμφωνοι, αλλά μην παραβλέπετε ότι ο σημερινός τους λόγος προδιαγράφει τη συνέχεια της χθεσινής τους πράξης. Ως εκ τούτου δεν έχει λόγο κανείς να εφησυχάζει. Εν αρχή ην ο λόγος, και ο λόγος επιβάλλει να φυλαγόμαστε από τον λόγο τους…