γράφει ο Νικόλαος Μπαγιαρτακης
Η ελληνική αξιωματική αντιπολίτευση προβάλλοντας για άλλη μία φορά την μοναδική επιθυμία της για εκλογές αναζήτησε μία νέα αφορμή για να την φωνάξει αυτή από τα δικά της Μέσα Επικοινωνίας των Μαζών (Μ.Μ.Ε.). Η αφορμή αυτή την φορά δόθηκε από την παράδοση παραλαβή του Υπουργείου Εξωτερικών του πρώην κυρίου Κοτζιά στον πρωθυπουργό κύριο Τσίπρα. Εκείνη την ημέρα μεταξύ των όσων ελέχθησαν ήταν και το ζήτημα της Α.Ο.Ζ. (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη), όπου η Ελλάδα επεκτείνει τα σύνορα της και προχωράει σε εκμετάλλευση του φυσικού της πλούτου, ούτως ώστε να αναπτυχθεί σε οικονομικό επίπεδο αλλά και να αποκτήσει μεγαλύτερο γεωπολιτικό ρόλο στην περιοχή των Βαλκανίων αλλά και πέραν απ’ αυτών.
Αντί οι αντιπολιτευόμενοι να εκθειάζουν την πολιτική αυτή που ακολουθείται ή έστω να τηρήσουν μία στάση κρείττον του λαλείν το σίγαν (η σιωπή είναι προτιμότερη της φασαρίας) διότι πρόκειται για ένα μείζον θέμα υψίστης ασφαλείας της χώρας αλλά και του ελληνικού λαού. Τουναντίον, η επιθυμία της καρέκλας είναι προτιμότερη από μία υπεύθυνη στάση σ’ αυτό το μείζων εθνικό θέμα, όλα θυσιάζονται στον βωμό της εξουσίας για την σημερινή ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας (αποδεικνύεται λιλιπούτειος στον ρόλο του Προέδρου της Νεάς Δημορκατίας εκ των προκατόχων του, ο κύριος Μητσοτάκης).
Ο κύριος Μητσοτάκης συνοδευόμενος με την ορχήστρα της αντιπολίτευσης μαζί με του κυρίου Βενιζέλου, προέβαλλαν την ένσταση τους ότι η Ελλάδα δεν προχωράει το ζήτημα της ΑΟΖ εν τω συνόλω αλλά προχωράει σταδιακά στην οριοθέτηση της στην χώρα μας. Τάχα και δήθεν, αυτή η πολιτική είναι εσφαλμένη διότι αποδέχεται εκ μέρους μας την θέση της Τουρκίας. Καταρχήν, η Τουρκία λειτουργεί ως rogue state και δεν λειτουργεί με κανόνες του νομικού πολιτισμού διεθνούς ή όχι. Χαρακτηριστικά αξίζει να αναφερθεί ότι η Τουρκία έχει αναγνωρίσει την ισχύ του διεθνούς δικαίου στο ζήτημα της Α.Ο.Ζ. στην Μαύρη θάλασσα αλλά ουχί στο Αιγαίο, διότι κατά τους ισχυρισμούς της το Αιγαίο είναι μία κλειστή θάλασσα. Βλέποντας ο καθείς εχέφρων άνθρωπος τον παγκόσμιο χάρτη τότε είναι ηλίου φαεινότερο ότι η Μαύρη θάλασσα είναι περισσότερο «κλειστή» ως θάλασσα από το Αιγαίο. Το παράδειγμα αυτό αναφέρθηκε για τον εξής μοναδικό λόγο ώστε να δείξει ότι η Τουρκία δεν παραγνωρίζει την πραγματικότητα για το ότι η Ελλάδα έχει κάθε δικαίωμα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα έναντι της. Όποιος διαβάσει το Στρατηγικό Βάθος του Νταβούτογλου τότε θα δει την θέση του σ’ αυτό το ζήτημα ότι αναγνωρίζει το δίκιο της Ελλάδος αλλά όσοι παράλληλα ενθυμούνται την επίσκεψη του ιδίου στην Ελλάδα ως Υπουργός Εξωτερικών τότε προέβαλλε την πάγια επιθυμία της Τουρκίας για καζάν καζάν (μισά μισά) στον τότε Πρόεδρο της Βουλής με την εξής δήλωση του για ένα ελεύθερο Αιγαίο.
Η Ελλάδα μπορεί να προχωρήσει σε μία ανακήρυξη της Α.Ο.Ζ. στο σύνολο της χώρας όταν είναι σε καθεστώς casus belli με την Τουρκία; Η απάντηση στο ερώτημα αυτό οφείλει να την δώσει κάποιος με σοβαρότητα κι όχι να παίξει με την τύχη της χώρας στα ζάρια. Ας μιλήσουν οι αριθμοί, η Ελλάδα έναντι της Τουρκίας σε δημογραφικό επίπεδο η μεν πρώτη έχει πληθυσμό κοντά στα 11.000.000 κόσμου ενώ η δε άλλη έχει κοντά στα 81.000.000 κόσμου. Σε οικονομικό επίπεδο η Ελλάδα έχει Α.Ε.Π. 289,398 δισεκατομμύρια δολλάρια ενώ η Τουρκία αντίστοιχα έχει 1.988,331 δισεκατομμύρια δολλάρια (επιπλέον ανήκει στην οικονομική λέσχη των G-20). Σε στρατιωτικό επίπεδο η Ελλάδα είναι σε κατάταξη στην θέση 28 ενώ η Τουρκία αντίστοιχα στην θέση 9 παγκοσμίως (παρεμπιπτόντως, έχει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό σε πληθυσμό στο ΝΑΤΟ πίσω από τις πρώτες Η.Π.Α.). Φυσικά η Τουρκία έχει μία ανθισμένη στρατιωτική βιομηχανία (παραγωγή UAV, τεθωρακισμένων αρμάτων κι ούτω καθ’ εξής) αντίθετα με την Ελλάδα όπου είναι σε πλήρη μαρασμό η Ελ.Β.Ο.
Το να ανακηρύξει κάποιος Α.Ο.Ζ. όταν τα δεδομένα είναι εναντίον του απέναντι στην Τουρκία τότε είναι είτε ηλίθιος, είτε απατεώνας (όντας ψεύτης δημαγωγός για ψηφοθηρικό μοναδικό σκοπό). Προφανώς, στην σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση δεν εντάσσονται στην πρώτη κατηγορία αλλά στην δεύτερη. Το ότι η παρούσα Ελληνική πολιτική ηγεσία δεν προχωράει στη συνολική επέκταση της Α.Ο.Ζ. αλλά με τμηματικό τρόπο δεν είναι κάτι νέο, το οποίο διαγνώστηκε στην ορκωμοσία του νέου Υπουργού Εξωτερικών αλλά είναι πασίδηλο εδώ και πολύ καιρό. Τόσο σε δηλώσεις, αλλά και με τους διαγωνισμούς οι οποίοι πραγματοποιήθηκαν, τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο διαγωνισμός στην Κρήτη και στην Πελοπόννησο. Ένα άλλο παράδειγμα μερικής οριοθέτησης είναι η πρόσφατη τριμερής συνάντηση με την Αίγυπτο και την Κύπρο που προηγήθηκε πριν μία εβδομάδα περίπου, όπου απ’ εκεί έγινε γνωστό ότι η Ελλάδα θα προχωρήσει σε οριοθέτηση της Α.Ο.Ζ. της με την Αίγυπτο.
Όλα αυτά είναι γνωστά από την αντιπολίτευση καθώς πραγματοποιήθηκαν υπό το φως των Μέσων Ενημερώσεως των Μαζών κι όχι εν κρυπτώ. Εάν είχαν ειλικρινείς αμφιβολίες για την μερική επέκταση των χωρικών συνόρων της Ελλάδος τότε για ποιον λόγο ή για ποιους λόγους δεν τους εξέφρασαν νωρίτερα; Είναι προφανές ότι υποκρύπτουν με την στάση τους την υποκρισία τους αλλά φτάνουν και στο έσχατο σημείο να παίζουν με τα εθνικά θέματα. Δεν γνωρίζουν αλήθεια ότι το Αιγαίο θα προχωρήσει στην επέκταση των 12 ναυτικών μιλίων σύμφωνα με συνεννόηση των τριμερών επιτροπών και δη Ελλάδος-Κύπρου-Αιγύπτου και Ελλάδος-Κύπρου-Ισραήλ; Τι ρόλο έχουν αυτές, αν όχι αυτόν; Μάλιστα η δημιουργία αυτών των τριμερών επιτροπών δεν είναι της σημερινής συγκυβερνήσεως αλλά προέρχονται από το πρόσφατο παρελθόν του κυρίου Παπανδρέου (ένα εκ των ολίγων θετικών της διακυβέρνησης του στην θητεία του Πρωθυπουργού). Η αξιωματική αντιπολίτευση και τα έγχορδα όργανα της θα πρέπει στο ζήτημα της Α.Ο.Ζ. να σταθούν στο ύψος της περίστασης η οποία επιτάσσει υπευθυνότητα και νηφαλιότητα αντί της ατομικής σκοπιμότητας. Είναι καιρός να μπουν στο δωμάτιο των συζητήσεων ως υπεύθυνοι άνδρες κι όχι ως ανεύθυνοι έφηβοι, διότι η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός στηρίζει την οικονομική του ανάπτυξη κι η χώρα την γεωπολιτική της αναβάθμιση στην Α.Ο.Ζ της.