Γνωρίζαμε τη σφοδρή επιθυμία του Κυριάκου Μητσοτάκη να γίνει πρωθυπουργός. Πιστεύαμε, επίσης, πως είναι ικανός να κάνει πολλά για να πετύχει τον σκοπό του. Είχαμε, όμως, την εντύπωση ότι έχει κάποιο όριο, ότι ορισμένα πράγματα δεν μπορεί να τα κάνει. Πέσαμε έξω και το ομολογούμε.
Χθες, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έριξε για άλλη μια φορά λάδι στη φωτιά του εθνικισμού. Λίγες ημέρες πριν από τα εγκαίνια της ΔΕΘ -και ενώ γνωρίζει ότι εκείνη την ημέρα εθνικιστικές και παραθρησκευτικές οργανώσεις ετοιμάζουν συλλαλητήριο στη συμπρωτεύουσα για το Μακεδονικό-, με έναν ακραίο πολιτικό τυχοδιωκτισμό επιχείρησε να εμφανίσει την κυβέρνηση ότι μειοδότησε με τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Ενα έγγραφο, από το 2008, της αμερικανικής πρεσβείας στα Σκόπια (από τα Wikileaks), το οποίο αναπαρήγαγε η ιστοσελίδα του «Πρώτου Θέματος», υιοθετήθηκε από την αξιωματική αντιπολίτευση και τον αρχηγό της, αφού αλλοιώθηκε η ουσία του. Το έγγραφο λέει ότι η τότε κυβέρνηση Γκρούεφσκι ήταν έτοιμη να δεχτεί ως λύση στο ονοματολογικό της ΠΓΔΜ τη διπλή ονομασία. Χωρίς ονομασία για όλες τις χρήσεις εντός και εκτός συνόρων της γείτονος, χωρίς αλλαγές του Συντάγματος, των εγγράφων των πολιτών και των εμπορικών σημάτων.
Στους διεθνείς οργανισμούς, στις σχέσεις της με την Ελλάδα και με όποιες χώρες δεν δέχονταν την ονομασία «Μακεδονία», η ΠΓΔΜ θα ονομαζόταν «Βόρεια Μακεδονία». Στο εσωτερικό της και στις σχέσεις της με τις πάνω από 140 χώρες που την έχουν αναγνωρίσει με τη συνταγματική ονομασία της, θα ήταν απλά «Μακεδονία».
Για τον κ. Μητσοτάκη, αυτή η παράγραφος του αμερικανικού εγγράφου δεν υπήρξε ποτέ. Τον βόλευε να την αγνοήσει, για να υπονοήσει πως ό,τι δεν έγινε το 2008, έγινε δέκα χρόνια αργότερα, από τη σημερινή κυβέρνηση με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Ετσι έστειλε σαφές μήνυμα στους διοργανωτές του εθνικιστικού συλλαλητηρίου του Σαββάτου να προχωρήσουν σε όσα σχεδιάζουν.
«Επαναλαμβάνω τη δέσμευσή μου: η Ν.Δ. δεν πρόκειται να κυρώσει αυτή τη συμφωνία», είπε. Το μήνυμα στάλθηκε. Τις συνέπειες τις αντιλαμβάνεται, άραγε, ο αρχηγός της Ν.Δ.; Μάλλον δεν τον ενδιαφέρουν.
Ενδιαφέρει όμως τη χώρα ποιος και με ποια μέσα θέλει να γίνει πρωθυπουργός.