Αφού απέτυχε η προσπάθεια να ρίξουν την κυβέρνηση μέσω της οικονομίας χρησιμοποιούν τώρα τη δικαιοσύνη – Κινήσεις απελπισίας από τα συνεταιράκια
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι πολιτικές δυνάμεις συγκρούονται για την Δικαιοσύνη ή με την Δικαιοσύνη. Και η σύγκρουση με την Δικαιοσύνη δεν συμβαίνει πρώτη φορά τώρα που κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό όμως που είναι ορατό είναι η προσπάθεια του Κυριάκου Μητσοτάκη συνεπικουρούμενος από τον Ευάγγελο Βενιζέλο αλλά και απ όλο το άτυπο μέτωπο που έχει διαμορφωθεί κατά της κυβέρνησης, να δημιουργηθεί κλίμα κρίσης Θεσμών, ώστε να πέσει η κυβέρνηση. Και αφού η οικονομία (παρά τα προβλήματα και τα βάρη των πολιτών) δεν έκανε το χατίρι στον Κ. Μητσοτάκη να πέσει η κυβέρνηση, αναζητά άλλους τρόπους.
Έτσι ακούμε τώρα ότι οι Θεσμοί καταρρέουν, η Δικαιοσύνη βάλλεται, και ότι ο υπουργός Καμμένος έχει πέσει σε βαρύ ατόπημα, για το οποίο η κυβέρνηση έχει χάσει την δυνατότητά της να παραμείνει στην εξουσία.
Η συνεργασία της Βασιλικής Θάνου με το πρωθυπουργικό γραφείο, παρουσιάζεται σαν σκάνδαλο μεγατόνων. Από αυτούς που ευθύνονται για το σκάνδαλο μεγατόνων της Siemens αλλά και την απίστευτη καθυστέρηση της εξέτασης και εκδίκασης του μεγαλύτερου σκανδάλου που αφορά την τύχη της χώρας: Μίζες σε πολιτικούς και κόμματα, εκχώρηση κυριαρχίας σε αυτούς που λάδωναν και όλα αυτά να συνδέονται με την χρεοκοπία. Το αντίστοιχο με τους εξοπλισμούς. Φωνάζουν αυτοί που ευθύνονται που οι Χριστοφοράκος, Καράβελας και άλλοι, βρίσκονται εκτός Ελλάδας. Αυτοί που δεν φώναξαν ποτέ για τους εκατοντάδες φακέλους που βρίσκονται ξεχασμένοι στα συρτάρια κάποιου γραφείου και οι οποίοι όλως τυχαίως αφορούν σκάνδαλα και κάποιες από τις σοβαρότερες υποθέσεις, οι οποίες καθόρισαν την πορεία της χώρας προς την χρεοκοπία.
Ακούγεται ότι είναι μεμπτό μία πρώην δικαστικός να λειτουργήσει υπέρ του κράτους, υπέρ της χώρας, από μία άλλη θέση. Αυτό το δικαίωμα τα άσκησε ο Χαράλαμπος Αθανασίου που από εν ενεργεία δικαστικός έγινε αυτομάτως εν ενεργεία υπουργός. Δεν διαμαρτυρήθηκε ποτέ κανείς που πρώην δικαστικοί, έκαναν λαμπρή καριέρα και ως δικαστικοί αλλά και ως πολιτικά πρόσωπα ή συνεργάτες πολιτικών
Μόνο που τώρα βλέπουμε μια εικόνα ανεστραμμένη και μάλιστα από την παράταξη που κατακρίνει τον …λαϊκισμό.
Οι κ.κ. Μητσοτάκης και Δένδιας έχουν ξεχάσει τις δηλώσεις τους κατά της Δικαιοσύνης.
«Δεν έχω την ίδια εμπιστοσύνη σε κάποιους από τους λειτουργούς της Θέμιδος, διότι φοβάμαι ότι κάποιοι δικαστές εθελοτυφλούν μπροστά στην πρόκληση της τρομοκρατίας» δήλωνε ο Κυριάκος Μητσοτάκης το 2013. Και ο Ν. Δένδιας υπουργός Δημόσιας Τάξης στην κυβέρνηση Σαμαρά δήλωνε: «Η αντίληψη ότι είναι θέσφατο οι δικαστικές αποφάσεις είναι λογική πέραν του πολιτεύματος». Δηλώσεις που κρίνουν γενικά και συνολικά τον ρόλο της Δικαιοσύνης και όχι για επιμέρους θέμα.
Όπως έχει ξεχάσει και ο κ. Βενιζέλος την όχι και τόσο μακρινή εποχή που μιλούσε για την Δικαιοσύνη. Ήταν το 2014 που με αφορμή τις έρευνες της Δικαιοσύνης για την υπόθεση των υποβρυχίων ο κ. Βενιζέλος κατηγορούσε τους δικαστές που ε ερευνούσαν την υπόθεση.
Μαζί με όλα αυτά γίνεται προσπάθεια να μεγιστοποιηθεί και ένα διαχρονικό φαινόμενο που είναι η ανομία στο κέντρο των μεγάλων πόλεων, κυρίως γύρω και μέσα σε πανεπιστημιακούς χώρους. Και όλο αυτό επίσης να συνδεθεί και με την τρομοκρατία από τους υπέρμαχους της πολιτικής «νόμος και τάξη». Χρόνια προβλήματα της κοινωνίας μας, όπως είναι οι καταστροφές στο κέντρο των δύο μεγάλων πόλεων ή οι ακραίες εκδηλώσεις βίας, ξαφνικά παρουσιάζονται σαν την κατάλυση του κράτους και του πολιτεύματος. (Κατά τύχη ξεχνούν την ακροδεξιά βία). Αποτελούν προβλήματα τα οποία πρέπει να αντιμετωπισθούν. Όμως δεν είναι πρωτοφανή, δεν προέκυψαν σήμερα και κυρίως δεν κινδυνεύει το πολίτευμα εξαιτίας τους.
Προσπάθεια να πέσει η κυβέρνηση
Πέρα όμως και από τις αδυναμίες ή τα λάθη της σημερινής κυβέρνησης, ο πραγματικός λόγος που μεγαλοποιούνται τα θέματα είναι πολιτικός, Είναι μια ακόμα προσπάθεια να πέσει η κυβέρνηση ή να υπάρχει μια διαρκής διαδικασία αβεβαιότητας και αστάθειας.
Είναι εμφανές ότι η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη και ένα σημαντικό τμήμα του ΠΑΣΟΚ, αναζητούν τρόπο επιστροφής στην κυβέρνηση. Αναζητούν τρόπο διατήρησης της εξουσίας, την οποία είχαν μάθει να έχουν αποκλειστικά δική τους. Η διάθεση αυτή ξεπερνά τα όρια των κομματικών παρατάξεων. Έχει ήδη διαμορφωθεί μια άτυπη συμμαχία, της οποίας ηγείται ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Συνασπίζονται στελέχη του σημερινού ΠΑΣΟΚ, ο λεγόμενος χώρος των εκσυγχρονιστών με τον Κ. Σημίτη να ζητά ανοικτά την δημιουργία μετώπου κατά του ΣΥΡΙΖΑ, το Ποτάμι επίσης. Σε συνεννόηση και ένα κομμάτι της επιχειρηματικής ελίτ που βλέπει ότι η εξουσία της, το «δικαίωμα» της να παίρνει ότι ζητά από το κράτος, τις τράπεζες, τα δημόσια έργα, ή τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, φθίνει επικίνδυνα.
Όλες αυτές οι δυνάμεις, οι οποίες επιρρίπτουν την ευθύνη για την δική της αποτυχία (να διατηρήσουν το ελληνικό κράτος στα χέρια τους) στον Αλέξη Τσίπρα, επιμένουν στην επιστροφή τους στην εξουσία. Σαν να υπήρξε η χρεοκοπία, η διάλυση των μεσαίων στρωμάτων, η διάλυση του τραπεζικού συστήματος, επιμένουν να ονειρεύονται τα μεγαλεία του παρελθόντος. Θεωρώντας ότι αν η σημερινή κυβέρνηση φύγει από τη μέση, όλα γι αυτούς, (και μόνο γι αυτούς) θα έρθουν στην προηγούμενη κατάσταση. Αντιλαμβάνονται ότι όσο δεν έχουν τα ηνία της διακυβέρνησης στα χέρια τους, δεν μπορούν να ελέγξουν τις εξελίξεις. Χάνουν –έχουν ήδη χάσει- τεράστιο μερίδιο εξουσίας.
Και γι αυτό επιστρατεύουν με τρόπο άκομψο πλέον, όσες δυνάμεις διαθέτουν μέσα στο κράτος και εντός όλων των εξουσιών.
Επιδιώκουν να δημιουργήσουν κρίση, να αξιοποιήσουν αδυναμίες ή να δημιουργήσουν εκ του μηδενός κάποιο πρόβλημα, με στόχο την πτώση της κυβέρνησης.
Η αληθινή μάχη γίνεται για την εξουσία. Γίνεται από αυτούς που δεν θέλουν να αντιληφθούν πως η πορεία της χώρας έως αυτή τη στιγμή, καθορίστηκε από τις δικές τους αποφάσεις, από τις δικές τους επιλογές, από τη δική τους μανία για περισσότερο χρήμα και μεγαλύτερη εξουσία. Και δεν θέλουν επίσης να αντιληφθούν ότι το τίμημα πια δεν το πληρώνουν μόνο οι από κάτω αλλά και οι από πάνω. Και αν όχι σε ότι αφορά το χρήμα, αλλά σίγουρα σε ότι αφορά την εξουσία. Αδιαφορούν για τα όσα θα συμβούν με την Τουρκία, την Κύπρο, την αξιοποίηση των φυσικών πόρων, αν αυτοί δεν κυρίαρχοι των εξελίξεων (στο κόλπο, κατά το κοινώς λεγόμενο).
Ξεχνούν όμως και κάτι ακόμα. Είναι καταστροφικό για πρόσκαιρα παιχνίδια εξουσίας, να αλλοιώνεται η ουσία. Διότι οι δημόσιοι λειτουργοί έχουν απόψεις, έχουν ιδεολογία, όπως όλοι οι πολίτες. Είναι καλοί η κακοί, διεφθαρμένοι ή ξεχωριστοί, με το φορτίο που κουβαλάνε. Αυτό που καλούνται να κάνουν είναι να υπηρετούν το λειτούργημα τους, τους κανόνες του, όσο είναι εν ενεργεία. Όχι να κάνουν λοβοτομή για να αποδείξουν ότι κάνουν σωστά τη δουλειά τους.
Η συζήτηση όμως αυτή, δεν έχει μεγάλη αξία γιατί είναι απλώς η πρόφαση. Η ουσία είναι η επιδίωξη της ηγεσίας της ΝΔ και ενός τμήματος του ΠΑΣΟΚ, να προκληθεί δήθεν κρίση Θεσμών. Και γι αυτό είναι οι ίδιοι που επιτίθενται στην Δικαιοσύνη. Γιατί είναι αυτοί που επιδιώκουν να την χρησιμοποιήσουν για τα δικά τους σχέδια. Εμπλέκουν την Δικαιοσύνη σ ένα πολιτικό παιχνίδι, ουσιαστικά απαιτούν από την Δικαιοσύνη να κινηθεί με τον τρόπο που εξυπηρετεί τα δικά τους πολιτικά σχέδια.