Στις 30 Σεπτεμβρίου του 2010, όντας βουλευτής του ΛΑΟΣ, σε συνέντευξή του στον ιστότοπο «statesmen» ασκούσε σφοδρή κριτική στον Κώστα Καραμανλή ότι υπό την ηγεσία του δημιουργήθηκε «η Ν.Δ. του μεσαίου χώρου, της κυρίας Ρεπούση, της σύνθετης ονομασίας για το κράτος των Σκοπίων, της ενοχικής πολιτικής για το μεταναστευτικό ζήτημα, της «αμυντικής» αστυνομίας». Παράλληλα όμως έκανε άνοιγμα στη Ν.Δ., εξυμνώντας τη νέα ηγεσία του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος «αυτοκριτικά ομολόγησε ότι η Ν.Δ. στο παρελθόν δεν υπερασπίστηκε τις αξίες της παρατάξεως, ενώ ο ίδιος κράτησε μια συνεπή στάση στο σχέδιο νόμου για τη μετανάστευση που έφερε το ΠΑΣΟΚ.
Στις 13 Νοεμβρίου του 2010, σε συνέντευξή του στον «Ελεύθερο Κόσμο» ήταν λίγο πιο αποκαλυπτικός για τα πιστεύω του και διευκρίνιζε: «Θέλω να είναι σαφές ότι εγώ δεν συμπαθώ και δεν υπερασπίζομαι το κράτος της Μεταπολίτευσης, το οποίο μόνο κατ’ επίφαση ήταν «εθνικό» κράτος… Όποιος υπερασπίζεται αυτό το κράτος που διέλυσε την εθνική κοινωνία, που συνέθλιψε την ελληνική επιχειρηματικότητα και που αφελλήνισε την Παιδεία, ας μην αυταπατάται: δεν υπερασπίζεται το εθνικό κράτος, αλλά τη δημοσιο-υπαλληλία… Το λέω απερίφραστα ότι επιδιώκω την αποδόμηση του μεταπολιτευτικού κράτους και τη δημιουργία μας νέας Πολιτείας». Ο ίδιος χαρακτήριζε τον εαυτό του «εθνικοφιλελεύθερο», δηλαδή ένα μείγμα που θα ταίριαζε γάντι αργότερα με το κόμμα του κ. Σαμαρά ή το σημερινό του κ. Μητσοτάκη: ιδιωτικοποιήσεις, άνοιγμα αγορών, αντεργατική νομοθεσία και μαζί εθνικισμός, ρατσισμός και πατριδοκαπηλία.