Η παρουσία του προέδρου της Ν.Δ. Κυριάκου Μητσοτάκη στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ -Δημοκρατική Συμπαράταξη αποκαλούνται οι ίδιοι, γιατί ντρέπονται, σαν τους κομμουνιστές της ΕΣΣΔ, για το παρελθόν τους- ήταν αναμφίβολα μια τολμηρή πολιτική κίνηση, με υπερβατικό χαρακτήρα.
Κίνηση αδιανόητη στο παρελθόν. Μου αρέσουν πολύ οι ηγέτες που τολμούν να υπερβαίνουν τα στερεότυπα και να ταράζουν τα λιμνάζοντα ύδατα.
Και ο πρόεδρος της Ν.Δ. τον τελευταίο καιρό το πράττει. Μια σειρά πρωτοβουλιών του αλλά και θέσεων που διατυπώνει -από το ζήτημα της Χρυσής Αυγής έως τα δίδακτρα των μεταπτυχιακών προγραμμάτων στα ΑΕΙ και από την άρνησή του να δώσει κάλυψη στους συνδικαλιστές της ΠΟΑΣΥ για συγκέντρωση στα Εξάρχεια μέχρι την ξεκάθαρη τοποθέτησή του για την ανάθεση της αποκομιδής των σκουπιδιών σε ιδιώτες- δείχνει ότι ο Μητσοτάκης έχει μεταρρυθμιστικό τσαγανό. Δεν οπισθοχωρεί φοβικά στην πρώτη επίθεση που θα δεχτεί από την Αριστερά. Υπό αυτό το πρίσμα κατανοώ τα κίνητρά του και την επιλογή του να σπάσει τις γραμμές και να παραστεί σε ένα συνέδριο στελεχών, πολλά εκ των οποίων αποκαλούσαν τον πατέρα του «ναζί» στις εκλογές του 1985. Η συνεργασία Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ το 2012-2015 άμβλυνε τις ιστορικές αντιθέσεις, ενώ με κριτήρια μέλλοντος το ΠΑΣΟΚ μπορεί να αποτελέσει πάλι τον αναγκαστικό εταίρο για να συγκροτηθεί κυβέρνηση μετά τις επόμενες εκλογές.
Δεδομένου, μάλιστα, ότι η κυρία Γεννηματά -με την ψήφο της οποίας απετράπη η εφαρμογή της απλής αναλογικής από τις προσεχείς κιόλας εκλογές- πολιορκείται από τον ΣΥΡΙΖΑ για συνεργασία είναι δύο φορές κατανοητό, γιατί ο κύριος Μητσοτάκης πήγε στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ με βάση τη δική του λογική. Ωστόσο, ας μου επιτραπεί, με όρους πολιτικής αριθμητικής, να διατηρώ ισχυρότατες επιφυλάξεις για την αποτελεσματικότητα αυτής της πρωτοβουλίας.
Πρώτον, διότι η παρουσία του εκεί, που ερμηνεύεται ως προάγγελος βεβαίας συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, μετεκλογικώς, δίνει το σήμα στους τέως ψηφοφόρους του Κινήματος που ψήφισαν τρεις φορές Ν.Δ. (2012, 2015) να εγκαταλείψουν την Κεντροδεξιά και να επιστρέψουν στον μητρικό χώρο τους! Στρατηγική της Ν.Δ., όμως, είναι η αυτοδυναμία, όχι η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Αυτή θα πραγματοποιηθεί αναγκαστικά μόνο αν το αποτέλεσμα το επιβάλει. Και για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, απαιτείται έως και η τελευταία ψήφος. Η συμμετοχή του Μητσοτάκη, όμως, στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ στέλνει στους ψηφοφόρους αυτής της πλευράς μήνυμα χαλαρότητας. «Δεν πειράζει αν δεν έρθετε μαζί μας, αφού θα συνεργαστούμε». Πρώτη δεξαμενή δυνητικής διαρροής ψήφων, κατά τη γνώμη μου. Θυμίζω ότι ο Αντώνης Σαμαράς ποτέ δεν παραδέχτηκε προεκλογικά το 2012 ότι θα συνεργαστεί μετεκλογικά με το ΠΑΣΟΚ και αυτό για να επιτύχει τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση.
Δεύτερον, η παρουσία του Μητσοτάκη στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ και οι χειραψίες του με τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Κώστα Σημίτη δεν προκαλούν ρίγη ενθουσιασμού στον ιστορικό πυρήνα της εκλογικής βάσης της Ν.Δ. Αναφέρομαι στους ψηφοφόρους, το ξεκαθαρίζω, αφήστε τους κορυφαίους της παράταξης. Ούτε, βεβαίως, την ενθουσιάζει η ιστορική εξίσωση της κεντροδεξιάς παράταξης με το ΠΑΣΟΚ κατά τη διάρκεια της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Η Ν.Δ. δεν βαρύνεται ούτε με παράδοση εθνικού εδάφους (Ιμια) ούτε με παράδοση εθνικής κυριαρχίας (ΔΝΤ) ούτε με παραπομπές, καταδίκες ή και δικαστικές έρευνες εις βάρος στελεχών της για σκάνδαλα.
Το ΠΑΣΟΚ όμως βαρύνεται: Τσοχατζόπουλος, Παπαντωνίου, Τσουκάτος, Μαντέλης, Παπακωνσταντίνου, Καρχιμάκης, ενώ εσχάτως διεξάγεται προκαταρκτική εξέταση για τις καταγγελίες χρηματισμού του κυρίου Σημίτη. Αρέσει αυτό στους παραδοσιακούς ψηφοφόρους της Ν.Δ.; Οχι. Και ασφαλώς δεν ενθουσιάζει τους ψηφοφόρους της Ν.Δ. να ακούν τον Γιώργο Παπανδρέου να θέτει ως προϋπόθεση συνεργασίας με τη Ν.Δ. να μην υποδειχθεί -το φωτογράφισε- ο Προκόπης Παυλόπουλος για Πρόεδρος της Δημοκρατίας το 2020! Εφτασαν οι απαξιωμένοι από την κοινωνία να θέτουν όρους στη μεγάλη παράταξη της Κεντροδεξιάς για να συνεργαστούν… Νέα δεξαμενή δυνητικής διαρροής ψήφων!
Τρίτον, η παρουσία του κυρίου Μητσοτάκη συμπίπτει με τις καταγγελίες της Ν.Δ. για τις ωμές παρεμβάσεις του υπουργού Αμυνας στη Δικαιοσύνη στην υπόθεση του «Noor 1».
Ωστόσο, ο πρόεδρος της Ν.Δ. παρέστη σε ένα συνέδριο κατά τη διάρκεια του οποίου ο Γιώργος Παπανδρέου εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου για την αναίρεση που άσκησε στην υπόθεση Γεωργίου (τη φωτογράφισε με τη φράση «δεξιόστροφα τυφλή Δικαιοσύνη»). Σε ένα συνέδριο, όπου καθόταν δίπλα του πρώην πρωθυπουργός, που τελεί υπό δικαστική διερεύνηση για ενδεχόμενο χρηματισμού του για προμήθειες. Περιττεύει να σχολιάσω.
Τελευταίο αλλά όχι έλασσον, ο πρόεδρος της Ν.Δ. με τη στρατηγική του τελευταίου εξαμήνου υπηρετεί άριστα την πολιτική του νέου και του μεταρρυθμιστικού.
Το δέχομαι και εγώ ο περίεργος, που κατά καιρούς τού έχω ασκήσει κριτική για επιλογές του. Τον καλώ να κοιτάξει ξανά τις φωτογραφίες από το συνέδριο και να διερωτηθεί: τι δουλειά έχει το νέο δίπλα στο παλαιό; Και πώς να συνεργαστεί με ένα παλαιό, το οποίο έχει τέσσερα (Γεννηματά, Παπανδρέου, Σημίτης, Βενιζέλος) κέντρα εξουσίας εντός του;
Μανώλης Κοττάκης