Αρθρο παρέμβαση του Ι. Ν. Φιλιππάκη
Ο κ. Μητσοτάκης θα πρέπει να θυμηθεί τη συνταγή της εκλογής του στην ηγεσία της Ν.Δ., αλλιώς θα περάσει στην Ιστορία σαν «Λάμπρος Χούτος της πολιτικής»!
Τις τελευταίες ημέρες ζούμε μία από τις πιο παράλογες ιστορίες της Μεταπολιτεύσεως. Από τη μια, ένας παρορμητικός -είναι η αλήθεια- υπουργός, ο Πάνος Καμμένος. Από την άλλη, ένα σημαντικό μέρος της αντιπολιτεύσεως. Ο υπουργός κατηγορείται ότι πέρασε τα όρια του καθωσπρεπισμού και έπραξε πέρα από τις γραμμές, ίσως και εκτός εαυτού, εξαιτίας όσων έχει υποστεί -κυρίως σε προσωπικό επίπεδο- από μια ολόκληρη παρέα «φίλων» του επιχειρηματία ο οποίος πρωταγωνιστεί στην ιστορία.
Είναι αλήθεια ότι, όταν κατέχεις μια τόσο υψηλή θέση στην ιεραρχία της διακυβέρνησης αυτού του τόπου, θα πρέπει να είσαι πιο προσεκτικός στις κινήσεις σου, όσο κι αν νιώθεις ότι σε πνίγει το άδικο. Η ιδιοσυγκρασία, όμως, του κ. Καμμένου είναι γνωστή τοις πάσι. Αυτού του είδους ο ανορθόδοξος πολιτικός και ανθρώπινος αυθορμητισμός τελικά τον βοήθησε να επιβιώσει και να συγκυβερνήσει, αν και «βγήκε απ’ το μαντρί». Κάτι που απέτυχαν παταγωδώς να πράξουν -μετά τη δική τους έξοδο- πρωτοκλασάτα στελέχη της Ν.Δ., όπως οι Α. Σαμαράς, Δ. Αβραμόπουλος και η Ντόρα Μπακογιάννη.
Και η αξιωματική αντιπολίτευση; Γιατί ανέλαβε αυθορμήτως (;), και με εντυπωσιακή ταύτιση και συγκρότηση, την υπεράσπιση ενός αμφιλεγόμενου επιχειρηματία; Γιατί επέλεξε να ορθώσει ασπίδα γύρω από έναν εφοπλιστή, ο οποίος με τις κινήσεις του έχει επιλέξει ο ίδιος να είναι στο επίκεντρο της δημόσιας ζωής; Ποδόσφαιρο, στοίχημα, ΜΜΕ είναι κάποιες από τις δραστηριότητές του που τον φέρνουν στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, τουλάχιστον την τελευταία τριετία. Οχι πάντα με θετικό πρόσημο, αφού είναι ουκ ολίγες οι περιπέτειές του με τη Δικαιοσύνη, που ο ίδιος όμως επέλεξε να έχει.
Και καλά, το σημερινό, μετα-σημίτειο ΠΑΣΟΚ πολλώ απέχει από το να είναι ένα κόμμα-εκφραστής της κάθαρσης και της αποστασιοποίησης από κάθε είδους διαπλοκή! Η Ν.Δ., όμως; Η Ν.Δ., που επαγγέλθηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης όταν εξελέγη αρχηγός της; Τι σχέση μπορεί να έχει με την «επαγγελματική παροχή προστασίας» σε επιχειρηματικά συμφέροντα; Αντιλαμβανόμεθα ότι είναι δύσκολο να μην εμπλακείς σε μια τέτοια υπόθεση, όταν, από τη μια, ομάδα ανεγκέφαλων, ως επί το πλείστον, σε συμβουλεύει να κάνεις «αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση» και, από την άλλη, τα «θιγόμενα συμφέροντα» τυγχάνει να αποτελούν οικογενειακή υπόθεση. Ομως, εδώ θα έπρεπε να φανεί η διαφορά που επαγγέλθηκε ο κ. Μητσοτάκης. Εδώ θα έπρεπε να φανεί η πραγματική βούλησή του να τραβήξει μπροστά και να αφήσει πίσω όλα όσα οδήγησαν τη χώρα και την παράταξη στη σημερινή απαξίωση. Είναι δυνατόν να μην υπάρχει κανείς να τον συμβουλεύσει ότι, στο τέλος της ημέρας, στην κυβέρνηση Τσίπρα έχεις τόσα άλλα και πολύ σοβαρότερα να καταλογίσεις; Οτι δεν χρειάζεται να αντιπολιτεύεσαι υστερικά, και μάλιστα για ένα θέμα που ο μέσος Ελληνας αντιλαμβάνεται ως επιχειρηματική εμπλοκή με τη Δικαιοσύνη και όχι ως βασικό θέμα κυβερνητικής διαφθοράς; Μα, δεν υπάρχει κανείς από τους «αστέρες» της Πειραιώς που να συνομιλεί ή έστω να έχει συγγενείς κανονικούς ανθρώπους; Και πώς θα κληθούν αύριο όλοι αυτοί οι κύριοι να αντιμετωπίσουν οξείες κυβερνητικές κρίσεις, εχθρικά συμφέροντα να επιβουλεύονται την πατρίδα μας, όταν δεν μπορούν να κρίνουν σήμερα το εύκολο και αυτονόητο!
Δηλαδή, να συμβουλεύσουν τον αρχηγό τους ότι, πέραν μιας επιβεβλημένης δηλώσεως που θα καυτηρίαζε την τακτική Καμμένου, δεν θα έπρεπε να επιτρέψει στο κόμμα και σε κάποια επιπόλαια (μόνο;) στελέχη του να λειτουργήσουν ως γραφείο υποστήριξης επιχειρηματικών συμφερόντων; Αλλωστε, ένα πρώτο μήνυμα πρέπει να το έλαβε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αφού η πλειονότητα των ερωτηθέντων βουλευτών του, ακόμα και σε σχετική «έρευνα» της εφημερίδας του «φίλου τού εφοπλιστή», κράτησε σαφώς αποστάσεις!
Δεν είναι δική μας δουλειά να κρίνουμε αν ο εν λόγω επιχειρηματίας -ο οποίος έχει αποπειραθεί να πλήξει κατ’ επανάληψιν την ανεξαρτησία των εφημερίδων μας- είναι ένοχος ή αθώος. Αυτό είναι δουλειά της ελληνικής Δικαιοσύνης, που, ό,τι κι αν της καταλογίζεται, δεν παύει να είναι το τελευταίο αποκούμπι του απλού πολίτη. Και, πραγματικά, θα μου έμοιαζε εντελώς φαιδρό να επηρεάζεται η Δικαιοσύνη από την κυβέρνηση για το θέμα του «NOOR 1», όταν δεν επηρεάστηκε για το -μείζον για τον κυβερνητικό σχηματισμό- θέμα των τηλεοπτικών αδειών.
Το μόνο βέβαιο συμπέρασμα είναι ότι το στρατηγικό -ο Θεός να το κάνει- επιτελείο της Ν.Δ. χρειάζεται επειγόντως ανανέωση και εμπλουτισμό από ανθρώπους με κοινή λογική – «common sense», αν δεν καταλαβαίνουν οι κάθε λογής σύμβουλοι, που συνωστίζονται εντός και πέριξ της Πειραιώς.
Πρωθυπουργός γίνεσαι όχι γιατί έχεις βαρύ επώνυμο, ούτε γιατί ο αντίπαλός σου βάζει συνέχεια αυτογκόλ. Πρωθυπουργός γίνεσαι, όταν κατορθώσεις να δώσεις έστω ένα ψήγμα ελπίδας στον λαό.
Την ελπίδα που έδωσε ο κ. Μητσοτάκης και ψηφίστηκε από τους νεοδημοκράτες. Θα πρέπει να ξαναθυμηθεί τη συνταγή της επιτυχημένης εκλογής του, αλλιώς θα περάσει στην Ιστορία σαν «Λάμπρος Χούτος της πολιτικής»!
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ