Μια αγαπημένη 22χρονη φίλη μας αρραβωνιάστηκε πριν 10 ημέρες. Πήγε σε ένα κοσμηματοπωλείο διάλεξε το δαχτυλίδι που της άρεσε, ετοίμασε τον χώρο με κεράκια κλπ, κάλεσε και τους φίλους της, και αγχωμένη έσκυψε στο ένα γόνατο και προτάσσοντας το δαχτυλίδι ζήτησε από την κοπέλα της να αρραβωνιαστούν. Η γιορτή ξεκίνησε μετά το αναμενόμενο Ναι, και το φιλί τους. Όλοι έχουμε δικαίωμα στις μικρές συμβατικές χαρές της ζωής. Μας έστειλε ένα σύντομο video στο messenger, και εμείς της στείλαμε την αγάπη μας και τα συγχαρητήρια μας. Αλλά, μήπως είναι μικρές για αρραβώνα στα 22 τους; Γιατί το δικαίωμα τους στον πολιτικό γάμο δεν έχει ακόμα θεσμοθετηθεί!
Γιατί; Μα γιατί η κυβέρνηση υπολογίζει το πολιτικό κόστος. Τα δικαιώματα μετά. Οι καρέκλες πρώτα. Πριν λίγες ημέρες ο πρωθυπουργός στην εκδήλωση του ευρωψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που παρουσίαζε -μέσα σε αποθέωση- τον υποψήφιο ευρωβουλευτή κο Νίκο Γραικό (που τον είχε κράξει το Πρώτο Θέμα για τον γάμο του με τον αγαπημένο του) του είπε «Νίκο δεν λογοδοτούμε σε κανέναν ανθρωποφάγο για το ποιόν θα αγαπήσουμε στη ζωή μας» . Σωστά. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ και ο πρωθυπουργός θα πρέπει να εξηγήσουν στους πολίτες για ποιο λόγο απαγορεύουν στον Νίκο και τον Φίλιπ να κάνουν πολιτικό γάμο εδώ στην Ελλάδα. Να εξηγήσουν γιατί απαγορεύουν στις 2 φίλες μας να κάνουν πολιτικό γάμο εδώ στην Ελλάδα. Να εξηγήσουν γιατί απαγορεύουν σε χιλιάδες συμπολίτες μας να ενώσουν τις ζωές τους με πολιτικό γάμο όπως διεκδικούν.
Το Ποτάμι ζήτησε στην βουλή από την κυβέρνηση να περάσει σχετική τροπολογία και ο ΣΥΡΙΖΑ αρνήθηκε. Όπως αρνήθηκε και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ κλπ. Ποιοι λοιπόν είναι αυτοί που δίνουν πάσα στους «ανθρωποφάγους» να κράζουν τα ομόφυλα ζευγάρια; Αυτοί που τους απαγορεύουν το δικαίωμα στον πολιτικό γάμο. Και μετά τους χρησιμοποιούν μόνο ως μπιμπελό στα ψηφοδέλτια. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να μην λογοδοτεί κανένας στους ανθρωποφάγους, αύριο κιόλας μπορεί να καταθέσει τροπολογία με την πρόταση που έχει κάνει το Ποτάμι για πολιτικό γάμο. Τι τον εμποδίζει;
Μια άλλη απάντηση που πρέπει να αναζητήσουμε όλοι μας μέσα μας, είναι τι εμποδίζει εμάς να δώσουμε σήμερα σε συμπολίτες μας, τα δικαιώματα που για εμάς είναι κεκτημένα. Και που σε λίγα χρόνια θα τα αποδεχθούμε γιατί λόγω ΕΕ, δεν θα μπορούμε να στεκόμαστε άλλο απέναντι τους. Είμαστε πολλά περισσότερα από ότι μας προσδιόριζαν κάποτε τα γεννητικά μας όργανα, είμαστε αυτό που επιθυμεί η καρδιά και το μυαλό μας, σχεδιάζουμε την ζωή μας με τις επιλογές που κάνουμε για εμάς και για τους άλλους. Είμαστε πρώτα άνθρωποι, και μετά σεξουαλικά σύμβολα. Είμαστε πρώτα πολίτες και μετά ψηφοφόροι. Και τα κόμματα θα πρέπει να ξέρουν ότι πρώτα πάνε οι πολίτες, και μετά οι καρέκλες τους.
Πριν λίγες ημέρες με ρώτησε ένας φίλος πως μπορεί ο Στέλιος Κιμπουρόπουλος να είναι υποψήφιος με ένα βαθιά συντηρητικό κόμμα σαν την ΝΔ που αρνήθηκε όλα τα κοινωνικά νομοσχέδια στην βουλή. Της απάντησα ότι έτσι και αλλιώς η υποψηφιότητα του θα κάνει καλό στους ψηφοφόρους της ΝΔ, θα τους τραβήξει μπροστά. Θα τους κάνει να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα. Το πώς να ζεις στερημένος την πρόσβαση σε δικαιώματα που για άλλους είναι αυτονόητα. Το ίδιο επωφελής θα είναι και η ορατή ΛΟΑΤΚΙ υποψηφιότητα στον συντηρητικό ΣΥΡΙΖΑ αν απαιτήσει από το κόμμα του να κάνει πράξη τώρα-αύριο τις δεσμεύσεις του.
Ρώτησα την φίλη μου αν θέλει να γράψω το όνομα της στο άρθρο. Στην αρχή μου απάντησε θετικά, αλλά το ξανασκέφτηκε και μου είπε όχι, γιατί μπορεί να πληγώσει κάποιους τρίτους έξω από το κοντινό της περιβάλλον. Δεν μπορεί να μοιραστεί την χαρά τους, η χαρά τους θα μείνει στο περιθώριο, κοινοποιημένη μόνο στους φίλους τους. Όπως στο περιθώριο επιλέγουμε να ζήσουν καθημερινά, γιατί οι τύποι «εμένα δεν με νοιάζει τι κάνει στο κρεβάτι της αρκεί να μην προκαλεί δημόσια με τις επιλογές της» αρνούνται επίμονα σαν τον πρωθυπουργό την προσβασιμότητα και την ορατότητα στην ανοικτή κοινωνία. Επιμένουν να κρατούν μια κλειστή κοινωνία που ο ένας αρνείται να σεβαστεί τα δικαιώματα του άλλου.
…