Φθάνει πια !
Το 1992 τα Κράτη Μέλη της Ένωσης, υπό την επιρροή της οικονομικής διπλωματίας της Γερμανίας, συνυπέγραψαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, ορίζοντας δύο βασικά δημοσιονομικά κριτήρια, που έμελλαν να σκορπίσουν οικονομική δυστυχία στο Νότο.
Τα κριτήρια ΑΠΑΓΟΡΕΥΑΝ στα Κράτη του ευρωσυστήματος αφενός να έχουν δημόσιο χρέος άνω του 60% ως προς τον ετήσιο παραγόμενο πλούτο τους (ΑΕΠ) και αφετέρου να έχουν ετησίως τελικό δημόσιο έλλειμμα ανώτερο του 3% ως προς το ΑΕΠ τους.
Τα Κράτη, που ξέφευγαν από τα όρια αυτά, υποχρεώνονταν σε λήψη σχεδόν τιμωρητικών μέτρων ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ και ΦΤΩΧΕΙΑΣ, αναλόγως του μεγέθους του «προβλήματος».
Σπεύδω να διευκρινίσω, ότι αμφότερα τα κριτήρια είναι δημοσιονομικά προς τη σωστή κατεύθυνση, ΕΦΟΣΟΝ όμως εφαρμόζονται ΥΠΟ τις ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ενός τρίτου κριτηρίου, που νομίζω σκοπίμως παραλήφθηκε. Και παραλήφθηκε, διότι αποκάλυπτε την ΑΙΤΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ των άλλων δύο, εντελώς επιφανειακών, προβλημάτων (χρέους και ελλείμματος).
Και η αιτία αυτή είναι η ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΙΑ μεταξύ των ΕΜΠΟΡΙΚΩΝ συναλλαγών (ισοζυγίων) του Βορρά της Γερμανίας και των Μεσογειακών Χωρών, όπως είναι η Ελλάδα. Ο Βορράς συνεχώς πουλάει προϊόντα σε έναν Νότο, που διαρκώς εξασθενεί, αγοράζοντας από το Βορρά.
Θυμίζω απλώς, ότι η Ελλάδα έως το 2014 είχε 24-25 δις € ετήσιο ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ. Δηλαδή αγόραζε προϊόντα και υπηρεσίες περισσότερα από όσα παρήγαγε και πουλούσε κατά 25 δις (τα 17 δις περίπου εξ αυτών τα αγόραζε από τα κράτη της ένωσης). Σήμερα το εμπορικό έλλειμμά μας έχει περιορισθεί στα 20 δις κατ’ έτος, αλλά εξακολουθούμε να αιμορραγούμε οικονομικά.
Κι ενώ από το 2016 ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ στην οικονομική ιστορία της Ελλάδας καταφέραμε να ΜΗΝ παράγουμε, πλέον, ελλείμματα από τον Δημόσιο τομέα, συνεχίζουμε ωστόσο να παράγουμε ελλείμματα στον εμπορικό τομέα, τα οποία οφείλονται στην ΑΔΙΚΗ και ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΗ οικονομική παραγωγή της Ευρώπης. Ο Βορράς της Γερμανίας παράγει, πουλάει και πλουτίζει, ενώ ο Νότος συνεχώς αγοράζει, καταναλώνει και φτωχαίνει !
Όλα αυτά βεβαίως τα γνώριζαν καλά το 1992, όταν κατασκεύασαν τη συνθήκη του Μάαστριχτ, για να συντηρήσουν την ΑΔΙΚΙΑ και να διατηρήσουν τον πλούτο καλά φυλαγμένο στο Βορρά σε βάρος του φτωχού και υπομένοντος (όχι για πολύ ακόμη) Νότου.
Ωστόσο η Ευρώπη, που ονειρευτήκαμε, έχει μέσα της ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΟΧΙ Διευθυντήρια Βρυξελλών και Απάνθρωπη Αδικία .
Ήρθε η ώρα να αλλάξουμε τη συνθήκη του Μάαστριχτ με την εισαγωγή της ΡΗΤΡΑΣ ΕΞΙΣΟΡΡΟΠΗΣΗΣ ΕΜΠΟΡΙΚΩΝ συναλλαγών (ισοζυγίων) των Κρατών της Ένωσης (με μηχανισμούς υποχρεωτικής άντλησης επαρκών κεφαλαίων από τα πλεονασματικά κράτη για ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ επενδύσεις στα ελλειμματικά κράτη του Νότου).
Ήρθε η ώρα της Δικαιοσύνης! Καλό Αγώνα.