Λέγεται ότι το βασικό κίνητρο για το υπερατλαντικό ταξίδι του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν πρωτίστως οικογενειακό: στην Αμερική σπουδάζει ο γιος του. Απλώς το έντυσε και με κάποιες πολιτικές δραστηριότητες. Όχι σπουδαία πράγματα. Συνάντηση, με έναν γερουσιαστή και μια -χαμηλή στην ιεραρχία -σύμβουλο του Τραμπ, δυο συνεντεύξεις, επαφές με τη ομογένεια και μια ομιλία σε think tank. Συνηθισμένα πράγματα, από αυτά που μπορεί να κανονίσει μια εταιρία δημοσίων σχέσεων με χαμηλό κόστος.
Αν ξεχώριζε από άλλα ταξίδια του στο εξωτερικό ήταν γιατί η Μαρία Σπυράκη δεν «μοίρασε» ότι «τον αντιμετώπισαν σαν τον επόμενο πρωθυπουργό». Η αλήθεια είναι ότι τον αντιμετώπισαν σαν κάποιον που δεν κατάλαβαν τι πήγε να τους πει.
Σ΄αυτό το ανούσιο- και περισσότερο προσωπικό και λιγότερο πολιτικό- ταξίδι ο πρόεδρος της ΝΔ ξέμεινε από ιδέες και επανέλαβε χιλιοειπωμένα πράγματα για μείωση φόρων και αναγγελία μεταρρυθμίσεων που δεν κατονομάζονται. Ήταν πάντως έκπληξη η εμφάνιση με διαφορετικό πρόσωπο στα εθνικά θέματα, η εκφορά λόγου χωρίς τις συνήθεις γωνίες της εγχώριας παρουσίας του και οι ποικίλες διαφοροποιήσεις στην ιεράρχηση της θεματολογίας του.
Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε
Ο Μητσοτάκης εμφανίσθηκε βέβαιος ότι θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές. Αλλά, ανάλογα με το ακροατήριο, πότε τις τοποθετούσε στο δεύτερο εξάμηνο του 2008 και πότε «δεν διακινδύνευε πρόβλεψη, αλλά «θα μπορούσαν να γίνουν ανά πάσα στιγμή». Σαφέστατος.
Με το ίδιο πνεύμα παρουσίασε και το πρόγραμμά του που εξαντλείται σε δυο υποσχέσεις: Μειώσεις φόρων που δεν μπορούν να τηρηθούν, όπως προκύπτει από άλλα σημεία του λόγου του. Και εξαγγελία αγνώστων μεταρρυθμίσεων από την οικονομία μέχρι το μοντέλο διακυβέρνησης, το οποίο δεν προβλέπει «επαγγελματίες πολιτικούς » στα υπουργεία. Πολιτική χωρίς πολιτικούς- όπως φασολάδα χωρίς φασόλια….
Ενημέρωσε τους –όχι πολλούς – που πήγαν να τον ακούσουν ότι θα μειώσει κατά 30% τον ΕΝΦΙΑ και τοn φόρο στις επιχειρήσεις από το 29% στο 20%. Και τα δυο «μέσα σε δυο χρόνια». Ήτοι, ως το τέλος 2021, αν οι εκλογές γίνουν το 2019. Από εκεί και κάτω έχανε τη μπάλα. Δεν εξήγησε τι θα γίνει αν σ’ αυτές τις μειώσεις προχωρήσει η σημερινή κυβέρνηση- αφού είναι εφικτές. Ούτε τι θα κάνει αν το 2020 προκύψουν νέες εκλογές λόγω της προεδρικής εκλογής. Προφανώς αντιλαμβάνεται ότι ακόμη και αν κερδίσει στις εκλογές οι υποσχέσεις του μένουν στον αέρα.
Ναι μεν, αλλά
Έτσι κι αλλιώς είναι στον αέρα -γιατί δεν μπορεί να απαντήσει στο θεμελιώδες ερώτημα: πως θα αντικαταστήσει τα έσοδα από τις μειώσεις; Το παλιό επιχείρημα για χρηματοδότηση από τη μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων που ισχύον ως το 2022, δεν ισχύει. Δεν αναφέρει καν τη μείωση στο 2% -που έλεγε παλιότερα.
Ξέρει ότι αυτό σημαίνει αμφισβήτηση της συμφωνίας με τους δανειστές και άρα νέες περιπέτειες. Σε κάθε περίπτωση δεν εξαρτάται από τον ίδιο και το…γνωρίζει: «Δεν μπορούμε να δεσμευτούμε για πράγματα που βρίσκονται εκτός του ελέγχου μας» είπε. Αλλά .. δεσμεύεται.
Προσπαθεί όμως να πλασάρει ότι θα γίνει δεκτό το αίτημα της συρρίκνωσης των πλεονασμάτων γιατί θα είναι.. .αξιόπιστος. Έχει ένα σατανικό σχέδιο για να το πετύχει:
«Αρχικά θα εστιάσω σε ένα επιθετικό μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα που θα «αγοράσει» την απαραίτητη αξιοπιστία που θέλει η Ελλάδα και μετά θα έχω αυτή τη συζήτηση με τους πιστωτές για να μειώσουμε λίγο το πρωτογενές πλεόνασμα».
Θα το μειώσει «λίγο»- Αλλά δεν ξέρει πόσο ακριβώς, ούτε αν θα φτάνει να χρηματοδοτήσει τις μειώσεις φορών που τάζει. Έκανε λάθος ακόμη και στο ισχύον πρωτογενές πλεόνασμα: το ανέφερε στο 3%, ενώ είναι 3,5%.
Σε άλλα σημεία τους μπέρδεψε περισσότερο. Κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι «έχει νομοθετήσει δημοσιονομικά μέτρα για το 2019 και το 2020 που πηγαίνουν πέρα από το σημερινό πρόγραμμα. Αυτό είναι 5 δισ. ευρώ πρόσθετης λιτότητας».
Δεν είπε όμως τι θα κάνει αν γίνουν τώρα οι εκλογές που ζητάει και τις κερδίσει όπως επιθυμεί. Αν τα αλλάξει που θα βρει τα λεφτά και πώς θα πείσει τους δανειστές να συμφωνήσουν; Αν τηρήσει τη συμφωνία τι θα αλλάξει με τον ίδιο Πρωθυπουργό; Μόνο πειστικό δεν τον λες.
Μακριά από τον Σαμαρά είναι καλύτερος
Σε άλλα θέματα προκάλεσε μάλλον υπόνοιες . Π.χ. είπε – κλείνοντας το μάτι σε συγκεκριμένα κέντρα -ότι «η κυβέρνηση χτίζει μια νέα γενιά ολιγαρχών που είναι χειρότερη από την προηγούμενη και τους ενθαρρύνει να αγοράσουν Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης» . Όλοι κατάλαβαν ότι εννοεί τον Σαββίδη, που ήλθε όμως στην Ελλάδα επί Σαμαρά και κατέχει μόνο τη μία από τις έξι τηλεοπτικές άδειες. Ο μπαμπούλας δεν είναι και τόσο μεγάλος. Και η σύγκριση ολιγαρχών τον βγάζει νικητή: έχει μαζί του όλους τους άλλους, καθώς τους έφτιαξε το κόμμα του.
Στα εθνικά θέματα μιλούσε άλλος Μητσοτάκης. Μακριά από τον Σαμαρά, άλλαξε πλήρως -προς το καλύτερο- και το ύφος και το περιεχόμενο των τοποθετήσεων του. Έχει ενδιαφέρον να δούμε ποιο από τα δυο «κόνσεπτ» θα χρησιμοποιήσει επιστρέφοντας.
Π.χ. το θέμα των δύο στρατιωτικών έγινε «μικρό συμβάν», ενώ το παρουσίασε ο ίδιος στη Βουλής ως μέγα θέμα, αξιώνοντας ακόμη και παρέμβαση Τσίπρα στον Ερντογάν. Στο Μακεδονικό βλέπει τώρα «διάθεση συμβιβασμών από την άλλη πλευρά» . Αλλά ταυτόχρονα βλέπει και τα συλλαλητήρια που αποκλείουν συμβιβασμό από ελληνικής πλευράς. Χωρίς πάλι να πει τη δική του θέση.
Η …»άλλη συγκυρία» πάντως στην οποία θα επιδιωχθεί η λύση έφυγε από το λόγο του, όπως και πολλά άλλα. Μεταξύ των οποίων και οι σαμαρικής και αδωνικής προέλευσης απόψεις για το φαρμακευτικό σκάνδαλο. Επί αμερικανικού εδάφους ξέχασε και αυτό που υποτίθεται ότι του εκμυστηρεύθηκε ο Αμερικανός πρέσβης στην Αθήνα για τις έρευνες τη FBI: ότι δεν εμπλέκονται πολιτικοί. Τα λες αυτά στην έδρα του FBI;