Το βρόμικο σύστημα που έστησε όλη την προπαγάνδα και τη λάσπη για την πτώση του Κώστα Καραμανλή και της κυβέρνησής του είναι γνωστό: Σαμαράς – ΠΑΣΟΚ – Νταβατζήδες – Ξένες Τράπεζες. Όλοι στο τέλος κέρδισαν. Ο Σαμαράς έγινε αρχηγός της ΝΔ με εσωκομματικές εκλογές νοθείας, το ΠΑΣΟΚ έγινε κυβέρνηση και έστησε το Μνημόνιο, οι Νταβατζήδες κέρδισαν εκατομμύρια από έργα και απλήρωτα δάνεια και οι Ξένες Τράπεζες διασώθηκαν εις βάρος της Ελλάδας, δημιουργώντας το νέο business που λέγεται «μηχανισμός διάσωσης» υπανάπτυκτων ευρωπαϊκών χωρών. Το ίδιο ακριβώς σύστημα διαπλοκής ενεργοποιήθηκε εκ νέου στις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ για να μην εκλεγεί αρχηγός της ΝΔ ο πατριώτης Βαγγέλης Μεϊμαράκης, με τις νεότερες γνωστές πλέον εκλογές νοθείας όπου ακόμη 35.000 ψήφοι αναζητούν ταυτότητα, όταν μόλις 15.000 καθόρισαν το τελικό αποτέλεσμα και αφού έγιναν «βίαιες» εισχωρήσεις δεκάδων χιλιάδων ψηφοφόρων άλλων κομμάτων άσχετων με τα Νεοδημοκρατικά δρώμενα.
Αυτό ακριβώς το σύστημα διαπλοκής τα χρόνια του Μνημονίου αναζητά διαρκώς δικαίωση. Μιλάμε για το πολιτικό του σκέλος. Βρήκε τη δικαίωση στα πρόσωπα της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου. Το οικονομικό σκέλος του συστήματος διαπλοκής εξυπηρετήθηκε πλήρως από τους ΣαμαροΒενιζέλους αλλά και από την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα καθώς δεν υπήρξε καλύτερος «αγωγός» νεοφιλελεύθερων μέτρων.
Ένα από τα αφηγήματα του πολέμου λάσπης που δέχθηκε ο Κώστας Καραμανλής – ως ένας εν δυνάμει αντίπαλος λαϊκά αποδεκτός, τίμιος και πατριώτης και ακόμη πολύ αγαπητός – ήταν ότι συντάχθηκε με την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα αφού ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας προτάθηκε και εκλέχτηκε ο φίλος και συνεργάτης Προκόπης Παυλόπουλος. Το αφήγημα αυτό πασπαλήθηκε με πολλά σενάρια επιστημονικής φαντασίας προκειμένου να σπιλωθεί και ο Νεοδημοκρατικός πατριωτισμός του Βαγγέλη Μεϊμαράκη και από τη μία να μην έχει την ανάλογη υποστήριξη στις εθνικές εκλογές του 2015 αλλά και στη συνέχεια – και με νοθεία – να «χάσει» την προεδρία του κόμματος.
Η λάσπη κορυφώθηκε όταν οι νταβατζήδες της «δημοσιογραφίας» εκπόνησαν το σχέδιο της Δραχμής όπου συνέταιροι σύμφωνα με αυτό ήταν οι Παυλόπουλος – Καραμανλής – Μεϊμαράκης – Τσίπρας.
Τα κέντρα πολιτικής αλητείας επανέρχονται αυτές τις ημέρες και προκειμένου να κάνουν αντιπολίτευση στον Τσίπρα και να κάνουν για μία ακόμη φορά στρατηγικά λάθη με αφορμή το θέμα της μονιμοποίησης των συμβασιούχων, θα επιχειρήσουν να θυμίσουν την άλλη πολιτική στρέβλωση ότι επί κυβέρνησης Καραμανλή και υπουργίας Παυλόπουλου εκτινάχθηκαν οι διορισμοί των συμβασιούχων και ως εκ τούτου υπάρχει σήμερα η κάλυψη του Καραμανλικού μπλοκ και δη του Προέδρου της Δημοκρατίας για κάτι τέτοιο. Βολεύει τον Σαμαρά, τον Μητσοτάκη, το ΠΑΣΟΚ να κονταίνουν τον Καραμανλή, τον Παυλόπουλο και όταν μπορούν να απειλούν και με διαγραφή τον Μεϊμαράκη για να δημιουργούν ονειρώξεις περί πειθαρχίας και δεξιάς υποκουλτούρας.
Δεν θα δώσουμε τα φώτα μας στα στρατηγικά ατοπήματα του Σημιτικού διδύμου Μητσοτάκη – Θεοδωρικάκου, όχι! Απλά θα τους πούμε πως το κόμμα που στήνουν πρώτα με αφορμή την άρνηση του επιδόματος στους συνταξιούχους και τώρα με φόρα – παρτίδα την ηδονή τους για την αντισυνταγματικότητα της μονιμοποίησης των συμβασιούχων, ξεδιάντροπα αναδεικνύει το αλγεινό τους νεοφιλελεύθερο προσωπείο.
Είμαστε όμως υποχρεωμένοι να υπενθυμίσουμε τις αλήθειες και τα ψέματα για τις μονιμοποιήσεις των συμβασιούχων της διακυβέρνησης Κώστα Καραμανλή και να υπερασπιστούμε το μεγάλο ηθικό πλεονέκτημα της Καραμανλικής Νέας Δημοκρατίας που έπραξε το πατριωτικό της καθήκον που αντιστάθηκε και αντιστέκεται στο ξεπούλημα της πατρίδας μας.
Και όσο γίνονται εκδηλώσεις, δικαστήρια και γράφονται βιβλία που δικαιώνουν τον πατριωτισμό του Κώστα Καραμανλή και των στελεχών του, τόσο το κύμα λάσπης θα θεριεύει. Γιατί η δικαίωση του Κώστα Καραμανλή του τελευταίου τίμιου και πατριώτη Πρωθυπουργού, αποτελεί την ταφόπλακα στο παρακράτος διαφθοράς και διαπλοκής που έστησε για την Ελλάδα τον εφιάλτη των Μνημονίων. Ταυτόχρονα όμως σημαίνει και τη μόνη ελπίδα για το μέλλον μας!
ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ
ΜΕΤΑΞΥ 2004-2009
ΟΙ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ
Ι. Ως προς τους δημόσιους υπαλλήλους, υπό την ευρεία του όρου έννοια η οποία περιλαμβάνει και εκείνους που υπηρετούσαν με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου :
Α.- Το 2004 υπηρετούσαν 472.332 υπάλληλοι, κατανεμόμενοι ως εξής :
| 1. | Κεντρική Υπηρεσία | 354.695 |
| 2. | ΝΠΔΔ | 44.910 |
| 3. | ΟΤΑ α΄και β΄βαθμού | 72.727 |
Β.- Το 2009 υπηρετούσαν 530.589 υπάλληλοι, κατανεμόμενοι ως εξής :
| 1. | Κεντρική Υπηρεσία | 397.897 |
| 2. | ΝΠΔΔ | 48.634 |
| 3. | ΟΤΑ α΄και β΄βαθμού | 84.058 |
Γ.- Άρα η διαφορά μεταξύ 2004 και 2009 είναι 58.257 περισσότεροι υπάλληλοι.
- Απ΄ αυτούς οι 33.500 δεν προσλήφθηκαν πρωτογενώς αλλά προέρχονται από εκείνους των οποίων οι ιδιωτικού δικαίου συμβάσεις μετατράπηκαν σε αορίστου χρόνου, κατ’ εφαρμογή του Π.Δ. 164/2004. Επισημαίνεται ότι η μετατροπή αυτή έγινε υποχρεωτικώς – και με διαδικασία ΑΣΕΠ, μολονότι τούτο δεν ήταν επιβεβλημένο κατά το Σύνταγμα – λόγω των προβλέψεων της Οδηγίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης του 1999. Συγκεκριμένα η Κυβέρνηση Κ. Σημίτη αφενός είχε «κληροδοτήσει» το 2004 στην Κυβέρνηση Κ. Καραμανλή περί τους 129.000 συμβασιούχους ορισμένου χρόνου και έργου. Και, αφετέρου, ουδέν είχε πράξει για την προσαρμογή στην ως άνω Οδηγία, υπό τον κίνδυνο καταδίκης της Χώρας με ανυπολόγιστες οικονομικές συνέπειες. Γι’ αυτό και αμέσως εκδόθηκε το ως άνω Π.Δ. 164/2004 με το οποίο, και σε συνεννόηση με τα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και ύστερα από γνωμοδότηση του Συμβουλίου της Επικρατείας, μετατράπηκαν σε αορίστου χρόνου οι 33.500 συμβάσεις κείνων που κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
- Κατά συνέπεια μεταξύ 2004-2009 προσλήφθηκαν πρωτογενώς, και για την κάλυψη υφιστάμενων τεράστιων κενών του στενού δημόσιου τομέα – πάντοτε δε μέσω ΑΣΕΠ – 24.757 δημόσιοι υπάλληλοι. Εκ των οποίων πάνω από 10.000 στους ΟΤΑ α΄και β΄ βαθμού.
- Απλή στατιστική παρατήρηση λοιπόν αποδεικνύει ότι ο κατ’ έτος μέσος όρος προσλήψεων μεταξύ 2004-2009 ήταν ο μικρότερος, τουλάχιστον μετά το 2000. Και, βεβαίως, δεν γίνεται λόγος για τα προηγούμενα – ιδίως μετά το 1981 – χρόνια, όπου συνέβησαν τα «όργια» κομματικών προσλήψεων του ΠΑΣΟΚ – «φυσικά» εκτός ΑΣΕΠ – και για τα οποία τα συγκεκριμένα δημοσιεύματα σιωπούν «αιδημόνως».
ΙΙ. Ως προς τους συμβασιούχους με σύμβαση ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου και έργου :
Α.- Τα στοιχεία έχουν ως εξής :
- Το 2004 υπηρετούσαν 128.963 συμβασιούχοι, οι οποίοι είχαν προσληφθεί από τις Κυβερνήσεις Σημίτη, κατανεμόμενοι ως εξής :
| (α) | Ορισμένου χρόνου : | 94.352 |
| (β) | Έργου : | 34.431 |
- Το 2005 υπηρετούσαν 128.868 συμβασιούχοι, κατανεμόμενοι ως εξής :
| (α) | Ορισμένου χρόνου : | 92.762 |
| (β) | Έργου : | 36.106 |
- Το 2006 υπηρετούσαν 128.421 συμβασιούχοι, κατανεμόμενοι ως εξής :
| (α) | Ορισμένου χρόνου : | 103.312 |
| (β) | Έργου : | 25.109 |
- Το 2007 υπηρετούσαν 118.513 συμβασιούχοι, κατανεμόμενοι ως εξής :
| (α) | Ορισμένου χρόνου : | 96.114 |
| (β) | Έργου : | 22.399 |
- Το 2008 και επέκεινα υπηρετούσαν 96.819 συμβασιούχοι, κατανεμόμενοι ως εξής :
| (α) | Ορισμένου χρόνου : | 75.127 |
| (β) | Έργου : | 21.692 |
Β.- Από τα στοιχεία αυτά συνάγεται ότι αν μεταξύ 2004-2006 ο αριθμός των συμβασιούχων αυτών ήταν σχετικά υψηλός – αλλά ίσος μ’ αυτόν που προσέλαβε το ΠΑΣΟΚ προ του 2004 – είναι διότι κατά τα τρία αυτά χρόνια ανανεώθηκαν υποχρεωτικώς, όσο διαρκούσαν οι διαδικασίες του ΑΣΕΠ, οι προ του 2004 συμβάσεις εκείνων, οι οποίοι είχαν προσληφθεί, όπως τονίσθηκε, από τις Κυβερνήσεις Σημίτη και ενέπιπταν στις διατάξεις του Π.Δ. 164/2004. Ήτοι οι συμβάσεις που τελικώς μετατράπηκαν σε αορίστου χρόνου. Γι’ αυτό και μετά το 2007 «έπεσαν» καθέτως, φθάνοντας πλέον στο μικρότερο επίπεδο, τουλάχιστον μετά το 2000.
Τίποτα δεν θα μένει αναπάντητο!