Η συμφωνία των Πρεσπών δοκίμασε τις αντοχές ολόκληρου του πολιτικού συστήματος. Και όπως είναι λογικό, τα μικρότερα κόμματα υπέστησαν τις μεγαλύτερες συνέπειες. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι το πρώην ΠΑΣΟΚ, νυν ΚΙΝΑΛ δεν χρειαζόταν το θέμα της ονομασίας της πΓΔΜ για να αρχίσει να κλυδωνίζεται. Αυτό έχει ξεκινήσει προ πολλού, για την ακρίβεια προτού καν… συγκροτηθεί. Εξάλλου, όποτε το ΠΑΣΟΚ προσπάθησε να αποδείξει ότι μπορεί να δημιουργήσει πολιτικές συμμαχίες και να εκφράσει κάτι περισσότερο από τον… εαυτό του απέτυχε παταγωδώς! Πρώτο παράδειγμα, η Ελιά.
Ελιά – Δημοκρατική Παράταξη
Υπήρξε αναμφίβολα το πιο φιλόδοξο πολιτικό εγχείρημα στον χώρο της κεντροαριστεράς. Τον Δεκέμβριο του 2013 με μια μεγαλειώδη εκδήλωση στο θέατρο Ακροπόλ από την επονομαζόμενη Κίνηση των 58, που αποτελούνταν κυρίως από άτομα που ανήκουν στον χώρο της ανανεωτικής Αριστεράς, εγκαινιάζεται η συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, το οποίο παρέστη σχεδόν σύσσωμο. Ο τότε πρόεδρος του κόμματος Ευάγγελος Βενιζέλος ήταν εκεί, αλλά και ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, υπουργοί, βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ και δεκάδες στελέχη από τον χώρο της κεντροαριστεράς. Ο Ευάγγ. Βενιζέλος, μάλιστα, είχε δηλώσει τότε: «στηρίζουμε την Κίνηση των 58 χωρίς ηγεμονισμούς και αποκλεισμούς». Μεγάλη κουβέντα! Δύο μήνες αργότερα γίνεται σαφές ότι το χάσμα εντός των 58 εξαιτίας του διαφαινόμενου καπελώματος από το ΠΑΣΟΚ, με την πλειονότητα των στελεχών και τον επικεφαλής της Κίνησης Γιάννη
Βούλγαρη να επιλέγουν να μη συμμετάσχουν στις ευρωεκλογές, αλλά και την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να επιβεβαιώνει διακριτικά το διαζύγιο, οδηγεί –σε πρώτη φάση– σε ρήξη την Ελιά, ενώ αργότερα επήλθε και η διάλυση.
Παρ’ όλα αυτά, στις 8 Μαρτίου 2014 δόθηκε στη δημοσιότητα η ιδρυτική της διακήρυξη, ενώ μια άλλη ομάδα στελεχών της Κίνησης υπό τον Νίκο Μπίστη παρέμεινε στο εγχείρημα και κατέβασε υποψηφίους στο κοινό με το ΠΑΣΟΚ ευρωψηφοδέλτιο, το οποίο ονομάστηκε Ελιά – Δημοκρατική Παράταξη. Η Ελιά, αν και αποδυναμωμένη, κατορθώνει να εκλέξει δύο ευρωβουλευτές, οι οποίοι ωστόσο προέρχονται καθαρά από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ – τον Νίκο Ανδρουλάκη και την Εύα Καϊλή!
Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΔΗΣΥ)
Μετά το ναυάγιο της Ελιάς –και αφού είχε προηγηθεί η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ υπό την ηγεσία του Ευάγγ. Βενιζέλου– η Φώφη Γεννηματά παίρνει τα ηνία του κόμματος και εγκαίρως κατανοεί αυτό που λέει και σήμερα – άσχετα από το πώς το εφάρμοσε στην πράξη. Οτι, δηλαδή, χωρίς το ΠΑΣΟΚ δεν γίνεται αλλά και μόνο με το ΠΑΣΟΚ δεν… βγαίνει. Αναλαμβάνει πρωτοβουλία για τη συσπείρωση της κεντροαριστεράς και ιδρύει τη Δημοκρατική Συμπαράταξη στις 30 Αυγούστου 2015.
Η ΔΗΣΥ αποτελεί συνασπισμό του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ και των Κινήσεων Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία. Γεγονός είναι ότι η Φ. Γεννηματά επιδίωκε εξαρχής την ένταξη στη ΔΗΣΥ τόσο του Ποταμιού του Σταύρου Θεοδωράκη όσο και του ΚΙΔΗΣΟ του Γιώργου Παπανδρέου. Ο μεν Παπανδρέου αρνήθηκε επειδή, όπως ο ίδιος υποστήριξε, του τέθηκαν ως προϋπόθεση της συνεργασίας η διάλυση του ΚΙΔΗΣΟ αλλά και ο αποκλεισμός του ιδίου από τα ψηφοδέλτια. Ο δε Θεοδωράκης, τη συνεργασία του οποίου θεωρούσαν όλοι κλεισμένη μέχρι τελευταία στιγμή, είπε «όχι» καθώς, όπως έλεγε, δεν είχε σκοπό να γίνει το Ποτάμι ουρά του ΠΑΣΟΚ.
Ωστόσο, στις εκλογές η ΔΗΣΥ έλαβε 6,28% (επί Βενιζέλου είχε πέσει στο 4,68%) και 17 έδρες, με τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να καταλαμβάνουν τις 16 και τη ΔΗΜΑΡ τη μία, αφού ο πρόεδρός της Θανάσης Θεοχαρόπουλος τέθηκε επικεφαλής του ψηφοδελτίου επικρατείας.
Ολες οι θνησιγενείς προσπάθειες συνεργασίας, από την Ελιά του 2013 μέχρι το ΚΙΝΑΛ του 2018
Η μόνη καθαρή λύση θα ήταν η επιστροφή στο γνωστό ΠΑΣΟΚ και όποιος θέλει συνεργάζεται μαζί του
Τον Ιανουάριο του 2017 επιτεύχθηκε τελικά η σύμπραξη ΔΗΣΥ – ΚΙΔΗΣΟ, που ανακοινώθηκε έπειτα από συνάντηση της Φ. Γεννηματά με τον Γ. Παπανδρέου, ενώ έναν μήνα αργότερα εντάχθηκε στο σχήμα και η Ενωση Δημοκρατικής Εθνικής Μεταρρύθμισης (ΕΔΕΜ).
Στις 20 Ιανουαρίου 2019 όμως ο βουλευτής επικρατείας της ΔΗΣΥ και πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Θ. Θεοχαρόπουλος διαγράφηκε από την κοινοβουλευτική ομάδα εξαιτίας της πρόθεσής του να υπερψηφίσει τη συμφωνία των Πρεσπών. Ο κ. Θεοχαρόπουλος πάντως, παρά τα καρφιά στελεχών του ΠΑΣΟΚ ότι οι εκλογές έγιναν με λίστα και οφείλει να παραδώσει την έδρα του, παραμένει ανεξάρτητος.
ΚΙΝΑΛ
Για τη Φ. Γεννηματά η ΔΗΣΥ δεν ήταν παρά το πρώτο βήμα. Η επικεφαλής τής παράταξης στο συνέδριο που έγινε στις 30 Ιουνίου του 2017 ανακοίνωσε τη δημιουργία ενός νέου ενιαίου κεντροαριστερού φορέα πριν από το τέλος του έτους. Μάλιστα προκειμένου να πείσει κυρίως τον Στ. Θεοδωράκη να μετάσχει αυτήν τη φορά στο νέο εγχείρημα δέχτηκε πρώτα να γίνουν εκλογές για την ανάδειξη επικεφαλής και… μετά να συγκροτηθεί ο φορέας!
Πολλά στελέχη έκαναν λόγο για στραβό ξεκίνημα και, δυστυχώς, επιβεβαιώθηκαν! Εξάλλου, δεν εισακούστηκε ούτε η πρόταση της μειοψηφίας να είναι πραγματικά ενιαίος ο φορέας και όχι πολυκομματικός, κάτι που θα ίσχυε πάντως για ένα μεταβατικό στάδιο.
Το καλοκαίρι του 2017 ο Στ. Θεοδωράκης αποφάσισε να συμμετάσχει στον νέο φορέα, ενώ ανακοίνωσε και την υποψηφιότητά του για την ηγεσία. Να θυμίσουμε ότι υποψήφιοι επικεφαλής ήταν η Φ. Γεννηματά, ο Νίκος Ανδρουλάκης,ο Γιάννης Μανιάτης, ο Στ. Θεοδωράκης, ο Γιώργος Καμίνης και άλλα, χαμηλότερου βεληνεκούς στελέχη.
Στις 12 Νοεμβρίου 2017 πραγματοποιήθηκε ο πρώτος γύρος των εκλογών, ο οποίος ανέδειξε πρώτη τη Φ. Γεννηματά και δεύτερο τον Ν. Ανδρουλάκη. Με λίγα λόγια, έγινε εξαρχής κατανοητό ότι η όλη διαδικασία ήταν, είναι και… θα είναι «υπόθεση ΠΑΣΟΚ»! Στον δεύτερο γύρο επικράτησε η Φ. Γεννηματά. Στις 28 Νοεμβρίου 2017 ανακοινώθηκε το όνομα Κίνημα Αλλαγής και συγκροτήθηκε το εξαμελές Πολιτικό Συμβούλιο του φορέα, αποτελούμενο από τους Φ. Γεννηματά, Στ. Θεοδωράκη, Ν. Ανδρουλάκη, Γ. Καμίνη, Θ. Θεοχαρόπουλο και τον πρώην πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου – το επονομαζόμενο και συμβούλιο των… αρχηγών!
Στις 16 και 17 Μαρτίου 2018 πραγματοποιήθηκε το ιδρυτικό συνέδριο του ΚΙΝΑΛ, παρουσία 4.000 διορισμένων και όχι εκλεγμένων συνέδρων. Πολλά ήταν τα λάθη αλλά και οι υποχωρήσεις της ηγεσίας για να ικανοποιηθούν οι εταίροι του φορέα, ενώ η άρνηση Γεννηματά – Θεοδωράκη να ενώσουν τις κοινοβουλευτικές τους ομάδες και η διάσταση απόψεων σε κομβικά ζητήματα, αντί να οδηγήσουν σε έναν προσωρινά πολυκομματικό συνασπισμό με προοπτικές, κατέληξαν σε Βαβυλωνία, όπως παραδέχονται τώρα –αν και αργά– η κ. Γεννηματά και τα περί αυτής στελέχη.
Τον Ιούλιο του 2018 και αφού είχε προηγηθεί ένταση στις σχέσεις με το Ποτάμι, με πιο σημαντική τη διαφωνία της Φ. Γεννηματά να στηρίξει τη συμφωνία των Πρεσπών, ο Στ. Θεοδωράκης ανακοίνωσε την αποχώρηση του Ποταμιού από το ΚΙΝΑΛ. Εξι μήνες αργότερα, στις 22 Ιανουαρίου του 2019, αποφασίζει και η ΔΗΜΑΡ να αποχωρήσει από το ΚΙΝΑΛ εξαιτίας της διαγραφής Θεοχαρόπουλου από την ΚΟ της ΔΗΣΥ.
Η Φ. Γεννηματά εξήγγειλε έκτακτο συνέδριο του ΚΙΝΑΛ για το τέλος Μαρτίου υποστηρίζοντας ότι θα μπει τέλος στον πολυκομματικό χαρακτήρα του φορέα και ότι ήρθε η ώρα για την ολοκλήρωση της ενιαίας λειτουργίας του, με τις αποφάσεις να λαμβάνονται από τα νέα κομματικά όργανα που θα συγκροτηθούν, όχι πια με ποσοστώσεις αλλά έπειτα από εκλογή. Οταν τη μερίδα του λέοντος σε στελέχη την έχει το ΠΑΣΟΚ είναι ηλίου φαεινότερο ποιος θα παίρνει τις αποφάσεις και στο νέο, ενιαίο ΚΙΝΑΛ!
Εξάλλου, για τους περισσότερους πλέον το νέο ΚΙΝΑΛ είναι… προφάσεις εν αμαρτίαις και η μόνη καθαρή λύση θα ήταν η επιστροφή στο γνωστό ΠΑΣΟΚ, με όσους θέλουν να συνεργαστούν μαζί του, αφού οι συμμαχίες σε νέα σχήματα, όσο κι αν επιχειρούν να ξεπλύνουν παλιές πασοκικές αμαρτίες, δεν είναι τίποτε άλλο παρά… ΠΑΣΟΚ με άλλο όνομα!