«Αντίσταση στην προδοσία», «Η Μακεδονία θα μας σώσει». Πατώντας στο χαλί από τρικάκια που από νωρίς είχε φροντίσει να σκορπίσει η Χρυσή Αυγή από το «Χίλτον» μέχρι τους Στύλους του Ολυμπίου Διός, χιλιάδες άνθρωποι συρρέουν στο Σύνταγμα.
Σαφέστατα καλύτερα οργανωμένοι από πέρυσι, οι διαδηλωτές μαζεύονται σε μικρές προσυγκεντρώσεις στο Πολεμικό Μουσείο, τη λεωφόρο Αμαλίας, την Πλάκα. Ομάδες απόστρατων στρατιωτικών και αστυνομικών πορεύονται δίπλα σε καλόγριες, κορασίδες από κατηχητικά, μαμάδες με καρότσια, ευσεβείς διαδηλωτές της μητροπόλεως Κίτρου και Κατερίνης, πιτσιρικάδες με πανό από τη Φλώρινα. Το «Μακεδονία ξακουστή» μπερδεύεται με τις φωνές των μικροπωλητών: «Για την Ελλάδα, πάρε, πάρε, πάρε, ένα ευρώ το σημαιάκι, πέντε ευρώ η σημαία μας».
Ψηλά στη Ρηγίλλης ο υπόδικος βουλευτής της Χρυσής Αυγής Μπαρμπαρούσης οργανώνει τους «συναγωνιστές». Μπροστά στον Αγνωστο Στρατιώτη, στην καρδιά του συλλαλητηρίου, μια ομάδα με κράνη και μαύρες κουκούλες ξεδιπλώνει ένα πανό: «Αιώνιοι αγώνες αίματος τιμής – Την Μακεδονία δεν θα κλέψει κανείς».
Κι ενώ άλλοι φωνάζουν το γνωστό «Αλήτες – προδότες – πολιτικοί», ανοίγουν τα υπόλοιπα πανό: «Κάθησε κάτω πρωθυπουργέ, τώρα μιλάει ο ελληνικός λαός», «Πολιτικοί προδότες, όσοι συμφωνούν κι όσοι δεν μιλάνε». Τα κρανοφόρα μαυροντυμένα πιτσιρίκια ουρλιάζουν μπροστά στη Βουλή: «Αναρχικοί και μπολσεβίκοι, αυτή η γη δεν σας ανήκει», «Κατσίφα ζεις, εσύ μας οδηγείς» και «Τσίπρα που@@@ρά».
Ενας μαθητής ανεβαίνει στο βήμα του συλλαλητηρίου. Είναι εκπρόσωπος της «νέας γενιάς των καταλήψεων» με κεντρικό πρόταγμα την «ελληνική Μακεδονία μας». «Οι πολιτικοί είναι ανιστόρητοι», φωνάζει από μικροφώνου ο νεαρός κι από κάτω μεσόκοπες κυρίες, παππούδες και ζευγαράκια με βαβουζέλες τον αποθεώνουν. Λίγα μέτρα πιο εκεί ένας πατριώτης κάνει δηλώσεις σε τηλεοπτικό σταθμό: «Οσοι ψηφίσουν τη συμφωνία πρέπει να ξέρουν ότι θα πεθάνουν»…
Κι ενώ η ώρα της κορύφωσης και της κεντρικής ομιλίας πλησιάζει, με εξαίρεση τα σημεία μπροστά στην εξέδρα, πάνω και κάτω από την πλατεία, υπάρχει η δυνατότητα μετακίνησης μέχρι τα γύρω στενά, στα οποία ο κόσμος δεν είναι πυκνός. Την οδό Οθωνος, όπου δεσπόζει μια μεγάλη ελληνική σημαία, μπορείς να τη διαβείς – σε αντίθεση με την περσινή συγκέντρωση που η πυκνότητα του κόσμου δεν άφηνε περιθώρια προσπέλασης παρά μόνο από τα παρακάτω στενά, Ξενοφώντος και Σουρή. Η προσέγγιση στην πλατεία είναι δυνατή ακόμη και από τη Φιλελλήνων.
«Με τα μωρά μπροστά!»
«Μπράβο, μπράβο, με τα μωρά μπροστά!» Η οικογένεια έχει φτιάξει το δικό της πανό και το ξεδιπλώνει πάνω από το παιδικό καροτσάκι. Δεν είναι οι μόνοι που κατεβαίνουν με τα παιδιά τους για να διαδηλώσουν – μέχρι κι ένα βρέφος 25 ημερών στην καλαθούνα του το έφεραν «για να βαπτισθεί στα νάματα του Ελληνισμού».
Τα τηλεοπτικά συνεργεία καλούν παιδιά να μιλήσουν on camera. Την μπλε θάλασσα του Συντάγματος σπάνε οι κίτρινες σημαίες με το αστέρι της Βεργίνας. Μερικοί τουρίστες σέρνουν τις βαλίτσες τους, δύο Αφρικανοί που δεν μιλούν ελληνικά κουνάνε τα ελληνικά σημαιάκια τους στην έξοδο του μετρό έξω από τη Βουλή. Ενας ηλικιωμένος, περίπου έξω από τα γραφεία της Ε.Ε. στην Αμαλίας, κρατά πλακάτ με ένα σκίτσο: ένας παππούς κάθεται με τη μαγκούρα δίπλα του και λέει σε έναν νεότερο που κρατά ένα προτεταμένο μαχαίρι: «Πάλι μου κόβεις τη σύνταξη, γιε μου;» Ο νεαρός απαντά: «Πρέπει να πληρώσω αυτούς που σου την κόβουν παππού».
Οι κυρίες έχουν σταθεί να ξαποστάσουν σε μια στάση λεωφορείων στη Φιλελλήνων. «Πρώτη φορά Αριστερά και η Ελλάδα θα μείνει μισή», οιμώζουν έξαλλες με «τον προδότη»: «Τα παιδιά του δεν τα σκέφτεται ο αλήτης, που δεν θα μπορούν να κυκλοφορήσουν στη χώρα; Ασε που μπορεί κάποιος να κορώσει και να τους την ανάψει…» Ομως, «Τι ανάγκη έχουν αυτά; Ξέρεις πόσοι τα φυλάνε; Ξέρει ο προδότης και προστατεύεται». Σε κάθε αναφορά που γίνεται στον πρωθυπουργό από εξέδρας, άλλοτε ο κόσμος γιουχάρει κι άλλοτε μένει απαθής, ωστόσο το θερμόμετρο δεν ανεβαίνει.
Αν πέρυσι το κλίμα ήταν αντικυβερνητικό, φέτος η μπάλα παίρνει όλο το πολιτικό σύστημα: το χρυσαυγίτικο «Αλήτες – προδότες- πολιτικοί» φτιάχνει το μικροκλίμα και τη συναισθηματική ατμόσφαιρα, διαπερνά τις συζητήσεις γύρω από την πλατεία Συντάγματος. Κι ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των όσων ακούμε από τα μεγάφωνα στρέφεται κατά της κυβέρνησης, ακούγεται από τα μεγάφωνα: «Καταγγέλλουμε και την αξιωματική αντιπολίτευση που αποδέχεται σύνθετη ονομασία».
Το χρυσαυγίτικο «Αλήτες – προδότες- πολιτικοί» φτιάχνει το μικροκλίμα και τη συναισθηματική ατμόσφαιρα | 
«Δεν θα έρθουν οι εκλογές; Ολους τους θα τους μαυρίσουμε» σχολιάζουν κάποιοι συγκεντρωμένοι και η έξαλλη ομιλήτρια από την εξέδρα σχεδόν ακούγεται σαν νηφάλια αναλύτρια: «Μπορεί να ζούμε και τις τελευταίες μας μέρες σαν ελεύθεροι Ελληνες, κινδυνεύει η Μακεδονία μας, η Θράκη μας». Την ίδια στιγμή, χρυσαυγίτικα συνθήματα γεμίζουν την πόλη, ενώ κουκουλοφόροι σβήνουν με σπρέι τα διεθνιστικά συνθήματα στους τοίχους. «Γερά, γερά, στα χνάρια του Μελά», φωνάζει το πλήθος.
Γύρω στις δύο –κι ενώ στο βήμα ανεβαίνει ο κεντρικός ομιλητής του συλλαλητηρίου– ο κόσμος πυκνώνει. Οταν ο Εθνικός Υμνος ακούγεται από τη μεγαφωνική, είναι ίσως η μοναδική στιγμή που η συγκέντρωση αποκτά παλμό και σείεται από τις φωνές. Ανάλογα με τα σημεία, η ανθρωπογεωγραφία της φετινής συγκέντρωσης αλλάζει: περισσότεροι οικογενειάρχες και νέοι στην Αμαλίας, παρέες παρέες μεγαλύτερων ανθρώπων τριγύρω, ωστόσο αυτοί που κυριαρχούν με την παρουσία τους είναι οι ασπρομάλληδες.
Η Εκκλησία
Σε μερικά σημεία, σχεδόν ως τοποτηρητές, μαυροφορεμένοι φουσκωτοί. Κι ενώ πέρυσι το «παρών» έδωσε η Ιεραρχία της Εκκλησίας, φέτος –και παρά την κινητοποίηση των τελευταίων ημερών– δεν είναι αισθητή η παρουσία του ιερατικού στοιχείου, καθώς σποραδική είναι η εμφάνιση κάποιων ρασοφόρων στο πλήθος.
Συνθήματα και χειροκροτήματα ακούγονται σποραδικά – κυρίως δίπλα στις ντουντούκες. Παρόλο που ακούγεται και φέτος το «Ελλάς, Ελλάς, Μακεδονία», λείπει εκείνο το σύνθημα που θα δώσει παλμό και πάθος στους συγκεντρωμένους. Αλλωστε, όσοι δεν βρίσκονται κοντά στην πλατεία με δυσκολία μπορούν να ακούσουν τους ομιλητές.
Ισως το ηχητικό κομμάτι ακούγεται πολύ φτωχό χωρίς την επική μουσική του Μίκη Θεοδωράκη που πέρσι, μπερδεμένη με εμβατήρια, δονούσε τη συγκέντρωση. «Είμαστε δύο εκατομμύρια Ελληνες, το ένα πέμπτο του ελληνικού λαού, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πηγές» ακούγεται από μεγαφώνου κι ένας από τους παρευρισκόμενους σχολιάζει στην παρέα του «σιγά δεν είμαστε και τόσοι». Αλλοι πάλι εκστασιάστηκαν…
Κάποια στιγμή ακούγονται απανωτές εκπυρσοκροτήσεις και το πλήθος αναρωτιέται τι συμβαίνει. Από εξέδρας ακούγεται η έκκληση να «μαζέψει η Παπακώστα τους αστυνομικούς, που αντί να συλλάβουν τους 15-20 αλήτες, ρίχνουν στον κόσμο χημικά». Κοντεύει 3 μ.μ. και καθώς η ψιχάλα απειλεί να γίνει μπόρα, οι συγκεντρωμένοι αρχίζουν να κατηφορίζουν τη Μητροπόλεως, την Ερμού και τη Σταδίου. «Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ» ακούγεται από τα μεγάφωνα, λίγο πριν στο βήμα ανέβει η Αφροδίτη Μάνου κι εκείνο το αλλοτινό «καράβι κόκκινο» προσαράξει στις γαλανόλευκες της πλατείας Συντάγματος.