Στην ερώτηση αν η Ελλάδα θα έπρεπε να είχε αποδεχθεί το πακέτο Πινέιρο το 1992 «Δημοκρατία της Νέας Μακεδονίας» ή την πρόταση Βανς το 1993 με το όνομα «Δημοκρατία της Nova Makedonjia», η απάντηση των συνομιλητών συνήθως είναι «Ναι, το λέγαμε από τότε ότι αυτή είναι η μόνη λύση». Στην εύλογη ερώτηση, τότε γιατί δεν υποστηρίζεις τη Συμφωνία των Πρεσπών, που έχει επιπλέον και το erga omnes και τον γεωγραφικό προσδιορισμό, οι απαντήσεις συνήθως είναι παπαγαλίες για τη γλώσσα και την ιθαγένεια. Όμως και η πρόταση Βανς και αυτή του Πινέιρο (που ίσως και εσύ υποστηρίζεις ότι έπρεπε να είχαμε αποδεχθεί από τότε) όπως και η ελληνική κυβέρνηση τις είχε συνδιαμορφώσει στα πλαίσια του διπλωματικού διαλόγου, δεν περιελάμβαναν καμία αναφορά σε αλλαγή του προσδιορισμού της γλώσσας ή της ιθαγένειας των πολιτών της γειτονικής χώρας. Γιατί θεωρούσε ότι μπορεί να συζητάς με κάποιον να τροποποιήσει το όνομα του κράτους του, αλλά με δεδομένο ότι τα εθνοτικά του χαρακτηριστικά και η γλώσσα του δεν αλλάζουν.
Γιατί κάποιος που ζητούσε επί χρόνια ότι έπρεπε να αποδεχτούμε το πακέτο Πινέιρο, τώρα διαφωνεί με τη Συμφωνία των Πρεσπών; Δεν διαφωνεί. Παίζει τον ρόλο που έχει τώρα. Αυτόν του αντιπολιτευόμενου. Γιατί στην κλίμακα αξιών των κομμάτων τα ψηφαλάκια βαραίνουν περισσότερο από τις αρχές-θέσεις τους. Αν αυτή τη συμφωνία την είχε φέρει η κυβέρνηση του κου Μητσοτάκη, οι ίδιοι πολιτικοί που σήμερα μιλάνε για μια «εθνική υποχώρηση» ενδεχομένως θα σκέπτονταν διαφορετικά. Αλλά η πολιτική είναι μια «βρώμικη» δουλειά και κάποιοι πρέπει να την κάνουν. Έτσι μοιραία κάνουν κολοτούμπα. Για μερικά ψηφαλάκια.
Το ακατανόητο είναι γιατί οι αναλυτές και οι opinion makers κάνουν κολοτούμπα μαζί με τους πολιτικούς. Γιατί οι μεν παρασύρουν τους δε, και τούμπαλιν! Οι μεν ακούνε τους δε και εκείνοι τους λένε αυτό που πιστεύουν ότι θέλουν να ακούσουν οι πρώτοι. Γιατί και οι μεν και οι δε αντί να ανοίγουν δρόμους στους πολίτες και τη χώρα, σφυγμομετρούν τι ίσως να είναι εύκολο και αρεστό στα ψηφαλάκια τους. Το ένα λάθος φέρνει το άλλο. Και στην άκρη, υπάρχουν αυτοί που λέμε ότι η συμφωνία είναι καλή γιατί μόνο αυτή μπορούσε να φέρει τις υπογραφές και των δύο μερών, και ότι τη στηρίζουμε ανεξαρτήτως αν αυτός που την υπογράφει είναι ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ ή Ένωση Κεντρώων! Γιατί είναι μια συμφωνία μεταξύ κρατών, όχι μεταξύ εκπροσώπων κομμάτων.
Θα μπορούσε η συμφωνία αυτή να είχε προκύψει με την αποδοχή όλων των κομμάτων, θα μπορούσε, η κυβέρνηση επέλεξε να το διαχειριστεί με σκοπό να «βλάψει» εκλογικά τη ΝΔ, ναι, γιατί η ΝΔ της το επέτρεψε μένοντας εγκλωβισμένη στα σύνδρομα του εθνικισμού και του φανατισμού. Αλλά αυτό είναι δικό τους θέμα, κομματικό θέμα του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ. Γιατί όποιος υποστηρίζει αυτή τη συμφωνία υποστηρίζει αυτή τη συμφωνία, και μόνο. Δεν υποστηρίζει ούτε Τσίπρα ούτε ΣΥΡΙΖΑ. Υποστηρίζει την επίλυση ενός προβλήματος και τραβάει τη φίλη χώρα μαζί μας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Όποιος θέλει να ρίξει την κυβέρνηση Τσίπρα καταθέτει πρόταση μομφής. Μαζί του. Όμως όποιος πιστεύει ότι δεν πρέπει να περάσει η συμφωνία, καταθέτει πρόταση μομφής πριν την ψήφιση της συμφωνίας στη Βουλή. Όποιος δεν πιστεύει σε αυτή τη συμφωνία, μαζί με την πρόταση μομφής, δεσμεύεται δημόσια ότι αυτός θα φέρει μια καλύτερη. Όποιος δεν πιστεύει σε αυτή τη συμφωνία, προτείνει κάτι. Και μέχρι σήμερα κανένας δεν έχει προτείνει τίποτα άλλο.
Στο επίσημο λινκ της ελληνικής κυβέρνησης για το ζήτημα με την ΠΓΔΜ δεν γίνεται καμία αναφορά για αλλαγή του προσδιορισμού γλώσσας και ιθαγένειας. Ούτε στην ενδιάμεση συμφωνία το 1995. Ούτε στο draft μνημονίου κατανόησης μεταξύ Ελλάδας και ΠΓΔΜ που είχε καταθέσει η κυβέρνηση Σαμαρά το 2012 στη γειτονική χώρα. Τα κράτη αναγνωρίζουν κράτη και ιθαγένειες. Δεν αναγνωρίζουν εθνότητες και γλώσσες. Η μακεδονική γλώσσα ήταν μία από τις 4 επίσημες γλώσσες της Γιουγκοσλαβίας από το 1945. Για το διεθνές δίκαιο ο προσδιορισμός της εθνότητας και της γλώσσας είναι υποκειμενικός. Η Ελλάδα διεθνώς είναι αναγνωρισμένη ως κράτος GREECE, Γραικία, με ιθαγένεια GREEK, γραικός, αλλά στην εθνότητα εμείς αυτοπροσδιοριζόμαστε Ελλάδα, ως Έλληνες, ομιλούντες την ελληνική. Οι εθνότητες φτιάχνουν κράτη, όχι το αντίθετο. Το μακεδονικό έθνος προϋπήρχε του μακεδονικού κράτους. Το όνομά μας είναι η ψυχή μας.
Δεν έχει νόημα να επιχειρηματολογείς σε κάποιον που έχει κλειστά τα αυτιά του. Που κοιτάζει μόνο το κομματικό συμφέρον να καβαλήσει το κύμα του εθνικισμού και να διχάσει για να πάρει μια καρέκλα στην εξουσία. Αλλά αυτό τον φανατισμό και τη μισαλλοδοξία μετά την πληρώνουμε όλοι μαζί….