Το βέβαιον είναι ότι εν όψει και της επιλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, το νέον έτος δεν στερείται ενδιαφέροντος …
Πρώτη επιλογή είναι του Κυριάκου Μητσοτάκη, κατόπιν της αποπομπής του Αντώνη Σαμαρά από την Νέα Δημοκρατία, για να διασφαλίσει την αρχή της δεδηλωμένης. Η δευτέρα του… Κώστα Καραμανλή: Εάν συνταχθή με τον Σαμαρά θ’ ανατραπεί κοινοβουλευτικώς ο Μητσοτάκης, ακόμη και αν στηριχθή στην αντιπολίτευση – πράγμα δύσκολο μετά την παραίτηση του κ. Ρούσσου Κούνδουρου , υπ’ αριθμόν τρία στην ιεραρχία του υπουργείου Εξωτερικών , εξ αιτίας διαφωνίας του με την πολιτική κατευνασμού της Τουρκίας του υπουργού Γιώργου Γεραπετρίτη.
Εάν μάλιστα ο Αντώνης Σαμαράς τύχει καλής υποδοχής στην Ουάσιγκτον , όπου ήδη ευρίσκεται , από την νέα Αμερικανική κυβέρνηση Τράμπ – πράγμα παράδοξον αλλ’ όχι ασύνηθες για τους αμφιβόλους φίλους της Αμερικής – τότε ο Μητσοτάκης πρέπει να αναζητήσει άλλη πολιτική στέγη. Εδώ ή έξω , καθ’ όσον οι μισοί βουλευτές της κυβερνώσης Κοινοβουλευτικής Ομάδος της ΝΔ δεν έχουν ελπίδα να επανεκλεγούν επί τη βάσει των δημοσκοπήσεων. Διάδοχος υπάρχει μέσα στην ΝΔ, ο οποίος έχει φροντίσει να διαφοροποιηθή εγκαίρως έναντι του Κυρ. Μητσοτάκη και ως υπουργός Άμυνας κι Εξωτερικών. Ο Νίκος Δένδιας.
Σε σταυροδρόμι η κυβέρνηση Μητσοτάκη
Η καλή τύχη έπαυσε να συντρέχει το άστρον του Κυριάκου Μητσοτάκη που με τις λανθασμένες επιλογές , εγκατέλειψε την δεξιά πελατεία της ΝΔ , η οποία κινείται δεξιότερα. Η αντιπολίτευση ερίζει ποίον κόμμα είναι “αξιωματική” και στερείται ηγεσίας ενώ ως κεραυνός εν αιθρία της εμπρηστικής συνεντεύξεως Σαμαρά στο ΒΗΜΑ της Κυριακής (του απαλλαγέντος πάσης κατηγορίας κ. Μαρινάκη) συμπίπτει με τους Χάρτες του Αιγαίου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που αναγνωρίζουν πλήρως τα νόμιμα Ελληνικά δικαιώματα και δικαιώνουν πλήρως τις απόψεις Σαμαρά. Εάν ζούσαμε στην Ιαπωνία , ο ΥΠΕΞ τα έπρεπε να κάμει “χαρακίρι” κατόπιν του γεγονότος αυτού , που έκαμε τους Τούρκους …τουρκάκια!
Τον Αντώνη Σαμαρά βαρύνει η φήμη του «αποστάτου» ακόμη κι όταν έχει δίκιο όπως στο θέμα της Μακεδονίας αλλά κι η ανάμνηση του αντιδημοτικού φόρου ΕΝΦΙΑ και ο συναγελασμός με το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου στις χαλεπές ημέρες των μνημονίων. Είναι αμφίβολο εάν μπορεί να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση με βετεράνους βουλευτές της ΝΔ ακόμη κι αν συσπειρώσει τ’ άλλα πατριωτικά κόμματα που συναθροίζονται στο 15% των δημοσκοπήσεων αλλ’ είναι προσωπικά μαγαζιά.
Το βέβαιον είναι ότι εν όψει και της επιλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, το νέον έτος δεν στερείται ενδιαφέροντος παρ’ εκτός εάν ο Κυριάκος ενδώσει στο πρόσωπο του Κώστα Καραμανλή αλλά τότε θα χάσει μέρος της αξιοπιστίας του – όχι και τόσον σπάνιο , αν κρίνουμε πόσον εύκολα εγκατέλειψε την woke culture.
Το «εθνικό» παρασκήνιο της διαγραφής Σαμαρά
Η διαγραφή του Αντώνη Σαμαρά παραπέμπει στην παραίτησή του από τη βουλευτική του έδρα το 1992, μετά την απομάκρυνσή του από τη θέση του υπουργού Εξωτερικών.
Εκείνη η παραίτηση είχε σημάνει την αρχή του τέλους για την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Τότε αιτία της παραίτησης Σαμαρά ήταν το “Μακεδονικό”. Σήμερα είναι τα ελληνοτουρκικά. Η διαφωνία εάν με αντάλλαγμα υποχωρήσεις από εθνικές κόκκινες γραμμές μπορεί να υπάρξει συμφωνία ανάμεσα στις δυο χώρες.
Είναι αξιοσημείωτο ότι στις δυο κρίσεις, με διαφορά 31 χρόνια, πρωταγωνιστής είναι ο Αντώνης Σαμαράς. Πολλοί θα πρόσθεταν και εσωτερικές πολιτικές διαστάσεις: Επιχειρηματικά συμφέροντα, έλεγχος κομμάτων και άλλα τινά. Μην ξεχνάμε ότι και τότε και σήμερα, το ζήτημα των υποκλοπών ήταν στην επικαιρότητα! Quo vadis λοιπόν σήμερα; Το μόνο βέβαιο είναι, ότι εξαιτίας της μεγάλης εικόνας που χαρακτηρίζεται από ακραία αστάθεια και αναζήτηση νέων παγκόσμιων και περιφερειακών ισορροπιών, το πολιτικό διακύβευμα είναι πολύ υψηλότερο από την επιβίωση ή κατάρρευση της κυβέρνησης.
Τέτοιες περίοδοι δεν προσφέρονται για «γεωπολιτικές διευθετήσεις». Ιδίως όταν ο βασικός αντίπαλος βρίσκεται πολλαπλώς στο κέντρο των εξελίξεων και δεν δείχνει καμία πρόθεση υπαναχώρησης από την αναθεωρητική του ατζέντα. Σε αυτό το διεθνές περιβάλλον, το να εμφανίζεσαι ως επισπεύδουσα πλευρά στέλνει τα εντελώς λάθος μηνύματα. Συνιστά ένα είδος διεθνοπολιτικού «εξυπνακισμού», με τους επισπεύδοντες να έχουν πέσει θύμα των ιδεοληψιών τους. Επιλέγουν δε βολικά, να μην εξετάζουν καν τι θα συμβεί την επόμενη ημέρα με τις αναδυόμενες διεθνείς γεωπολιτικές ισορροπίες.
Η κριτική δεν αφορά μόνο τον – καταφανώς ανεπαρκή για τη θέση του ΥΠΕΞ –Γιώργο Γεραπετρίτη. Αφορά και τον έχοντα την ευθύνη επιλογής του, Έλληνα πρωθυπουργό. Αδιαφορούν αμφότεροι ότι εάν συνεχίσουν την πολιτική τους, ο νέος γύρος αντιπαράθεσης με την Τουρκία θα ξεκινήσει με τετελεσμένα που θα φέρουν την ελληνική υπογραφή και θα είναι σε βάρος της χώρας μας; Αυτό θα συμβεί για τον απλό λόγο ότι μόνο η Τουρκία διεκδικεί. Κάπως έτσι όμως δικαιολογείται στρατηγικά και η στάση του Αντώνη Σαμαρά. Παρόμοιες ανησυχίες και παρόμοια ανάγνωση της κατάστασης έχει και ο Κώστας Καραμανλής.
Τι σχέση έχουν τα ανωτέρω με το επίπεδο της πολιτικής συζήτησης στην Ελλάδα; Οι επιπτώσεις στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος θα φανούν προσεχώς: Θα βρεθούν γαλάζιοι βουλευτές που θα ακολουθήσουν τον Αντώνη Σαμαρά; Θα ιδρύσει νέο κόμμα; Θα συμπορευτεί με την Αφροδίτη Λατινοπούλου για να συσπειρώσουν το ευρύ εκλογικό κοινό που έχει στραφεί προς τη Νέα Δεξιά, ή που δυσαρεστημένο απέχει από τις τελευταίες εκλογές; Οι εξελίξεις θα έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Αρκεί να υπάρχει σε όλες τις πλευρές συνείδηση της «μεγάλης εικόνας», πράγμα διόλου αυτονόητο…
Παγωμάρα στη ΝΔ
Παγωμάρα επικρατεί στο εσωτερικό της ΝΔ μετά την διαγραφή του Αντώνη Σαμαρά που επισφραγίζει το βαθύ ρήγμα στην κυβερνητική παράταξη και προοιωνίζεται ευρύτερες πολιτικές εξελίξεις. Το εάν ο Αντώνης Σαμαράς θα δημιουργήσει νέο πολιτικό φορέα που να συγκεντρώσει τον διάσπαρτο κόσμο της ευρύτερης Δεξιάς που δεν περιορίζεται στη ΝΔ, είναι το ερώτημα του ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Ο χαρακτήρας του δείχνει προς αυτή την κατεύθυνση, η ιστορία του όμως είναι εμπόδιο.
Ο ανασχηματισμός επισπεύδεται, η ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση με πρωτοβουλία του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι στο τραπέζι, ενώ και οι πρόωρες εκλογές αρχίζουν πλέον και σηζητιούνται. Ο ανασχηματισμός και η ψήφος εμπιστοσύνης είναι δύο πιθανές κινήσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη που θα ενισχύσουν το ηγετικό του προφίλ, σε συνέχεια της διαγραφής, εάν η πλευρά Σαμαρά (ή μήπως Σαμαρά – Καραμανλή) δεν έχει επόμενη κίνηση. Οι πρόωρες εκλογές με τον ίδιο στην ηγεσία, αποκλείονται αλλά είναι ενδεικτικές του προβληματισμού που επικρατεί.
Η διαγραφή φέρνει τον Κώστα Καραμανλή και τους βουλευτές της ΝΔ ενώπιον των ευθυνών τους. Εάν δεν αντιδράσουν στα επόμενα 24ωρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα βγει ενισχυμένος από την κρίση. Ίσως είναι νωρίς καθώς δεν έχει περάσει ούτε ένα 24ωρο, αλλά μέχρι στιγμής εκείνοι που βγήκαν να τοποθετηθούν είναι οι άλλοτε ευεργετηθέντες από τον Αντώνη Σαμαρά, με το βαρύ ακροδεξιό παρελθόν, ο Άδωνις Γεωργιάδης και ο Μάκης Βορίδης, επιβεβαιώνοντας το γνωστό ρητό. Και οι δύο εμφανίστηκαν σαν εξαπτέρυγα του Κυριάκου Μητσοτάκη στηρίζοντας την κίνησή του και αποδοκιμάζοντας εμμέσως (κυρίως ο Βορίδης) τον Αντώνη Σαμαρά. Ο Κώστας Καραμανλής θα μιλήσει στις 22 Νοεμβρίου σε εκδήλωση, ωστόσο στην πολιτική παίζει ρόλο και το timing.
Εάν κάτι μπορεί να λεχθεί με βεβαιότητα είναι ότι ο Αντώνης Σαμαράς δεν θα επιχειρήσει να ρίξει την κυβέρνηση αποσύροντας τους βουλευτές του. Θα συνεχίσει όμως να ασκεί κριτική και να αποδομεί την κυβέρνηση και την πολιτική της. Τώρα μάλιστα ίσως και περισσότερο καθώς, όπως λένε οι δικοί του είναι απελευθερωμένος. Είναι ο φυσικός ηγέτης της καθ’ ημάς Νέας Δεξιάς που εξαπλώνεται από από το εσωτερικό της ΝΔ μέχρι τα κόμματα πέραν αυτής.
Το να αναγκαστεί να αποχωρήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης από την ηγεσία της ΝΔ, είναι μία προοπτική που όμως έχει μία σειρά προϋποθέσεις. Το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην ηγεσία είναι απονενοημένο διάβημα και δεν έχει δικαιολογητική βάση. Ένας θεσμικά αυτοδύναμος πρωθυπουργός δεν προσφεύγει στην κάλπη για να βγάλει ένα αποτέλεσμα που στην καλύτερη περίπτωση θα τον φέρνει πρώτο αλλά δίχως αυτοδυναμία, για να αναζητά κατόπιν συμμαχίες με κόμματα που την πρώτη προϋπόθεση που βάζουν είναι να μην είναι πρωθυπουργός.
Αλλά το ερώτημα είναι και προς την πλευρά του Αντώνη Σαμαρά. Διαθέτει απήχηση εντός της ΝΔ όπως και στην ευρύτερη Δεξιά. Το πώς θα το κεφαλαιοποιήσει όμως και μέχρι που φθάνουν οι φιλοδοξίες του δεν είναι δεδομένο. Η λογική συνέχεια της αμφισβήτησής του είναι να δημιουργήσει νέο φορέα που θα συγκεντρώσει τον διάσπαρτο κόσμο της ευρύτερης Δεξιάς. Εφόσον το κίνητρό του είναι η χώρα, όπως διαβεβαίωσε στην πρόσφατη κρίση, δεν μπορεί παρά να διεκδικεί την αλλαγή πορείας.