Του Νίκου Γ. Μερτζάνη
Βίοι παράλληλοι για τον Στέφανο Κασσελάκη και τον Νίκο Ανδρουλάκη, που βλέπουν τα ποσοστά των κομμάτων τους να είναι σταθερά πολύ κάτω στις δημοσκοπήσεις και την επιρροή τους στο εκλογικό σώμα ελάχιστη σε σχέση με την ιστορία του προοδευτικού χώρου τα χρόνια της Μεταπολίτευσης.
Δεν χρειάζεται επισταμένη ανάλυση των δημοσκοπήσεων για να εξαγάγουμε το συμπέρασμα ότι το ντέρμπι για τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ για τη δεύτερη θέση θα έχει χαμηλό σκορ και θα κριθεί στα σημεία, με κανένα από τα δύο κόμματα να μην παίρνει σοβαρό προβάδισμα έναντι του άλλου. Βέβαια οι δημοσιογραφικές εκτιμήσεις πάντα μένει να επιβεβαιωθούν από την πραγματικότητα, αλλά αυτή τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ μοιάζουν ικανά να παίξουν τον πρώτο ρόλο, αλλά διαγωνίζονται για τον δεύτερο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει περισσότερες δικαιολογίες από το ΠΑΣΟΚ για την αδυναμία του να πείσει το εκλογικό σώμα, τους πολίτες, ότι αποτελεί μια αξιόπιστη λύση απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη, που μοιάζει γίγαντας μπροστά στον Κασσελάκη και τον Ανδρουλάκη, παρά το γεγονός ότι πλέον έχει πήλινα πόδια. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Στέφανος Κασσελάκης μετά τις εσωκομματικές εκλογές που οδήγησαν στη διάσπαση και την αποχώρηση των βουλευτών και των στελεχών της Νέας Αριστεράς, είχαν να διαχειριστούν τη διεξαγωγή του 4ου Συνεδρίου, το οποίο δεν έληξε «αναίμακτα».
Από την πρώτη μέρα της εκλογής του ο κ. Κασσελάκης ήταν υπό αμφισβήτηση από στελέχη, από μέλη, από την ελληνική κοινωνία, η οποία έβλεπε έναν «άμαθο πολιτικά» αρχηγό κόμματος να προσπαθεί να γίνει αρεστός στο κόμμα του και στους πολίτες, μέσω μιας διαρκούς πολιτικής περιοδείας που έμοιαζε να μην έχει αρχή και τέλος. Αυτό που διαπνέει τη μέχρι τώρα πολιτική διαδρομή του είναι η αγωνία της ύπαρξής του στο πολιτικό σκηνικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο πρόεδρός του έχουν προτάσεις, τις παρουσιάζουν, αλλά στους πολίτες φτάνουν μόνο οι ειδήσεις που αφορούν την προσωπική ζωή του Στέφανου Κασσελάκη, οι ειδήσεις που αφορούν τις εντάσεις στην Κουμουνδούρου, στα δάνειά του, στο «πόθεν έσχες» και στις εταιρίες του. Πώς να πείσει κάποιος το εκλογικό σώμα, όταν δεν φτάνουν τα επιχειρήματά σε αυτό;
Αντίστοιχο πρόβλημα υπάρχει και στο ΠΑΣΟΚ. Ο Νίκος Ανδρουλάκης πλέον βρίσκεται υπό αμφισβήτηση, γιατί δεν έχει καταφέρει να ισχυροποιήσει το κόμμα του, παρά το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε περιδίνηση και δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι. Οι πολίτες αδυνατούν να καταλάβουν τις προτάσεις του ΠΑΣΟΚ, γιατί αυτές δεν είναι καθαρές και δεν μπορούν να εμπνεύσουν.
Κοινό λοιπόν το πρόβλημα και για τα δύο κόμματα, κάτι που γίνεται φανερό από τις δημοσκοπήσεις. Τι θα μπορούσαν να κάνουν όμως, πώς θα μπορούσαν να λειτουργήσουν για να αλλάξουν το παιχνίδι υπέρ τους και εναντίον του Κυριάκου Μητσοτάκη και της κυβέρνησης; Να ακολουθήσουν την τακτική του Χάρη Δούκα, που κατάφερε να αρθρώσει απλό και κατανοητό πολιτικό λόγο, χωρίς αφορισμούς και χωρίς να αποκλείει καμία συμμαχία, τόσο προεκλογικά όσο και ως δήμαρχος Αθηναίων. Φυσικά αυτή η τακτική για να καταστεί επιτυχής για τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ έχει ως προϋπόθεση τη λογική και πολική σκέψη.