Στις αυτοδιοικητικές κάλπες της ερχόμενης Κυριακής είναι στραμμένα τα βλέμματα όχι τόσο για τα πρόσωπα που θα επικρατήσουν όσο για τα πολιτικά συμπεράσματα που θα προκύψουν τρεις μήνες μετά τις εκλογές του Ιουνίου και μόλις δύο εβδομάδες μετά τη νίκη του Στέφανου Κασσελάκη στον ΣΥΡΙΖΑ.
- Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Κι ενώ οι συστημικές δημοσκοπήσεις καταγράφουν (στην πρόθεση ψήφου) ραγδαία υποχώρηση περίπου 10 ποσοστιαίων μονάδων για το κυβερνών κόμμα και η νευρική κρίση δείχνει να απλώνεται σε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, αφού ενεργοποιούνται τα ένστικτα αυτοσυντήρησης, σε πρώτη φάση η μάχη θα δοθεί μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ για την επικράτηση στον χώρο της αντιπολίτευσης.
Η επόμενη μέρα έχει φέρει, από επικοινωνιακής πλευράς, τα πάνω κάτω στην Κουμουνδούρου, αλλά η εσωτερική κατάσταση βαίνει διαρκώς επιδεινούμενη και τα μέτωπα αντί να κλείνουν πολλαπλασιάζονται, με άκρως ενδιαφέρουσα και τη στάση που τηρεί πλέον ο Αλέξης Τσίπρας.
Την ίδια ώρα στη Χαριλάου Τρικούπη, μετά την αρχική έκπληξη και σαστιμάρα από την εκλογή Κασσελάκη, αρχίζουν να διαμορφώνονται συνθήκες πανικού, σε βαθμό που ακούγονται πλέον ανοιχτά και οι πρώτες φωνές εσωτερικής αμφισβήτησης του Νίκου Ανδρουλάκη και μάλιστα εκ μέρους μέχρι πρότινος φίλων του, όπως ο βουλευτής Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος. Το εντυπωσιακό είναι ότι, ενώ η εσωκομματική περιδίνηση στον ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζεται, το επικοινωνιακό τσουνάμι είναι ισχυρό και στους όμορους χώρους, που αναζητούνται -με αμηχανία μέχρι στιγμής- τα αναγκαία «αντίδοτα».
Πάντως, ο κ. Κωνσταντινόπουλος έθεσε από τώρα ψηλά τον πήχη για τον κ. Ανδρουλάκη, λέγοντας σαφώς ότι, εάν στις ευρωεκλογές το ΠΑΣΟΚ δεν έρθει δεύτερο διεκδικώντας ρόλο αξιωματικής αντιπολίτευσης, θα προκύψει θέμα ηγεσίας…
Από την πλευρά του ο κ. Κασσελάκης ενστερνίστηκε αμέσως τη σημασία των εκλογών της ερχόμενης Κυριακής και γι’ αυτό οι πρώτοι με τους οποίους συναντήθηκε ήταν οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ για την Περιφέρεια Αττικής Γ. Ιωακειμίδης και τον Δήμο της Αθήνας Κ. Ζαχαριάδης, καθώς θα είναι μια «πολύ καλή αρχή» (με φόντο τις ευρωεκλογές) η ανάδειξή τους στη δεύτερη θέση απέναντι στον Ν. Χαρδαλιά και τον Κ. Μπακογιάννη αντίστοιχα.
Αν μάλιστα αυτό συνδυαστεί με τις αναμενόμενες ρωγμές σε αξιοσημείωτο αριθμό Περιφερειών για τη Ν.Δ. (σε αντίθεση με το 2019), τότε δεν αποκλείεται στις ερχόμενες δύο εβδομάδες να διαφανεί ένα νέο πολιτικό τοπίο. Προς το παρόν όμως η Κουμουνδούρου παραμένει εσωτερικά πεδίο μάχης, όχι μόνο λόγω της αμφισβήτησης από το στρατόπεδο των ηττημένων, αλλά και διότι ο νέος αρχηγός δεν έχει ανοίξει ακόμη όλα τα χαρτιά του και δεν έχει αποκαλύψει πλήρως τις προθέσεις του.
Ο ρόλος της Αυγέρη
Το μόνο βέβαιο είναι ότι -εκτός από τις πρώτες αλλαγές που ανακοινώθηκαν- ο κ. Πολάκης, εν αναμονή του νέου ρόλου που θα αναλάβει, κυκλοφορεί ήδη στη Βουλή όλες αυτές τις ημέρες ως ο νέος αρχικουμανταδόρος του ΣΥΡΙΖΑ, προαναγγέλλοντας «πολύ σκληρή αντιπολίτευση». Σε συνδυασμό μάλιστα με την τοποθέτηση της -έμπειρης και από δημοσιογραφικής πλευράς- Δώρας Αυγέρη στη θέση της νέας εκπροσώπου Τύπου, πρόκειται να αρχίσει άμεσα το σκληρό αντιπολιτευτικό ροκ.
Κατά πόσο βέβαια αυτό θα μπορέσει να το ισορροπήσει με τη δική του lifestyle παρουσία ο κ. Κασσελάκης, ο οποίος σε συνέχεια όλων των άλλων βρίσκεται ήδη από την Πέμπτη με τον σύντροφό του Τάιλερ Μακμπέθ για long weekend και για συμμετοχή σε αγώνα δρόμου στις Σπέτσες, αποτελεί ασφαλώς μια δύσκολη εξίσωση. Αν και είναι πρόωρο, άλλοι εκτιμούν ότι θα εξελιχθεί σε παρωδία, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι, αν πετύχει το εγχείρημα, θα έχει αμφίπλευρα οφέλη.
Πάντως, με την ουσιαστική εκχώρηση της κοινοβουλευτικής πρωτοκαθεδρίας στον κ. Πολάκη -παρά τις ενστάσεις που ήδη διατυπώνονται- και την επερχόμενη αψάδα στις αντιπαραθέσεις με την κυβέρνηση, θα επιδιωχθεί και η δημιουργία αναχωμάτων προς τα αριστερά, καθώς -πέραν της εσωκομματικής αντιπολίτευσης- καραδοκούν τόσο το ΚΚΕ όσο και η Πλεύση Ελευθερίας αλλά και το ημιθανές ΜέΡΑ 25 του κ. Βαρουφάκη για να επωφεληθούν από τις αποχωρήσεις στελεχών και ψηφοφόρων.
Γιατί ο Τσίπρας ενοχλήθηκε από τον διάδοχό του και κρατά αποστάσεις
Το ενδιαφέρον είναι ότι μετά τις πρώτες επινίκιες δηλώσεις και συναντήσεις από το σκηνικό αυτό παίρνει αποστάσεις και ο κ. Τσίπρας, για τον οποίο οι πληροφορίες αναφέρουν ότι δεν θέλει «να ταυτίζεται» με τον κ. Κασσελάκη και ει δυνατόν ακόμη και να μην εμφανίζεται σε κοινά φωτογραφικά ή τηλεοπτικά πλάνα μαζί του.
Στο ίδιο πλαίσιο αποκτά σημασία και η «διευκρίνιση» από την πλευρά του πρώην πρωθυπουργού ότι η συμμετοχή του στην κοινοβουλευτική συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης δεν προέκυψε μετά τη συνάντησή του με τον κ. Κασσελάκη την περασμένη Δευτέρα, αλλά ήταν δική του επιλογή, την οποία είχε κάνει προ εβδομάδων.
Γενικότερα, η στάση του κ. Τσίπρα απέναντι στον διάδοχό του θα αποτελέσει κατά πολλούς ένα μυστήριο, όπως μυστηριώδες παραμένει και το παρασκήνιο των τελευταίων δύο μηνών. Ο ίδιος εξακολουθεί να εγκαλείται -λόγω και του πολυήμερου ταξιδιού του στην Αμερική τον Αύγουστο- ότι «φύτεψε» τον κ. Κασσελάκη, στο πλαίσιο της πάγιας τακτικής του «να έχει δύο γραμμές» για όλα τα θέματα, ανάλογα με τις εξελίξεις, προκειμένου να μην παραδοθεί ο ΣΥΡΙΖΑ μέσω της κυρίας Αχτσιόγλου στην επιρροή του άσπονδου εχθρού του Ευκλ. Τσακαλώτου.
Παρά τους τακτικισμούς, ο πρώην πρωθυπουργός φαίνεται ότι ούτως ή άλλως έχει αποφασίσει να μην «αποστρατευθεί» και γι’ αυτό προτιμά, στη νέα φάση των πραγμάτων, να κρατά ισορροπίες με όλες τις πλευρές, διατηρώντας ανοιχτή τη φιλοδοξία να επανέλθει «ενωτικά», εάν τελικώς το πείραμα Κασσελάκη δεν περπατήσει.
Από την πλευρά του και ο νέος αρχηγός δείχνει να μην κρύβει, από τις πρώτες κιόλας ημέρες της επικράτησής του, τις έντονες τάσεις χειραφέτησής του σχεδόν προς πάσα κατεύθυνση, με μοναδική ίσως εξαίρεση (λόγω και των παλαιών κοινών δεσμών με τον δικηγόρο Μαν. Καπνισάκη, που ανέλαβε και διευθυντής του γραφείου του) τον κ. Πολάκη.
Στο πλαίσιο αυτό άλλωστε έχει διαμηνύσει ότι εάν η εσωκομματική αντιπολίτευση χρησιμοποιώντας τα καταστατικά παράθυρα υπερβεί τα εσκαμμένα, δεν θα διστάσει να προβεί και σε θεαματικές εσωτερικές ανατροπές ή και «διαλύσεις» στα όργανα του κόμματος, επικαλούμενος την «αδιαμεσολάβητη», όπως τη χαρακτηρίζει, σχέση του με τη βάση.